Mist en 1ste plaats kabouter

Vanmorgen deden we de gordijnen open en toen bleken ze ineens mijn bergen te hebben gestolen. Nee, niemand de deur uit, ze zijn weg..

Dus maar eerst eten, gelukkig kwamen toen in de verte toch een paar puntjes in zicht, gelukkig, ze zijn er nog, ze hebben zich alleen goed verstopt.

We rijden weer naar Brambergen omdat we Neukirchen gisteren toch niet zo'n succes vonden. Om half 9 stappen we ook gewoon weer de gondel in. Op naar de sneeuw. Oké beneden ligt er ook nog wel sneeuw, maar je ziet de bruine plekken in het gras weer verschijnen en ook op de bomen liggen er nog amper sneeuwvlokken.

Boven stond er behoorlijk was wind, maar hadden we goed zicht. Dus op naar route 5 en naar beneden. Beneden was het redelijk stil, dus nog 2x de blauwe helling 13 bij de gele stoeltjesliften gedaan. We zagen op een gegeven ogenblik zelfs blauwe luchten tussen de wolken door. En oh wat steken die witte toppen dan geweldig mooi af zeg. Daar kun je toch alleen maar van genieten.

Nigila naar de klas gebracht, weer net op tijd, wat een ramp die wc's boven zeg... Ze zouden vandaag de wedstrijden hebben. Alleen hadden ze die totaal nog niet geoefend. We hoorden dat ze ze boven bij de kinderklassen op zouden zetten. Jeetje wat een verschil met Neukirchen zeg. Echt een paar stokken, met grote afstand en een lichte helling. Daar moet je gewoon moeite voor doen om op gang te komen en te blijven. Nou ja... We gaan het zien. We horen dat kwart voor 11 de wedstrijd is. Timo en ik gaan weer naar beneden, bij de kom gekomen om verder te gaan, staan er weer giga rijen voor de liften, dus oké, duidelijk niets verder skiën, maar met de lift weer naar boven om naar de wedstrijd te kijken. We waren net op tijd.

Nigila nog even aangemoedigd en gefilmd. Daarna weer afscheid genomen en weer naar beneden. Helaas is er eigenlijk maar 1 route naar beneden bij de Smaragdbaan vandaan en nog jammer, eigenlijk ook slechts 1 route weer naar boven. Beneden gekomen stond er mogelijk een nog grotere rij bij de kom dan eerst, dus overlegd en ja de conclusie was dat we weer naar boven zouden gaan omdat om 12 uur kabouter weer uit de les gehaald moest worden. We waren 10 voor 12 pas weer boven. Wat een ellende daar in die kom zeg. We weten nu al dat we morgen weer bij Neukirchen gaan skiën.
De pistes waren echt geweldig vandaag. Geprepareerde pistes van verse sneeuw, het ging ook echt heerlijk en zalig, heel anders dan gisteren..

Boven gekomen ben ik maar weer door geskied naar het restaurant. Alleen was het ondertussen heel mistig geworden waardoor je amper wat kon zien en er was ook nog een striemende hagelbui bijgekomen.

Dit betekende dus dat iedereen binnen wilde eten en er niemand op de terrasjes zaten. Gelukkig zag ik aan een lange tafel nog een paar plekjes. Gevraagd of ik daar met 3 kon gaan zitten. Ja dat mocht, gelukkig. Dus mijn spullen neergelegd en ook maar gelijk in de rij gaan staan om het eten te bestellen. Nadat ik een tijdje in de rij stond, zag ik dat er een man bij "ons" plekkie staan (was ook slechts 3 meter bij mij vandaan of zo). Ik hoorde de man van de tafel zeggen dat er 3 kwamen, maar dat die nu weg waren. Dus ik snel mij er mee bemoeien dat wij daar toch zouden gaan zitten, oh ja... Nu was die "nieuwe" man een maat van hem zo te zien en "thuis" volk. Die had zo iets, van ja, als ze er niet zijn, dan kan ik er gewoon gaan zitten. Gelukkig zag ik Timo en Nigila op dat moment binnen komen, dus snel gewenkt en gezegd, gelijk hier gaan zitten, gelijk gaan zitten, niet treuzelen, daarna pas alles uittrekken. Dus Timo en Nigila gingen onder de ogen van de verbaasde Oostenrijker zitten op "ons" plekkie. Ik deed de bestelling af en de ander heeft nog een half uur bij onze tafel rond gezworven in de hoop dat wij snel zouden vertrekken. Op een gegeven ogenblik is de man die er al zat maar opgestaan voor hem, zodat hij ook kon eten. Pfff, gelukkig dus toch zittend onze maaltijd op kunnen eten.

Buiten gekomen was het nog harder gaan hagelen en boven gekomen, zag je geen hand voor je ogen. Dus Timo en ik hebben besloten om te stoppen. Zonde van de fijne pistes, maar zo in dikke mist, dat vonden wij ook niets. Nigila ging met de juf mee voor het laatst. Wij zijn alvast naar beneden gegaan om de ski's weg te brengen. Hoe lager we kwamen, hoe meer zicht en geen neerslag. Echt bizar. Beneden scheen zelfs een heerlijk zonnetje.

Wij (zonder ski"s en op onze snowboots) weer naar boven. En ja hoor, hoe hoger hoe meer mist en hoe kouder en hoe slechter het weer. Echt heel apart. We hebben nog maar een warme chocomel gedronken en zijn op tijd naar de ontmoetingsplaats gegaan voor de prijsuitreiking.

We hadden van een klasgenoot, die sinds vandaag geen les meer had, maar wel met de wedstrijd had meegedaan, dat ze tweede was geworden. Dus dat kon Nigila niet meer worden. Daar van de 10 leerlingen er nog slechts 2 over waren en er slechts 3 met de wedstrijd meededen, wisten we dat onze kabouter in ieder geval een podiumplek zou halen.

Nigila skiede de hele week al achteraan en kon het met moeite bijhouden. De juf had gisteren zelfs nog voorgesteld aan Nigila om naar een andere groep te gaan, die iets minder hard gingen. Maar dat was een Duitse leraar met alleen Duitse kinderen, dus dat zag ze niet echt zitten. Ze wilde toch graag bij juf Anna blijven, dan maar wat harder werken.

Wij gingen er dan ook van uit dat Nigila 3de zou worden. Toen haar groep dan ook aan de beurt was en sjalotte de derde plaats bleek te hebben en het Duitse meisje de tweede, waren we alle drie geheel verbaasd en ik denk stiekum de juf ook. Nigila bleek 1ste en nog ruim ook. de 3de plek was zowat 5 seconden langzamer en de 2de ruim 1 seconde. Dus allemaal heppiedepeppie... Nigila had de eerste plek.

Hierna zijn we ook gelijk in de gondel gestapt. Naar de Spar voor de boodschapjes en terug naar het appartement om tot het naar bed gaan lekker te chillen.

Morgen wordt er regen voorspelt. Ik hoop stiekem dat ze dat helemaal fout hebben, want dat lijkt me zo blubberzooi worden dan, regen boven op de sneeuw, dat kan nooit goed zijn voor de kwaliteit. Dus ik duim voor van die mooie pistes net als vanmorgen, een winterzonnetje en een strak blauwe hemel...., jullie gaan er van horen... doeiiii