Kasteel van Rambures
Door: Irma Kion
Blijf op de hoogte en volg Nigila
20 Augustus 2016 | Frankrijk, Saint-Quentin-en-Tourmont
We slapen gelukkig lekker uit iedere dag. Oké meer dommelen dan echt uitslapen, maar het is toch lekker. Timo haalt brood in zijn uppie omdat de dames blijven liggen. Het wordt ook echt laat voordat we echt opstaan. Een uur of 9 schat ik. De douche die met heerlijke harde warme stralen water naar beneden gooit nog maar eens gebruikt en bij terugkomst was kabouter en dan ook uit.
Lekker ontbeten met de beroemde pain de coupé. Dat gaan we wel missen hoor als we terug komen. We pakken de koeltas weer in, smeren de boterhammetjes voor onderweg en we vertrekken naar Rambures. Daar hebben we een paar jaar geleden wel eens voor gesloten hekken gestaan. We gingen toen het kasteel bezoeken om er toen achter te komen dat het kasteel op woensdag gesloten was. Hierna belandde we in een winkelcentrum ergens.
Nu dus de herkansing. Bij aankomst zien we al gelijk dat de hekken open staan. We komen nu dus niet voor niks. Er zijn ook allemaal kinderspelletjes opgesteld. Dus we gaan kruisboogschieten, dat vonden we allemaal leuk. Alleen Nigila lukt het om de “appel” van het poppetje te schieten.
Ineens zien we dat de deuren van het kasteeltje open gaan. Je mag het kasteel alleen betreden met een gids, dus snel er naar toe want wie weet hoe lang het duurt voordat er weer een rondleiding is. De gids hoort ons gelukkig vragen, want aan ons vraagt de gids waar we vandaan komen. Omdat het Nederland is, krijgen wij een Nederlandse beschrijving mee. Nou het is een behoorlijke rondleiding en er wordt veel vertelt. Echter spreekt de gids alleen Frans. En mijn Frans is bijna net zo goed als zijn Nederlands, dus ik versta er geen sikkepit van. Dan is het wel jammer dat je zo lang in de verschillende kamers staat te wachten, terwijl je er echt niets van kunt volgen en je geen foto’s mag maken. Maar oké. Het was een leuk kasteeltje. En we hebben het na een paar jaar dan toch eindelijk kunnen bekijken.
Op de terugweg rijden we nog even door St. Valery sur Somme. Het is echt een toeristenplaatsje. De camper konden we nooit kwijt door alle hoogte balken. Nu was het zo druk dat het ook best duurde voordat we een plekje vonden. Het was echter een leuk pittoresk plaatsje met leuke straatjes en huisjes. Ik zag ineens een verwijsbordje met P staan met Gratuit. Nou weet ik wel dat Gratuit gratis betekent, dus gekeerd en deze bordjes gevolgd. En zo stonden we als zuinige Zeeuwen op de gratis parkeerplaats van St. Valery. Er was nog volop plek. Door kleine schattige straatjes zijn we naar de mooie boulevard gelopen. Genoten van het uitzicht, de kraampjes op de boulevard en de gezellige drukte.
We zagen ook nog een winkeltje met schepijs. Daar Nigila heel de week al graag schepijs wilde hebben en we nu toch geld hadden uitgespaard, een lekker ijsje gekocht. (ps van de week even foto’s in Crotoy gemaakt op de boulevard en daar kostte een parkeerkaartje 0,50 cent per 15 minuten…). Op ons gemak terug naar de auto gewandeld, het kasteeltje maar even gelaten voor wat het was, dat komt de volgende keer weer wel. We hebben een paar druppels gehad, maar als het hier bij blijft de rest van de vakantie…
Op de camping terug was het eigenlijk te laat om te gaan zwemmen, tot teleurstelling van Nigila, want die wilde elke dag zwemmen. Beloofd om echt nog eens te gaan zwemmen de komende twee dagen.
We hebben pizza gehaald en deze heerlijk in de voortent opgegeten. Buiten was het ondertussen onder de 20 gr, dus dan vind ik het niet meer lekker, hahahahaha.
Na het eten hebben we Nigila Rummikub geleerd. Helaas vind Nigila spelletjes net zo leuk als haar vader, dus als ze het 1x gedaan heeft, dan is het nog net leuk, maar een tweede rondje niet meer (zeker niet als ze niet wint…). Maar oké ik vrees dat ik mij daarbij moet neerleggen. Ik als spelletjes kind samen met 2 personen die spelletjes eigenlijk totaal niet leuk vinden of het al snel zat zijn. Nou ja, er zijn ergere dingen op de wereld.
Om 22:00 uur en 22:30 uur was het weer over voor vandaag. Ik heb alleen nog heel lang van de nacht kunnen genieten want om een uur of 04:00 uur viel ik pas in slaap. Dat was het moment dat het begon te regenen, ik het ergste vreesde en maar mijn oordoppen in heb gedaan. Toen is de slaap eindelijk gekomen. Soms zou je echt een aan en uit knopje op je hoofd moeten hebben, dat je je getob en gepeins uit zou kunnen zetten en toch lekker kunt gaan slapen…
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley