Een super dag...

Tjonge tjonge wat een superdag was het vandaag. Zo slecht als het gisteren was, zo super was het vandaag. De zon kwam alweer tevoorschijn bij het opstaan. De toppen van de bergen waren weer goed zichtbaar. Nu afwachten wat de wind zou doen. Die was er wel en ook af en toe flink, maar als je niet op het topje van de berg stond, dan had je daar nagenoeg geen last van. Het was super helder weer, de pistes waren geprepareerd en door de lichte vorst 's nachts boven, was het echt zalig om naar beneden te skiën. We hadden besloten om Nigila maar een beetje de regie van onze dag te geven. Zij mocht dus vertellen waar we naar toe gingen. Nou dat was niet zo moeilijk, naar de licht blauwe helling natuurlijk. Na drie keer daar naar beneden te zijn gegaan (en bedacht te hebben dat wij daar niet heel de dag zouden willen skiën :->, voorgesteld om ook eens een andere piste te doen. Nou dat wist ze ook wel. Ze wilde naar 6. Deze gaat met een "groen" tussen weggetje naar de andere kant. Het was echt uitstekende pistes, we hadden allebei weer het echte skigevoel en ook Nigila had het super naar haar zin. Zij had bedacht dat zij onze lerares was en ons ging leren hoe het moest. De tweede keer dat wij met de sleeplift boven waren gekomen, moesten wij allebei 1 stok boven laten en ging zij voordoen hoe je met je stok voor je, bochten moest draaien. Het was echt geen gezicht. Bovenaan ging dit nog wel heel netjes, maar op het laatst had zij wel haar stok voor zich, maar was ze zo bezig met naar beneden te skiën, dat ze de stokken vergat mee te bewegen. Opeens ging de stok als een marionettestok de lucht in, draaide zij ermee, deed hem met haar rechterarm achter haar rug en haalde deze met haar linkerarm weer achter haar rug vandaan. De gekste capriolen haalde ze uit met de stok en dat alles terwijl ze dus gewoon naar beneden skiede. Ik besloot dus dat we dit nog een keertje moesten doen (en dan zou ik dit natuurlijk filmen), alleen was kindje Timo stout geweest, want die had zijn tweede skistok gepakt en vertelde de juf dat het feitelijk niet zo handig was om één stok boven te laten voor als er wat gebeurde. Dus helaas, pakte juf boven haar tweede stok. Ik probeerde haar nog te overreden om hem te laten staan om dezelfde oefening nog een keertje te doen. Nee, pappa had gezegd dat je ook twee stokken kon vast houden voor je, dus helaas, de oefening ging niet meer zo leuk door. (Daar sta je dan hè, tis wel duidelijk wie er meer overredingskracht heeft.... :->).
Na een paar keer van piste 6 af zijn gegaan (en Timo even een groter rondje alleen had geskied) hebben we Nigila voorgesteld om een keertje naar de stoeltjeslift beneden te skiën, weer omhoog en dan weer te kijken. Dit vond zij een goed idee, zo gezegd zo gedaan. Na deze ronde, deden wij de beruchte Nigila ronde van vorig jaar. Nigila wilde weer voorop. Bij het pad, waar zij spontaan ineens naar rechts ging, is Timo toch even voorop gaan skiën (tegen de zin van Nigila). Aan het eind van het pad zei ik tegen haar, even stoppen hè. Nou daar was madame het feitelijk ook niet mee eens, waarom nou stoppen? Ik voelde dat ik toch ook wel de kriebels (oké, lees bibbers) in mijn buik had. Nigila mocht ook niet voorop skiën, pappa ging voor. Gelukkig vond ze dit goed (en ook als ze het niet goed vond hadden wij het toch zo gedaan hoor). Ze ging heel mooi achter pappa aan en er was totaal geen probleem. Alleen die steilere langere hellingen vind zij toch minder leuk dan de hellingen waar zij zelf het voortouw kan (en mag) nemen. Ze staat dan ook te zingen in de schoteltjeslift, prima vind ze dat. Dus na deze hellingen nog even terug naar haar helling 6 gegaan, waar we nog een paar keer naar beneden gesuisd zijn. Om een uur of twaalf hebben wij daar in de buurt bij het restaurant Wolkenstein (dus een ander restaurant dan normaal) allemaal een tosti genomen. Het was echt super stil op de pistes en in het restaurant. Het was heel de week nog niet druk geweest, maar nu was het echt heel rustig op de pistes. Dit terwijl het op de parkeerplaats nog geen één keer zo druk was geweest. Na het eten dacht Nigila dat wij gingen stoppen, maar het was zulk mooi weer, zulke perfecte pistes en het was zo gezellig, dat wij besloten om nog even door te gaan. We hebben nog een paar keer hetzelfde rondje gedaan. Op het moment dat Nigila de lange pistes niet meer leuk vond, dan gingen we weer naar haar kleinere pistes en volgden wij trouw haar aanwijzingen om te leren skiën. We hebben tot een uur of drie van die heerlijke bergen met de sneeuw genoten. Er kwam langzaam maar zeker wel meer bewolking om de toppen heen, maar wij hebben feitelijk heel de dag zon gehad, zonder dat de pistes veranderden in echte papsneeuw. Het was dus nog een heerlijk cadeautje die laatste skidag. Beneden gekomen hebben wij nog even een paar flessen Almdudler ingeslagen en heeft Nigila een chocoladepaashaas gekocht van oma Nemo haar centjes. Met een heus belletje. Vervolgens zijn we de spullen in gaan pakken, de auto ingeladen voor zover mogelijk en nog even een uurtje rustig aan gedaan. We gingen naar Gasthof Siggen om te eten. Het werd nu Pepersteak met friet en koffie en thee na. Nou wij zijn het er over eens. Koken kunnen ze daan wel. Heerlijke verschillende groenten erbij, ribbelpatat en een perfecte steak. Echt wel een adresje om te onthouden. Na het eten konden wij bij het derde tankstation eindelijk tanken. De Beamer dus volgegooid, broodjes gesmeerd en op tijd naar bed, want Timo wilt morgen om 6 uur gaan rijden.... Gaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaap,
dus weltrusten voor nu en bedankt voor jullie aandacht, doei groetjes uit een prachtig Oostenrijk