Rondje om de Schiedersee
Door: Irma en TJ
Blijf op de hoogte en volg Nigila
30 Oktober 2011 | Duitsland, Schieder-Schwalenberg
Om kwart over acht blijkt de zon op te komen, tenminste, dan gaat het ene zonnepaneel met veel herrie uit zichzelf omhoog en schud de hele camper. Ik schrok me een hoedje. Ook Nigila laat gelijk van zich horen en komt te voorschijn uit haar holletje. Nigila kruipt nog even bij ons bovenin, om samen met ons nog even rustig wakker te worden. Als we opstaan, geniet ik weer van dat heerlijke uitzicht op de Schiedersee, de huisjes aan de overkant, tussen de bomen vol met herfstkleuren. Nigila dekt de tafel, ik zet thee & koffie en Timo haalt beneden bij de kiosk warme broodjes. Na het eten maken we de camper even schoon, zoeken onze kleren bij elkaar om te gaan douchen. Terwijl pappa alvast gaat douchen, lopen wij nog even naar de kiosk om te kijken of ze kaartjes verkopen, echter hebben ze niet zoveel bijzonders. We douchen even. Nigila gaat met Timo even naar de speeltuin, terwijl ik alvast het middageten bij elkaar scharrel. Na het eten stappen we op de fiets voor een rondje om het meer te fietsen. Dit is slechts 8 kilometer volgens de gegevens, dus makkelijk te doen. Zo is het ook. Toch is het een leuke en mooie route, die ons even lekkere een frisse wind door de haren doet waaien. We komen tussen alle gekleurde bomen door. We sprokkelen nog een paar mooie bladeren bij elkaar voor bij Nigila op school voor op de herfsttafel. Ook fietsen we Schieder nog een heel klein stukje in om even geld te pinnen. We rijden nog even langs het Slot van Schieder en fietsen weer terug naar onze camperplaats. Nigila wilt nog even naar de speeltuin. Nu zijn er drie, waarvan er voor één betaald moet worden. Je kan een dagkaart kopen (alleen ’s morgens is de speeltuin dicht….). Nigila is verkleumd, we gaan een lekker kopje warme chocolade drinken met voor haar een schaaltje chips. Voor Timo is het echt voor het eerst dat hij kampeert, gelukkig bevalt het hem prima en zijn we allemaal over deze eerste keer tevreden :). Het grappige is inderdaad ook die televisie. Normaal kijken we amper televisie als we op vakantie zijn, maar het is toch wel makkelijk om zo je eigen zenders te kunnen bekijken. Zeker voor Nigila is dit af en toe een aangename afwisseling. We hebben haar al een paar keer aangespoord om contact te zoeken met de paar andere kinderen die hier ook aanwezig zijn. Het enige wat Nigila daar momenteel op antwoord is:”Mamma, ik versta die kinderen nieieieiettttttt!!!” Ik heb al proberen uit te leggen dat dit vanzelf goed gaat komen, maar ze doet het niet, dus dat is iets voor de toekomst, denk ik dan maar zo. Vanavond gaan we voor aardappelen, peertjes met verse worst. Oh, wat we nog niet vertelt hebben, is dat er een spoorrails aan de overkant het meer loopt en dat er zeker ’s avonds en ’s nachts toch wel veel lange goederentreinen rijden. Je hoort ze echt van verre aankomen (misschien weerkaatsing van de heuvels….) en als je denkt dat ze niet meer herrie kunnen gaan maken, gaan ze nog meer herrie maken, ze bulderen en het wordt luider en luider, als je denkt dat ze niet nog meer herrie kunnen gaan maken, wordt het nog even erger voordat het zeer langzaam maar zeker wegebt. Overdag heb je er nauwelijks erg in hoor. Het is puur ’s avonds en ’s nachts, ik vermoed door het contrast in de heerlijke stilte hier. Ik verwacht dat dit in de loop van de tijd van zelf zal wennen, de vorige eigenaar had hier ook niets over vertelt, dus die zal er reeds aan gewend zijn geweest, zodat het hun niet meer opviel :).