schloss Halbturn en Basiliek Frauenkirche

Zondag 03 mei 2015. Regen 12.6 gr

We hebben vannacht weer meerdere plensbuien gehad (en een huilende buurpeuter). Toch hebben we redelijk goed geslapen. Je wordt wel regelmatig wakker, maar dan draai je eens om en slaap je verder. Het is niet echt overdreven hinderlijk. En dan, ik heb liever ’s nachts die plensbuien dan overdag.

Op het moment dat Nigila en ik willen gaan douchen, staan haar vriendinnetjes voor de camper om haar op te komen halen. Nou vooruit dan maar, snel wat kleding aan en rennen maar. Nou dat hoefden we niet 2x te vertellen. Nigila scharrelt snel wat kleding bij elkaar, kleed zich in de douche om en staat binnen 5 minuten met haar skeelers aan buiten. Pff ze kan het wel . Laat haar maar lekker spelen, is nog goed voor haar taal ontwikkeling ook, hahahaha.

Ik pak voor de verandering mijn camera en statief en vertrek op mijn fiets. Voordat ik de camping af bent regent het al. Dat heb ik weer. Timo heeft tijdens zijn momenten nog geen één keer regen gehad. Toch laat ik mij niet van mijn plan afhalen. Ik rij een klein rondje. Zie van alles vliegen (zelfs de koekoek), maar echt goed voor de lens krijg ik ze niet. Maar toch even lekker buiten bezig geweest. Mijn broek die ik vandaag aangetrokken had, hoef ik in ieder geval niet meer aan van de week. (Ik snap het ook niet, het water kwam tot mijn enkels, het gras tot aan mijn knieën, heb mijn statief als stok gebruikt om niet in het moerasgedeelte om te vallen en later bij het om de fiets binden mijn statief een paar keer tegen mijn licht groene broek gehouden. Maar ik begrijp niet hoe mijn broek in zo’n korte tijd zo vies is geworden hoor.

Terug bij de camper blijkt de liefde van Nigila al weer over. De meisjes lieten haar op een gegeven ogenblik links liggen en dus was ze zonder iets te zeggen maar terug naar de camper gekomen. Nou ja misschien vanavond wel weer. Nu gaan we broodjes shoarma eten in ieder geval. Toch handig zo’n ieniemini vriesvakje waar je toch nog aardig wat spullen in kan doen. Het was heerlijk.

Na de lunch wilde Nigila eigenlijk nog wel een kasteel bekijken. We hadden gezien dat er hier in de buurt nog een kasteel moesten hebben. Dit werd kasteel Halbturn. Er lopen meerder kinderen rond in nette pakjes en later blijkt dat Timo gelijk heeft. Er zijn kinderen die hun eerste communie moeten doen. Dus er volgen ook meisjes in leuke witte jurkjes en meerdere mensen in klederdracht. We vonden het te raar om daar foto’s van te maken, dus dat hebben we ook niet gedaan.

We hebben eerst even in de kasteeltuin rond gelopen omdat wij het idee hadden dat het kasteel vandaag gesloten zou zijn. Hierna toch even naar binnen gegaan. Ja we mochten er in en omdat we die prachtige Neusiedlerseecards bij ons hadden, mochten we weer gratis naar binnen. Het was een expositie van allerlei spullen van vroeger en hoe het leven veranderd was door de komst van allerlei elektrische huishoudelijke apparaten. Het ging om spullen tussen 1900 en 1930. Ik vond het wel een leuke tentoonstelling van allerlei en nog wat spullen. Nigila vond het weer tegen vallen. Die wilt eens een echt kasteel zien, dus inderdaad hoe het vroeger was, de kamer indelingen, de wapens enz enz. Maar ze heeft een knijpkat uhhh knijpeend cadeau gekregen (omdat ik voor mezelf een ketting kocht), dus was ze toch geheel tevreden. Het was na de middag bewolkt maar wel helemaal droog trouwens.

Hierna reden we weer richting de camping. We zijn echter nog even gestopt in Frauenkirchen waar we de basiliek van binnen hebben bekeken en de Kalvarienberges hebben bekeken. De kalvarienberges vond ik erg leuk gedaan. Een mini berg waar ze in allerlei nissen de gang die jesus moest ondergaan voor zijn kruisiging was afgebeeld. Dit leverde gelijk een zee van vragen op van Nigila. Dus oma, er staat u nog een hoop te wachten. Ik ben de vragen al weer vergeten, maar ze had er een heleboel waarom dit en waarom dat… De Basilica Maria geburt was ook vreselijk indrukwekkend. Het middenschip is 18 ½ meter breed en 23 meter hoog. We hadden al gelezen dat het een heel mooi altaar moest hebben en dat had het ook. Het had ook niet één altaar (het hoofdaltaar was van 1730), maar ook nog 8 andere altaren aan de zijkant van de kerk en elke was weer anders. Daarnaast had het hele mooie plafondschilderingen. Echt zo’n kerk waar je rustig een paar uur kan zitten kijken en dat je dan nog niet alle details gezien hebt. Prachtig. Ook nog even door de kloostergang gelopen waar ook nog een kleine tentoonstelling was.

Op het moment dat we dan echt terug op de camping kwamen bleken er weer vele campinggasten te zijn verdwenen. Zo ook onze naaste buren (wat jammer nou ). Wel zijn er meerdere caravans met voortenten alleen achter gebleven. Het is overigens ook bijzonder om te zien wat sommige allemaal meesjouwen. Ik gok dat deze mensen van 1 mei tot eind oktober hun plek hebben. Er komen kettingen en linten om de caravans te hangen van boom tot boom. Ze hebben van alles bij zich. Van tuinkabouters tot een soort tent speciaal om spullen in op te bergen, tot grasmaaiers aan toe. De meeste hebben houtenvlonders voor de voortent bij, die vakkundig neergelegd worden. Lapjes voor om hun gebied en sommige ook bordjes met privatplatz. Het moet niet gekker worden. Echt hele grote aanhangwagens vol met spullen… Je kijkt je ogen uit, dat wel.

Maar oké waar was ik gebleven. We kwamen op de camping aan en Timo vroeg wat te eten. Voordat ik de verschillende opties op kon noemen, stelde hij voor om naar het plein van van de week te rijden. (Ik dacht dat hij frieten wilde halen voor bij de stoofvlees wat we bij hebben. ) Nee, we sparen met de giftcard zoveel uit, dat we zeker wel een etentje verdient hadden vond hij. Dus weer naar het restaurant van van de week gereden. Ik had nu varkensvlees (op z’n Duits, = veel), met echte zuurkool en bollen waar ik de naam niet van weet en ook niet van kan uitleggen wat het nu in hemelsnaam was. Nigila had een kinderpizza, waar ze alleen wel salami ook op had bijbesteld (en gekregen) en Timo at spareribs met van die kwart aardappeltjespartjes met schil.

Ik had gezien dat ze als dessert apfelstrüdel hadden en had mij al voorgenomen om dit als toetje met een pepermuntthee te nemen. Maar na het eten van mijn maaltijd zat ik zo bompie vol, dat dit er toch echt niet meer bij kon.

Na het eten heeft Nigila nog even met haar vader 4 op n rij gedaan. Nu ligt ze (het is 22:35 uur) nog steeds te draaien en te keren in bed, dus ik gok dat er wat spookt in de kleine hoofdje van haar. Wie weet horen we dit morgen nog wel. Voor nu weltrusten en tot morgen.

Er wordt 70% regen voorspelt, dus er is nog niet beslist wat er op de kalender staat. We zouden naar Bratislava (Slowakije) gaan morgen, maar ik heb er de baas niet meer over gehoord. Dus ik gok dat dit niet meer door gaat, anders hadden we wel alvast wat spullen bij elkaar moeten zoeken gok ik. Jullie horen het wel.