Een nieuwe wereld

Hoi hoi,
We werden vanmorgen wakker en er was buiten een hele nieuwe wereld geopend. Er was weer een klein beetje sneeuw gevallen, maar we zagen rond 08:00 uur reeds blauwe plekken in de lucht en we zagen toppen vanuit ons appartement, welke we dit jaar nog niet gezien hadden.

Oh en even een geruststelling voor sommige lezers:"Het is super hier." Ja, soms zit het mee en soms zit het tegen, maar we weten dat als we gaan skiën, dat we kunnen vallen. Vorig jaar slechts 2x gevallen in een week tijd, nu al vele keren, maar ach, dat is opstaan en weer verder gaan. Maar dat betekent niet dat het hier niet leuk is hoor. We hebben het prima naar onze zin en vermaken ons nog steeds, we komen in ieder geval niet eerder terug.:-). Kom maar een keertje kijken, dan zullen jullie zien dat het echt leuk is. (En het is net als schaatsen, je leert het met vallen en opstaan....).

Maar weer even verder met vandaag. De lucht beloofde dus veel. Het was echt een heel andere wereld toen we bij de gondel aankwamen. Ook qua drukte. Ik weet niet hoeveel bussen er net voor ons waren, maar we hadden denk zeker 100 man voor ons in de rij staan. Na deze rij, zijn ze ook opgelost in de ruimte volgens mij, want we hebben het nergens meer druk gezien. We hebben Nigila bij juf Ruth achtergelaten en zijn zelf naar boven gegaan. Hier hebben we afdalingen gemaakt, die wij tot heden nog niet gedaan hadden. De omgeving zag er met die blauwe lucht en met die sneeuw op de bomen echt prachtig uit. (Ja, ik ben natuurlijk ook meerdere keren gestopt om foto's te maken.) Daar het ook vandaag niet echt super ging met het skiën van mij, zal ik morgen eens kijken wat ik aan mijn voeten kan doen om wat meer grip te krijgen op mijn schoenen en zodoende mijn ski's. Vroeger kon ik onderweg ook makkelijk foto's maken, zonder dat Timo er last van had, ik haalde hem toch wel in voordat hij beneden was. Maar dit jaar moet hij (ook als ik geen foto's maak) wachten tot ik erbij kom. Ik zit er zelfs hard over na te denken om weer eens een dagje les te nemen of zo, om te kijken waar ik wat vergeet en om weer een beetje vertrouwen te krijgen. We hebben wel enorm van de omgeving genoten. Het is echt een wereld van verschil met de vorige dagen. We zijn geen één keer bij Nigila wezen kijken, wat we de vorige dagen wel deden als we langs hun piste kwamen. Nadat we weer onze oude vertrouwde afdeling deden en bij Nigila uitkwamen, bleek dat ze vandaag begonnen is om te leren sturen. (ook niet onbelangrijk :-)). Nu nog het pizzapuntje zodat ze niet als kamikaze naar beneden komt schieten en het schitterend vind als wij haar opvangen. Na haar les zijn we weer boven wezen eten en nog even van het uitzicht genoten. Daarna met z'n drietjes bij de beginnershelling aan de gang geweest. Je ziet dat Nigila daar met volle teugen van geniet. Om 15:00 uur zijn we gestopt omdat we merkten dat ze toch wel moe werd. Dus naar beneden, de sneeuwkettingen eraf gehaald, even boodschappen gedaan en terug naar het appartement gereden. Het was even spannend, maar de auto bracht ons naar boven. De auto slipten nog wel eens door, maar we bleven toch wat harder rijden dan gisteren :-). Nadat we wat gedronken hadden, zijn we aan de voorkant nog even wezen sleeën. Ze mocht een keer alleen en ja, toen was de hek van de dam, ze wilde dus alleen nog maar in haar uppie naar beneden. Nu lag er zoveel sneeuw dat de slee steeds vanzelf omdat er zoveel sneeuw ophoopte, dus dat was geen probleem :-). Voor morgen voorspellen ze jammer genoeg weer zware bewolking, die mooie blauwe lucht vind ik toch wel een prachtig gezicht.:-). We gaan goed slapen en hopen en vertrouwen erop dat het gevoel voor skiën morgen er weer op wonderbaarlijke wijze terug is gekomen. Voor nu welterusten en tot morgen, voor de volgende dag.

Ik vergeet trouwens jullie nog in te lichten over het grote nieuws. Er zijn de laatste tijd in onze omgeving zoveel baby's geboren, dat het ook bij Nigila is doorgedrongen hoe het een beetje werkt. Vanmiddag kwam ze met het grote nieuws dat ze een baby in haar buik had. Toen Timo vroeg wanneer de baby dan kwam, vertelde ze:"om half twaalf" En ja hoor, niet veel later ging ze slapen, en ineens was het half twaalf en kwam de baby uit haar buik. Het was een meisje en ze heet Laura (uitgesproken op zijn Duits...). Dus zijn we onverwachts opa en oma geworden, is dat niet bijzonder? :-)