donder en bliksem

Donderdag13 aug 2015

Het is even wennen, maar het bed is goed, er klonk geen gesnurk in de caravan, dus het gaat van de week helemaal goed komen. Het is ondanks de drukte een rustige camping. We worden wakker met bewolking, maar het is toch 27 gr buiten, dus we mogen zeker niet klagen.

Om half 9 staan we op en eten in de voortent. De dametjes verdwijnen naar de creahoek en komen met een toverstok terug, dat gaat spannend worden de komende dagen waar we allemaal mee verwend worden. We wandelen nog even naar de receptie. Morgen komt er iemand het levelersysteem maken. De bodemplaat van de caravan zelf zal moeten wachten tot na de vakantie. Timo gaat morgen de verzekering bellen. Die zullen ook wel lachen, de 9de de verzekering in gegaan en de 12de al schade…. We zijn wel blij dat we hem apart verzekerd hebben.

Timo vertrekt naar een fotograafmaatje voor de boomkikkers, die zich hier ergens schuil houden (op een geheime locatie). De dames willen alleen maar binnen spelen. De zon is ondertussen doorgekomen. Na het gebakken eitje kruipen ze weer in de caravan…. Willen niet naar het strand en ook niet naar de speeltuinen. Mmmm dat had ik niet verwacht, zou het door de airco komen?

Timo komt terug en we vertellen ze dat we met z’n allen nog even naar het strand gaan. Ze gaan mee…, ze trekken zelfs voor de zekerheid nog even hun badpak aan. Nou en ja toen ze de zee eenmaal gevoeld hadden, de schelpen gezien hadden en het zand ontdekt hadden, toen bleek het eigenlijk wel heel erg leuk. Alleen gingen ze wel heel erg ver de zee op. Verder dan ieder ander. Wij gillen en zwaaien, maar geen reactie. De grote containerboot kwam ook nog eens steeds dichterbij en de meiden waren verder dan ik fijn vond. Ik had alleen geen zwemkleding aan. Dus gillen, zwaaien en pfff na een tijd wat eindeloos leek, kwam Nigila langzaam terug en binnen luister bereik. Dus die weer Evi geroepen en zo kwamen ze toch terug naar de kust. Pfff, hen even uitgelegd dat als ze te ver gingen ze niet meer terug konden komen ivm de stroming en dat als er zo’n superboot aankwam ze een hele tijd later ineens hoge golven kregen. Oké, ze begrepen het. Maar wat kan je je dan al ongemakkelijk voelen zeg. Ik stond bijna op het punt om dan maar met kleding en al het water in te gaan. Nigila nog even ingesmeerd (Evi hoefde niet, die had al een mooie bruine onderlaag). Op het moment dat Timo steeds meer op een kreeft begon te lijken toch maar terug naar de caravan gegaan. Hopelijk morgen weer mooi weer en de monteur niet al te laat, zodat we (beter voorbereid) naar het strand kunnen. De meiden vonden het eigenlijk achteraf toch wel leuk.

Terug bij de caravan wordt er pasta met saus gekookt. De lady’s willen vanavond naar een hypnoseshow en ik eigenlijk wel naar de steenuiltjes hier in de buurt. Dus na het eten stappen we in de auto. Brrr wat wordt het donker. Het is pas 18:30, maar de lucht wordt donkergrijs en jeetje wat begint het hard te waaien. Bij de bomen van de uiltjes gekomen zien we soms takken uit de bomen vliegen, dus na 2 minuten houden we het al voor gezien en rijden we terug naar de camping. De meiden willen niet al afgezet worden, de show begint pas rond 20:30 uur. Dus nog even wat drinken…..

Alhoewel…..,
bij de caravan gaat alles zo te keer, dat we beginnen met extra haringen in de grond slaan voor de voortent. Ik haal bij de buren spullen weg (maar hun caravan is gewoon open… blijkbaar had die buurman ook hun ramen allemaal al dicht wezen doen)… voordat het kapot waait en nat wordt. Ik leg alles binnen en met dat ik het laatste binnen schuif, komen ze met de auto de hoek om zetten. Ik voel me een beetje betrapt, maar gelukkig zijn ze er blij mee.

We zijn nog niet klaar met de laatste haring en het komt echt met bakken uit de hemel, jeetje wat gaat het hard. In de caravan zijn we haast niet te verstaan. Dan begint het ook nog eens te onweren. Jeetje wat een herrie zeg.. De meiden gaan een spelletje doen omdat ze beiden niet van onweer houden en om zo zichzelf af te leiden. Of we mee willen doen. Ja, dat is goed, maar dan wel in de voortent, want daar is het lekkerder qua temperatuur.. We doen gezellig de lampjes aan en spelen kwartet. De bliksem blijft komen, gevolgd door de donder. Maar in de voortent blijft het droog, terwijl de regen op het tentdoek klettert.

En dan ineens gebeurt het: de lampjes boven aan de stokken, waar batterijen in zitten, beginnen te flikkeren, niet 1 keer, niet 2x keer, maar wel 4 tot 5 keer. Ook de lampjes aan de zijkant, die op zowel zonne-energie als met een zwengelaar aangedraaid kan worden (en die ik nog geen 5 minuten geleden opgedraaid heb), stoppen er accuut mee, gelijk gevolgd door een vreselijke klap. Nu ben ik niet echt bang voor onweer, maar dit was niet grappig. Ik ben binnen gelijk alles uit de stopcontacten gaan halen en de lichten uit gaan doen. Morgen nog maar eens bekijken. Voor de lampjes die Timo voor vaderdag heeft gekregen is het te laat, die blijven alleen branden tijdens het zwengelen en zodra je die los laat, dan stoppen ze gelijk met schijnen. De lampjes op batterijen boven de tafel, die doen het nog wel. Ik snap er helemaal niets van. We gokken dat de bliksem zo dichtbij is ingeslagen dat de lampen, ook al waren ze geen van allen op “stroom” er een klap van meekregen… Ik ben voorlopig blij dat het slechts 2 lampjes zijn die het niet aankonden. Ik moet er niet aan denken als we zelf er last van hadden gekregen.

Nu 3 uur later giet het nog steeds. Niet zo hard als in het begin, maar ik ben toch benieuwd hoe het straks met het slapen zal gaan. Ook rommelt het nog steeds, maar nu in de verte. De meiden vonden het onweer maar niets en bleven liever hier bij de caravan in de buurt, dan daar bij de show bij de receptie. Hopelijk blijft het morgen droog. Denk dat de monteur het ook wel prettig vind als het gras een beetje droog is als hij onder caravan moet kruipen.

Ik had verwacht dat ik hier niet zoveel te vertellen zou hebben, maar pff, met zo’n ervaring als vanavond… je maakt wat mee zeg. Maar tis half 11 en Timo heeft morgen een ochtenddienst, dus we gaan naar bed met het getik op de caravan/tent en het gerommel in de verte, welterusten allemaal.