Ze behaalde de derde plaats bij afskiën :-).

Hoi hoi lezers,
Nigila was om 05:45 uur klaar met slapen (nee wij nog niet, maar maakt dat haar maar eens wijs...) Na overleg hebben we besloten om niet nog eens het volle pond te betalen voor twee uurtjes les. We zouden dus zelf met haar gaan skiën op de vertrouwde helling bij kinderland. Nigila vond het super. Er bleek afskiën te zijn en er waren allerlei gekleurde poortjes neergezet. Timo ging verder omhoog om zelf afdalingen te maken en ik ging met Nigila door de poortjes. En inderdaad als er niemand beneden staat, dan luistert ze (bijna) braaf wat je zegt. Alleen....niet altijd... :-). Op een gegeven ogenblik gingen we door de poortjes heen en het ging goed, op 1 na, die ze oversloeg, en haalde zij mij natuurlijk in (op een onachtzaam moment) en op het moment dat ik riep:"REMMEN !!!!!!" Gingen zowaar haar beiden armen naar beneden en de benen in de rem en zowaar remde ze goed. Juf Ruth kwam net aan met de de twee andere kindjes en vond het super dat Nigila het ineens zo goed door had, zelfs het remmen. Nadat ze Nigila nog een keertje naar beneden had zien skiën kwam ze naar mij toe of ik het leuk zou vinden als Nigila ook af zou skiën. Ja, natuurlijk zou ik dit leuk vinden. Normaal blijkt het op donderdag afskiën te zijn, maar omdat vandaag ook alle scholen in de buurt af skiëden, deden ze ook de klassen maar op vrijdag. Ze heeft het bij de grote baas gevraagd en het mocht. Nigila kreeg rugnummer 99. Ze moest dan nog wel even oefenen met de juf. Het ging goed, op de laatste rode na, dan ging Nigila steeds gewoon immer gerade aus. Dus bij de generale ben ik ter hoogte van die rode poort gaan staan en heb ik staan roepen toen ze daar aan kwam dat ze moest remmen en nu eerst de rode en dan de blauwe moest doen en ja hoor, super, ze deed het en een hele goede tijd volgens juf Ruth. Ik Timo gesmsd dat Nigila af mocht skiën. Hij was net op tijd voor de finale. En ja hoor, daar kwam ons racemonster aan. Helaas weigerde ze dit keer te luisteren en sloeg ze de ena laatste rode over. :-), ja, ik weet echt niet van wie ze heeft dat ze snelheid leuker vind dan techniek :-). Het ander meisje gaat meer voor rust en zekerheid en haalde alle poortjes en het jongetje kon niet alleen en ging met juf Ruth tussen haar benen. Om 12 uur zou de prijsuitreiking zijn. We hebben nog wat geskied, nog even wat gedronken en na het drinken zijn we in een lift met een zogenaamd schoteltje gegaan. Nigila vond het prachtig dat ze met ons naar dat liftje mocht skiën. Timo voorop, Nigila moest Timo volgen en deed dit meestal ook, En ik achteraan. Juf Ruth kwam vlak achter ons ook met haar twee studenten aan en hoorde dat ik Nigila voor mij wilde nemen. Ze vertelde dat het beter was als Nigila gelijk leerde hoe ze zelf die lift moest doen en ze besloot Nigila even op te leiden zodat ze zelfstandig met de lift naar boven kon. Dus ze heeft Nigila apart genomen, alles rustig uitgelegd en haar de eerste keer in de lift gezet. Nou geloof het of niet, maar het ging in één keer goed. Zelfs het boven uitstappen ging gelijk goed. Echt super. (JA, ik ben nu nog trots). Pappa stond daar wel voor de zekerheid klaar om haar op te vangen, maar ze kon het zelf wel. Daarna dus de wat hogere berg naar beneden en toen was het hek van de dam. Nog een keertje mamma, nog een keertje pappa. En nee, ze wilde niet meer op de lopende band, ze moest in de schoteltjeslift. Ze was ook wel zo bijdehand om steeds pappa te volgen en te luisteren, totdat wij op een zekere hoogte kwamen bij de schoteltjeslift. Dan was ze oostindisch doof en deed ze waar ze zin in had en ging gewoon zelf met op tijd de juiste bocht naar de schoteltjeslift. (Ja, dan waren er twee ouders die om het hardst riepen, Nigila remmen!!!!) Om met een big smile in de rij te gaan staan en om te kijken net of er niets aan de hand is. Dus ja, madame gaat ons er zeker binnen een paar jaar uit skiën, daar ben ik ook al zeker van :-). Om twaalf uur gingen we naar de prijsuitreiking en werd Nigila als derde uitgeroepen en kreeg ze een mooie medaille omgehangen. Prachtig vond ze het en wij natuurlijk ook. Het was ook super lief van de juf dat ze Nigila vandaag toch nog even mee heeft laten doen met afskiën, haar toch nog een klein uurtje onder haar hoede heeft genomen en haar de lift heeft geleerd. (we moeten even naar Hubert zijn huisje waar we uitgenodigd zijn, straks de rest van de dag.... doei)

Bij de prijsuitreiking, kreeg bij de andere kleintjes iemand die de allersnelste was een beker. Nou die medaille was wel leuk, maar Nigila wilde ook een beker hebben. We hebben haar proberen uit te leggen dat als zij de volgende keer alle poortjes neemt en heel goed haar best doet, zij misschien ooit ook wel een beker wint :-). Niet dat zij daarmee tevreden was.....

Na deze huldiging was het helaas afgelopen met de pret en zijn we Nigila haar spullen in gaan leveren en terug naar ons appartement gereden, waar we onze spullen naar beneden hebben verhuisd. Hierna op naar Wörgl. Dit is een grotere stad onderaan het gebergte. Even een winkelcentrum ingelopen, iets te knabbelen voor onderweg gehaald en voor Nigila als beloning bij de Mac wezen eten. Daar we dit zelden doen, blijft het een tractatie. De batterij is bijna leeg en ik weet het oplaadsnoer niet, dus een abrupt einde. Bedankt voor de belangstelling en de foto's volgen nog een keer, maar vermoedelijk pas thuis.

Doei groetjes van Timo, Irma en Nigila uit het witte Oostenrijk.