Storm II

Vanmorgen mochten we weer uitslapen, dus was iedereen er weer om kwart over 7 uit. Ben benieuwd hoe dit maandagochtend zal gaan als we weer in ons eigen vertrouwde bedje hebben mogen slapen..

Het zonnetje scheen heerlijk, de bergtoppen wit, dus mooi afsteken. Oké, de top tegenover het appartement wilt zich niet echt laten zien, maar het blijft iedere ochtend genieten om naar die mooie grote reuzen te kijken.

We ontbijten weer en trekken voor voorlopig voor het laatst onze skikleding aan. We hebben er zin in. Het ziet er veel belovend uit en wij verwachtten dat het rustiger zal zijn dan de rest van de week omdat vele medelanders al vrijdagavond en anders toch vanmorgen of na het eten zullen vertrekken.

We kijken eerst even bij Neukirchen, totaal niemand bij de ingang van de gondellift, dus we besluiten hier te blijven. We vinden zelfs een parkeerplaats aan het begin van het pad. Jeetje wat een bof, zo stil hadden we niet verwacht, maar ach dat maakt ons niet uit, des te sneller zal het bij de liften gaan.

We trekken, zoals Timo het liefkozend noemt, de bedslofjes weer aan. Ik doe ze nog niet vast, daar heb ik tijd zat voor in de gondel. Nigila neemt zoals gewoonlijk de stokken, en gesamenlijk lopen we met goede moed en een goed humeur naar de gondel toe. We zien meerdere landgenoten bij Sport 2000 staan en bedenken dat zij hun ski's al in moeten leveren en wij nog 1 dag lekker kunnen genieten.

Bij de gondel gekomen is de lol er snel vanaf. De gondelmannen staan het plein te vegen en er staan dranghekken voor de ingang om te voorkomen dat er mensen in gaan. We kijken met een verbaasde blik naar het bord van de liften. NEEEEEEHEEEEEEEEEEEE....
Alle liften zijn dicht, echt alle op de wildalm. We kunnen zelfs niet naar het middenstation, gewoon helemaal niets... Bij Wenns is een babybaantje met 1 sleeplift nog open in het dal, maar voor de rest nada.

We horen dat er boven een wind van 120 km/u staat en dat is veel te veel voor de veiligheid van de mensen. Op de terugweg naar de auto spreken we andere Nederlanders. Ja, zoonlief was al opgevallen dat er geen gondels aan de kabels hingen. Ja, nu men het zegt, klopt het inderdaad, geen gondel te zien. Echter in onze enthousiasme, hebben wij daar niet op gelet en dus ook niet opgemerkt.

We doen maar gelijk boodschappen bij de Billa, Natuurlijk de Almdüdler wordt daar meegenomen, wat chocolade en fritattensuppe en Kaizerschmärre.

Hierna gaan we onze skikleding maar even uittrekken in het appartement, volgens de app zit het er niet in dat de liften vandaag nog open gaan. Helaas. Dus zonder dat we het wisten was gisteren al de laatste skidag. Leider.

Het is jammer dat de skipassen zo vreselijk duur zijn, anders reden we naar een ander gebied en kochten daar nog eens passen, maar daar passen we voor.

We rijden dan maar naar Zell am See. De plaats waar ik zelf heb leren skiën en 3 jaar geweest ben. Maar jeetje wat is het daar ook veranderd. Wat is er veel bijgebouwd in de omgeving en jammer genoeg niet allemaal van die leuke mooie Oostenrijkse huisjes, maar soms zitten er de meest afschuwelijkste moderne huizen er tussen (tenminste dat vinden wij... Oostenrijk hoort van die lieve huisjes te hebben met veel hout, niet van die knalgroen / oranje / gele vierkante huizenblokken, wat zonde, dat moesten ze verbieden.

Nadat we eerst Kaprun nog even hebben bekeken en hebben gezien dat er daar beneden wel geskied kon worden, in Zell am See geparkeerd. Ook hier werd gewoon geskied. Wij vermaken ons in de verschillende winkeltjes die daar waren en scoren nog een paar souvenirs.

We eten in een gezellig familiehotel: Lebzelter. Oké, ik beken, het is al ergens in 1400 in hun familie en is behoorlijk geel met hout, maar wel mooi en sfeervol. Timo en ik eten daar Tiroler Gröstl. Ik had dat van de week boven bij andere mensen gezien en had mij al voorgenomen om dit ook eens te proberen. Nu was mijn kans. Ik had er geen spijt van. Het zijn gebakken aardappeltjes met verschillende stukjes vlees (ham, spek enz), uien en wat kruiden. Echt heerlijk en zeker voor herhaling vatbaar. Nigila nam kipnuggets en friet. Heerlijk en gezellig.

Op zaterdag gaan in Oostenrijk heel veel winkels dicht, dus ook nu. We besluiten dan nog maar even richting Gerlos te gaan. Volgens de verhuurder heb je daar vlak voor de tol een heel leuk skigebied. Dus rijden we daar even heen. Als wij skikaartjes kopen, hebben wij altijd de mogelijkheid om voor een meerprijs een tweede skigebied erbij te hebben. Dit hebben wij in het verleden wel gedaan, maar de ervaring was dat we toch niet uit ons "eigen" gebiedje gingen, mede vanwege Nigila haar lessen, dus had ik het nu niet gedaan.

We rijden daar heen en ja, dat is zo te zien inderdaad ook een leuk gebied. Tevens weten we nu, dat als we deze grotere kaart wel hadden besteld, dat we dan hier wel hadden kunnen skiën op het moment dat het in Neukirchen niet mogelijk was. Ook daar waren een paar liften en pistes dicht, maar een groot gedeelte was toch open zo te zien. (maar ja als hadden geweest is, is hebben een kunst... dus achteraf is makkelijk praten.) We hadden het nu ook best naar ons zin gehad, we moesten even overrekenen, maar ach.

Net na de Krimmlerwasserfallen, krijgen we een stopteken van de politie. Ze houden een verkeerscontrole. Oké dat is niet erg. Timo pakt zijn papieren, rijbewijs, kentekenbewijs. Dan moet de politie de gele verkeershesjes zien, de verbandtrommel, de gevarendriehoek, jeetje die gaat wel erg ver. Oké de gevarendriehoek en verbandtrommel lagen onder de bij het reservewiel en ja, de ski's, schoenen, helmen, tassen enz, enz die lagen achterin. Timo probeerde nog de mat op te tillen om het zo te laten zien, maar dat lukte niet. Gelukkig, hij liet het daarbij. Toen kwam wel de aap uit de mouw. Timo had te hard gereden. 70 km/u waar 50 km/u mocht... Dus twintig kilometer te hard en dat kostte dan 35,00 €. Ik ben nog wel even op de lazergun wezen kijken. Er stond idd 70 en 1455m. Oef dat is toch wat verder dan wij met onze nieuwe lazergun kunnen. Timo heeft afgerekend en we zijn verder gereden. Jammer maar helaas, het was niet anders.

Bij de Spar nog even een ijsje gekocht en pfeffermintthe van Teekanne, dat vind ik de lekkerste pepermuntthee die er is. Dus we zijn weer compleet met de lekkernijen uit Oostenrijk.

Terug bij het appartement de meeste spullen gelijk ingepakt en alvast in de auto gelegd. Morgenochtend dan alleen nog de laatste spulletjes bij vertrek, zodat we niet al te vaak de trap op en af hoeven te stuiteren en de buurvrouw niet te veel last van ons zal hebben.

We eten en kruipen achter onze digitale werelden. We hopen dat op BVN vanavond ook Wie is de Mol wordt uitgezonden. De laatste aflevering (al zal het wel de ena laatste worden). Spannend hoor. Wij zijn er in ieder geval nog niet uit Wie de Mol zal zijn. Ik zat al een paar weken op Jochem, maar na het lezen van het Mollendagboek, waar ineens staat, go on girl.... dat doet vermoeden dat het toch Sanne zal zijn. Wat zou dat een verassing wezen.... We gaan het zien.

De ervaring leert dat ik meestal vergeet om de laatste reisdag te beschrijven, dus ik zeg bij deze alvast gedag en bedankt weer voor jullie aandacht.

Doei groetjes hier uit Neukirchen am Grossvenediger