Leeuwarden

Zondag 24 oktober 2021.
We wilden proberen om eens in Leeuwarden te komen om mijn nichtje Ilse en haar dochtertje te bezoeken. We zijn enkel in Leeuwarden geweest eind oktober 2019, toen Sofia net een week oud was. Wat een wurmpie was ze toen nog. Dus het werd tijd om nog eens die kant op te gaan.

We hadden afgesproken om ’s morgens even te komen buurten. Daar het slechts een kilometer of 4 verderop is, hebben we de fietsen gepakt en op naar Ilse. Nu is het wel handig als je je google maps op fietsen zet ipv auto… maar ach het was mooi weer, dus dan maar even wat langer onderweg.

Het was leuk om Ilse (en haar tweelingzus die er ook was) en de little lady te zien. Daar de kleine uk de 26ste twee jaar wordt, hadden we natuurlijk een paar cadeautjes gekocht. Boerderij Duplo, gelukkig viel het in de smaak. Hopelijk kunnen we volgend jaar weer eens een leuke neven en nichtendag organiseren. Even afwachten maar hoe alles verloopt.

Na ons bezoek zijn we door gefietst naar het centrum van Leeuwarden. Nigila wilde nog een boek extra erbij en eigenlijk wat truien.

We beginnen maar even met een lunch. We eten weer bij Brasserie Spiegelaar. Ze gaan om 12 uur open. Precies op tijd, om als eerste klanten binnen te lopen. We zoeken “ons” stekkie weer op bij het raam en worden positief verrast, want er ligt een lieve poes op 1 van de stoelen. Natuurlijk neemt Nigila plaats naast Bobby, die net als Pardijn net doet of ze je niet hoort, oké de oortjes bewegen even, maar voor de rest wordt je volop genegeerd.

Weer heerlijk geluncht en hierna op zoek naar de boekenwinkel en truien. Wat een gezelligheid daar in Leeuwarden. Een straat vol met terrassen en bedrijvigheid. Dat had ik niet verwacht, maar hoe gezellig is dat.

In de boekwinkel is er snel een boek van Suzanne Vermeer gevonden, de schrijfster waar Nigila wel van houdt. Hierna weer verder op pad.

We komen het paard van ome Loek tegen (of was het die van zijn neef?). We lopen een pepernotenwinkel in. Ohhh wat ruikt dat lekker, de geur van pepernoten komt je tegemoet. En wat een soorten hadden ze: chocola, chocolade met zeezout, pumpkinsspice en helaas ben ik de rest van de namen vergeten. Ze hadden 50 soorten en we konden 10 soorten proeven. Ooohhh, sommige waren echt lekker. Ik vond de pumkin wel mijn favoriet hoor. Maar durfde toch niet een zakje mee te nemen… Timo zijn wenkbrauwen waren heel erg omhoog gegaan toen zijn dames naar binnen liepen (bijna renden, maar we konden ons nog net inhouden).

Nog in diverse winkels gekeken naar truien, maar helaas daarvoor zijn we nog niet geslaagd. Om een uur of 3 googlemaps weer aangezet (ja nu wel op fietsen) en Timo had de camperplaats ingevoerd.

We moesten daar onder andere voor door een aquaduct. Jeetje wat ging dat stijl omlaag en ja dus ook omhoog.. Naar beneden ging wel lekker, maar naar boven was een ander verhaal. Als een stoomboot kwam ik boven. Maar niet afgestapt, dat was mijn eer te na. Op het moment dat we op de camperplaats aan kwamen, bleek dat dus de camperplaats waar we hadden willen staan (en onze camper dus niet stond nu). Het was ook een hele mooie camperplaats, maar dus niet de juiste.

Dus de juiste ingetikt en je begrijpt het al, we mochten nog een keertje door de MC Escheraquaduct. Pff, je zult die iedere dag moeten nemen als je naar school gaat, dan heb je een goede conditie..

We kwamen nog langs Appie, dus nog even wat boodschappen gekocht die we alsnog vergeten waren en op naar de juiste camperplaats.

Het was zo lekker weer, dat ik nog even twijfelde om de stoelen voor de camper te zetten, maar het windje toch maar niet gedaan.

Timo testte zijn pas gekregen drone. De eerste vlucht eindigde hoog in de boom. Gelukkig kwam deze nog wel naar beneden, maar was wel 1 beschermer van zijn rotoren kwijt. Dus maar even verder van de bomen af gaan staan. Het ging steeds verder (beter dan bij mij, maar dat zal ik je besparen. Ineens kwam er een hond aan gerend. De drone hing voor ons in de lucht en als je deze te ver uit je buurt laat, dan is deze onbestuurbaar, dus in de buurt. De hond begon vreselijk tegen de drone te blaffen en hij wilde deze graag uit de lucht pakken. Het lukte niet, maar we hoopten toch wel dat zijn baas hem terug zou roepen. Ik dus naar de baas:”Wij zijn met een drone bezig…”. Ja zei de baas, daar heeft hij een hekel aan. En dat was het. Gelukkig kwam de partner van de man ook ter plaatse en die zei gelukkig dat hij de hond moest roepen. Laat die drone nu net over de weg vliegen (buiten ons bereik) op het moment dat die baas met zijn auto langs kwam rijden. Ik zag het al helemaal gebeuren. Gelukkig stopte hij wel en landde de drone aan de overkant van de weg. Oké we gaan een andere keer nog wel eens verder met oefenen. Vergt duidelijk toch wat oefening.

Ook nog even met een buurtcamperaar gesproken. Er bleek wel wifi te zijn op de camping. Hij had het wachtwoord wel. Dus gelijk aan Nigila gegeven.

’s Avonds aten we timo’s pannenkoeken en ’s avonds even tv gekeken (ja in de camper hangt een tv, iets wat wij in de caravan niet hadden (en niet misten, maar ja, als wij hem nu toch hebben..).

Dus ook deze mooie dag is al weer voorbij. Op naar de volgende nacht… welterusten.