De tweede dag reizen

Zaterdag 25 april 2015. Bewolkt 16 graden.

Het is altijd weer even wennen aan de camper. De kleinere slaapplaatsen, de ongebruikelijke geluiden, dus wel wat vaker wakker, maar al met al goed geslapen. Om 06:20 begon er vlakbij een atlas te werken. Jeetje zeg en dat op zaterdagochtend, gaaaaap. Om 06:50 uur was ik het zat en ben ik maar opgestaan. Aankleden en voor een ontbijtje gezorgd. Nigila werd ook wakker van al het ontbijtrumoer.

Om 07:50 uur rijden we met lichte regen weg. Echter stuurt de camper ons een andere kant op dan we heen gekomen zijn, dus geen leuke dorpjes, ijsbeertjes op de rotondes enz. Binnen de kortste keren zitten we weer op de snelweg. Nou ja, de beelden van de heenweg heb ik in ieder geval opgeslagen in mijn geheugen.

De Tomtom geeft aan dat we nog zeker 12 uur moeten rijden (zonder te stoppen). Dus weten we het zeker, we gaan vandaag nog niet op de plek van bestemming aankomen, dat wordt morgen. Zonder stress, we zien wel waar we vandaag gaan stoppen. We gaan wel proberen om de Oostenrijkse grens te halen, maar alles mag en niets moet.

Terwijl we rijden denk ik nog even aan opa Kip, die deze week weer erg slecht is. De dokter is gisteren geweest en heeft gezegd dat zijn longen niet zuiver zijn. Dus krijgt hij een antibioticakuur. Als deze niet aanslaat, dan zal hij alsnog opgenomen moeten worden. Mmmmm we wachten af en zijn toch met een dubbel gevoel op vakantie gegaan. Meestal is het oma Nemo die ons in de vakantie nog wel eens voor verrassingen zet, maar nu is het de andere kant. We wachten af.

Ook denk ik aan ome Piet en tante Ria, die gisteren een lintje hebben gekregen voor hun vrijwilligerswerk. Het mooie is dat ze niet in de smoes trapten en iedereen dus in de Blauwe Hoeve zat te wachten, maar zij er nog niet waren en na bellen nog niet van plan waren om te komen. Dus zijn ze opgehaald door Leo en staan ze vandaag in de krant met het verhaal . Zo zie je maar dat smoesjes niet altijd lukken.

Om 10:25 uur hebben we even een koffiebreak bij de Mac in Marktheiderfelt. We wilden er feitelijk goedkoop ontbijten (lunchen), maar ze hebben nog maar 1 broodje roerei en het is slechts tot 10:30 uur dus wordt er niet meer klaargemaakt. Timo neemt koffie met een roerei, terwijl Nigila en ik bij de buren wat lekkers met thee en chocolademelk nemen.

Het weer is erg wisselvallig. We hebben meerdere buien en ook meerdere werkzaamheden onderweg. Alleen rijden we volgens mij voor de drukte uit want het is erg rustig op de weg en zelfs bij de wegwerkzaamheden kunnen we met snelheidsbeperkingen, gewoon doorrijden.

Om 13:00 uur stoppen we in Neumarkt voor een lunch. We hebben net Nürnberg achter ons gelaten. Even de benen strekken en hoplakeetje om 13:40 uur rijden we weer verder, op naar Oostenrijk.

De route is weer schitterend. De bomen langs de weg hebben net weer van die mooie frisgroene blaadjes, er staan nog meerdere struiken vol met witte bloesem en we gaan door heuvels en dalen. Soms komen we op zo’n top van een heuvel, je kruipt er voor je gevoel naartoe, waarna je op de top beloond wordt met een schitterend uitzicht. Ja wat dat betreft is er zoveel moois te zien, alleen kijken we niet altijd even goed.
Net voor Regensburg rijden we “over” de Donau. Hij ziet niet echt blauw, maar ik hoop deze rivier, waar ik toch ook een paar mooie herinneringen aan heb, nog een paar keer tegen te komen deze reis.

Bij Passau worden we door de Tomtom van de weg gestuurd. Ik zei nog dat ik het heel vreemd vond, maar de Tomtom werd braaf gevolgd. Nu was Passau een hele mooie stad zo te zien, maar echt opschieten deed het niet. Hierna gingen we langs de Donau richting Linz (A). Echt een prachtige stukje route. Er voeren veel cruiseschepen op. De één nog groter dan de ander. En ineens viel het kwartje. We hadden natuurlijk tegen de Tomtom gezegd dat hij de tolwegen moest mijden. En in Oostenrijk heb je een tolvignet nodig voor de snelwegen en dat zag hij als tol. (Maar de vignetten zaten netjes op het raam, dus dat was geen probleem.) Dus de Tomtom weer op tol accepteren gezet en ja, toen was het gelijk een stuk korter en sneller. Het duurde ongeveer een uur voordat we net na Linz weer de snelweg opgingen, maar het was wel een heel mooi stukje geweest.

Daar de Tomtom nu aangaf dat we om half 8 aan konden komen, maar doorgereden. Alleen sommige hellingen waren zo stijl dat de tijd ook langszaam op liep. We besloten bij aankomst te eten en maar door te rijden. Nu dat hebben we geweten. Rond 09:00 uur kwamen we aan bij st. Andrä, de plaats waar we van een goede camping hadden gehoord en waar wilde grondeekhoorns moesten zitten. Één van de weinige wilde populaties hier in Europa. Alleen lukte het maar niet om de camping te vinden. Met rondjes rijden en een paar keer vragen kwamen we rond half 10 aan bij de camping. Zoals je zult begrijpen was deze natuurlijk al gesloten en konden we niet het terrein op. Rond de camping was een parkeer verbod. Dus een probleem. Na een minuut of 10 overleg kwamen er campinggasten aangelopen. Die hebben de slagboom voor ons geopend. We konden zodoende de camper neerzetten. We hebben nog snel wat gedronken, Nigila naar bed gebracht en na een half uur lagen wij ook op bed. Het was een lange dag geweest, maar we waren er nu toch.

Weltrusten allemaal.