Pluk de dag

Dinsdag 16 augustus 2016. Heerlijk zonnig en 28 gr.

Om 08:00 uur was het weer klaar met slapen, lekker hoor twee van die ochtendmensen om je heen. Dus snel brood halen, ontbijten en pleite.

Via de weg met de mooie huizen, de polderweggetjes die wat aan thuis doen denken rijden Nigila en ik, rond 09:45 uur, naar de Kust.

Timo is op zijn fiets gestapt, zijn karretje er achter gehangen en hij is op weg naar het park Marquenterre, het vogelreservaat. Wat een bekijks trekt die kar van hem zeg. Maar het is een ideale oplossing als je meerdere zware spullen mee wilt nemen voor een langere afstand. De verste route in Marquenterre is 6 kilometer lang, dan is het toch wel lekker zo’n kar waar het statief op staat en je grote fotocameratas.

Nigila en ik parkeren de auto rond 10:00 uur 100 m van het strand of zo. Ja, in dat plaatsje dat we gisteren zeiden, hoe was het ook al weer? Quend-Plagne-les-Pins, leuker kunnen ze de plaatsnamen hier niet maken geloof ik. Het is duidelijk vloed aan het worden. Het strand is stukken korter dan gisteren. Gisterenavond had Timo ook de ketting van de boeien uitgestapt die op het strand lagen. Dat was 6 meter. Timo had toen al gezegd, dat betekent dat het water hier dus 5 tot 6 meter hoger kan staan, anders zit er niet zulke lange kettingen aan. We gaan redelijk dicht bij de “boulevard” zitten. Dat blijkt achteraf maar goed want het water komt dichter en dichterbij. We zien de mensen die plaats hadden genomen bij de vloedlijn, meerdere keren naar achteren verplaatsen. Wel een komisch gezicht. Zeker als je merkt dat sommige mensen niet echt goed op zitten te letten en pas als ze nat worden echt door hebben dat ze naar achteren moeten. (Ja ik weet het, leedvermaak heet dat).

Om een uur of 12 ruimen we op, zetten de spullen in de auto en lopen de winkelstraat nog in. Er zijn meerdere soorten ijswinkels met heel veel soorten softijs, echt niet te geloven en sommige met wel 15 smaken slushpuppy. Maar Nigila hoeft geen ijsje, die wilt van de week trakteren als we met zijn drietjes zijn. We kopen een paar ansichtkaarten, om er op weg naar de auto achter te komen dat ik er 1 te veel heb gekocht. Ja, die ene hoeft natuurlijk niet meer. En ook al is ze iedere dag wel in onze gedachten, soms, heel soms vergeet je dat het echt waar is.

Het is erg druk in de kustplaats, iedereen is op zoek naar nog een parkeerplekkie en ja kilometers verder staan de auto's al langs de kant geparkeerd. Dus als we naar het strand willen, moeten we zorgen dat we er vroeg zijn, als we een plekkie in de buurt willen hebben.

We rijden terug naar de camping, eten even een gebakken eitje op brood. Daar het in de voortent 43,6 graden is, gooien wij de zijkanten van de tent snel open en vluchten we met de stoelen naar buiten, en zetten die in het randje schaduw dat we hebben bij de caravan. We zetten in de caravan de airco maar even aan. Op 22 graden zodat het verschil niet al te groot wordt straks.

Daarna gaan we nog even naar Le Crotoy. Daar zou markt moeten zijn, dat lijkt Nigila en mij wel wat. Nou we hebben geen markt (en geen nieuwe pokomons ook trouwens) gezien.

We belanden bij het haventje, bij de camperparkeerplaats. Daar staan echt veel campers. We zijn hier vaker geweest en zien weer de bekende boten op het droge liggen. Toch nog eens foto’s van maken, want volgens een bord is 1 van de boten gerestaureerd. Dan zie ik nog iets niet, dat is minder. Ik rij weg en ik zie een Fransman bewegingen maken, die mij duidelijk maken dat ik moet stoppen. Ik snap niet wat er aan de hand is, stop en stap dus uit. De Fransman zie ik al met zijn hoofd schudden en no, no, no hoor ik hem zeggen. Wat hij nog meer ratelt, dat versta ik niet, maar ik begrijp wel dat het niet goed is. Oeiii, er lag duidelijk een steen die ik niet gezien heb en niet gevoeld heb bij het wegrijden, zo,n lage met veel punten... Dat is niet goed. Krassen rechtsvoor op de auto, zowel aan de rechterzijkant op de bumper als aan de voorzijde van de bumper. Ik schud ook mijn hoofd, vertel de oudere Fransman:”Je ne parlez Francais”, mon perre en ik schud ook mijn hoofd. De oudere Fransman zegt iets van Marie (en ik herinner me dat dat iets met getrouwd zijn is), dus ik knik naar de man. De man zegt hoofd schuddend: ’ai, ai, ai, no, no no” en dan ratelt hij weer van alles wat ik niet versta. Ik baal als een stekker, maar ja gedane zaken nemen geen keer.

We gaan terug naar de camping, als troost kopen we een ijsje (ook voor Timo, die 5 minuten eerder apte dat hij op de camping aangekomen was.) Bij aankomst van onze staplek hem het ijsje gegeven en gelijk maar de schade opgebiecht. Kan het wel verzwijgen, maar de schade is dermate dat het toch wel uit komt en dan kan ik toch niet liegen, dus kan ik het net zo goed gelijk bekennen.

Timo rijdt even naar Rue voor zo’n kabel met die moeilijke naam. Maar de aanhangerwinkel heeft die niet. In een winkel van Sinkel koopt hij wel materialen waar hij een soort kabel met die moeilijke naam van maakt, zodat het (op het oog) toch opgelost is. Mochten we verderop tijdens de vakantie nog zo’n kabel met die moeilijke naam tegen komen, dan kunnen we dat alsnog aanschaffen, maar dan is het voor nu tijdelijk opgelost. Terwijl Timo naar Rue rijdt, duiken Nigila en ik nog even in het binnenbad. Nigila ontmoet een Frans meisje waar ze leuk mee gaat spelen en ik het derde wiel aan de wagen ben, dus terug ga naar de caravan.

Hierna gaat er ook nog de lade kapot in de caravan. Ja het is weer zo’n dag dus. Nigila haar shampoo wordt gepikt bij het zwembad (ja daar lig ik niet wakker van, hebben we vast nog wel een fles van hier.) en duurt het echt 2 ½ uur voordat de computer het doet. Hij geeft steeds aan dat er een fout is en opnieuw moet opstarten en dat doet hij dan ook om weer van voor af aan te beginnen. Wat dat betreft, koop nooit een Asus want ik heb hem net een jaar en ik vind het een onding!

We bbq-en, wassen af, drinken wat en voor we het weten is het alweer half 10 en is er al weer een dag voorbij. Jeetje wat gaan die dagen toch snel. Morgen vertrekken we richting Amiens, maar dat lieve kijkers, dat is weer een ander verhaal… Tot morgen.