Van mij mag het stoppen met regenen...

26 juli

Nadat we gisteren met gietende regen thuis waren gekomen, is het vannacht af en toe droog.

’s Morgens regent het echter weer en is het in de voortent 13 graden en in de caravan 16 graden. Tijd dus om de verwarming even aan te zetten.

Daar we het meeste ondertussen gedaan hebben, besluiten we om een campingdagje te houden. Daar er een event bezig is, zou ik eigenlijk wel even willen pokemonnen. Nigila wil echter op haar telefoon filmpjes bekijken.

In eerste instantie besluit ik dan maar thuis te blijven. Timo vind echter dat ik de auto moet pakken en gewoon even zelf moet gaan.
Ik pak dus de auto en rij even naar het dorp. Echter in Hulst weet ik ondertussen wel waar de pokemonnen af en toe verschijnen. Hier niet en hier is amper parkeerplaats en kun je niet rijdende in de bergen gaan pokemonnen. Het wordt dus niet wat ik er van verwacht had.
Rond 1 uur ben ik terug.

Timo en Nigila hebben dan hun telefoons bekeken. De tafel wordt gedekt en we eten even.

Wij hoopten dat het ’s middags beter zou worden en we dan naar Rauris (een paar dalen verderop) zouden kunnen rijden. Is ook doodlopend, 30 km lang en zou ook mooi moeten zijn.

Maar u begrijpt het al… het werd niet beter en ook niet droog. Dus zijn we even naar boven gereden en hebben daar boodschappen gehaald: juist de melk voor de pannenkoeken (en ook de poedersuiker, de lichtbruine basterdsuiker en de slagroom want dat was ik vergeten in te pakken).

Verder blijft het een caravandag. We eten: juist dat hoef ik niet meer te vertellen, zo slim zijn jullie wel dat jullie dat zullen begrijpen.

Na het eten wilden we nog een stukje langs de beek gaan lopen om zo toch nog even wat frisse lucht te hebben gehad. Echter op het moment dat ik met mijn schoenen in de handen sta, vallen de druppels alweer op het dak van de caravan. Nee daar heb ik geen zin in. Nigila ook niet, die blijft ook binnen. Pappa gaat toch even op pad met zijn camera, maar kom weer zonder de mooie plaatjes terug.

Terwijl ik probeer het dagboek bij te werken zitten Timo en Nigila spelletjes te doen en vallen de druppels weer zacht op het dak. Volgens de voorspellingen zouden de komende laatste dagen droog en bewolkt moeten zijn. We wachten het af. Van mij mag het.

Ik vind het toch veel gezelliger met een strakblauwe lucht en de toppen van de bergen mooi zichtbaar dan al die wolken die de toppen en soms zelfs de hele bergen verbergen.

We gaan het zien. Welterusten en als we netwerk bereik hebben… tot morgen