Een echte Irma actie...........

Hoi hoi allemaal, al nieuwsgierig in verband met de kop? Nou geloof mij, het was er echt weer één, maar eerst de dag beginnen. Ik had de digitale wekker bij Nigila op tijd gezet en tegen haar gezegd dat als er een cijfer lager dan 7 achter de eerste nul stond, zij nog niet uit bed mocht komen. Pappa is de wekker vlak voordat wij naar bed ging weer uit wezen zetten. Nigila kwam ons wakker maken (voor mijn gevoel uren te vroeg....) ik keek op mijn wekker en hoe laat was het? Juist 07:00 uur precies op de wekker (en dat zonder wekker, dat is toch knap, vinden jullie ook niet?????)
We hadden gisteren al gedouched, dus op gemak gegeten en hup naar de sneeuw. We waren om een uur of 09:00 uur boven. In verband met de stralende zon heb ik toch nog maar een skibril gekocht. (Ik heb wel een zonnebril bij, maar die zit niet lekker boven op mijn gewone bril onder de helm.) We hadden met Nigila afgesproken dat we nog even gingen oefenen op de poortjes. Vorig jaar was er op woensdag af skiën, maar ik heb er nu nog niets over gehoord. Ze vond het schitterend. Zeker als je dan net doet of je haar niet kan bijhouden, met haar stokjes (bij het lessen doen ze het zonder) ging ze de makkelijke blauwe helling weer met veel plezier af. Ze lachte, glom en had het prima naar haar zin. Gelukkig. Dit is wat ik graag weer wilde zien bij haar. Het plezier hebben met het skiën. We hoopten zo dat ze dit terug kreeg. We dachten het gefilmd te hebben, maar dit is niet helemaal gelukt, een beetje. We zullen weer proberen dit op de site te zetten :-). Na het samen skiën hebben wij Nigila weer naar Uli gebracht voor de les. De stokken weer weggezet en madame ging met plezier met de duitse juf en kinderen mee. Wij vertrokken eerst naar de zuidkant van de bergen, omdat dit 's middags geen doen meer is ivm de papsneeuw. De eerste de beste helling zag ik een jongen 5 keer over de kop gaan, alles was hij kwijt, zijn ski's halverwege de berg, twas geen gezicht. Timo skiede voor mij en skiet tussen de ski's, stokken en jongen door. Ik dacht ik zal even sociaal zijn, ik raapte zijn eerste stok op, ging naar zijn eerste ski, werd ingehaald door zijn begeleider, welke ook een ski en stok opraapte. We skiede naar de jongen en ik gaf de ski en stok af. Vervolgens snel achter Timo aan. We dachten halverwege de skihelling uit te komen en zo in de gondel te kunnen stappen. Het was een mooie rustige rode en gedeeltelijke zwarte helling. Halverwege heb ik een foto voor een paar Denen gemaakt. Op dat moment zei Timo: Je hebt twee verschillende stokken... Nee hè. Ik had dus in mijn enthousiasme om Timo weer in te halen, mijn eigen skistok aan die jongen gegeven en zijn skistok gehouden en meegenomen... pffffff Nu kon die jongen zo slecht skiën, dat ik mij niet voor kon stellen dat hij ook onze route zou volgen. Ik gokte dat hij wel halverwege in de stoeltjeslift naar boven zou zijn gestapt. Dus wij hebben onze route, die duurde en duurde gevolgd. Het werd om ons heen steeds groener. Het was duidelijk dat wij op een geprepareerde route aan het skiën waren. We moesten via matten de weg oversteken, er lagen stukken waar erg weinig sneeuw lag en je bijna in het gras skiede (ja dan ga jij dus nog wel vooruit, maar je ski's niet, dat is erg gevaarlijk om geen snoekduik te maken :-). Dus jullie raden het al, we hebben geen tussenstation gezien en wij kwamen op een gegeven ogenblik een bord tegen dat de afdaling afgelopen was en dat wij de skíbus op moesten gaan zoeken. Nu zagen wij die al staan, dus dat was niet zo'n probleem. We stapten in en de bus reed door naar het dalstation van de gondel. Het was een mooie lange route van ruim een half uur. We zijn 1268m in hoogte gedaald in ieder geval. Het was wel een leuke ervaring (ik bedoel de afdaling hè, niet die skistok, want die hadden wij afgelopen zondag pas in Neukirche gekocht :-<). We besloten met het naar boven gaan dat we maar even bij dezelfde helling zouden kijken of wij onze kamikaze piloot nog ergens zagen. Niet dus. We hebben meerdere jongeren die een band met een C om hadden aan te spreken. Dit waren allemaal Denen. Maar niemand die ons kon helpen. Er waren er wel die aansloegen bij de omschrijving van de begeleider als mand met de grijze baard, maar ja, daar hadden wij nog niets aan. We hebben heel veel van de piste's gezien. We zijn van links naar rechts gegaan en uiteraard van boven naar beneden en visa versa. Onze brokkenpiloot zagen wij echter niet meer. Bij het eten heb ik mijn stokken flink in het zicht gezet, maar ja, er zijn ook diverse restaurants, dus het was maar afwachten of die jongen daar kwam eten. Op een gegeven ogenblik besloot Timo buiten te kijken en zag een man, welke aan mijn omschrijving voldeed. Hij sprak hem aan dat één van zijn leerlingen een stok verwisseld had. De man zei gelijk:"No, no, no, the lady did." Ja, ja, hij had gelijk. Timo heeft de stokken ongelijk omgeruild, dus gelukkig had ik nu weer even lange stokken :->. 's Middags hebben we die goede jongen echt nog meerdere malen gezien. Hij viel vlak voor ons uit de schoteltjeslift (op de blauwe helling met Nigila), we zagen hem meestal liggend op de grond, of zonder ski's en stokken. Toen we een keertje beneden stonden om de stoeltjeslift in te gaan, zagen wij hem van de rode Nigila helling af komen. We zagen hem op een gegeven moment zijn stokken weg gooien, op één been gaan staan, waardoor zijn andere ski uitvloog, zijn armen spreiden en met een vreselijke snelheid tegen de berg aan kwakken. Het was geen gezicht. En zijn begeleider, die stond al beneden, voordat wij beneden kwamen, dus daar heeft die arme jongen wel wat aan. Die jongen kan het volgens ons ook nooit naar zijn zin hebben. Hij zou feitelijk gewoon in een beginnersklas moeten, misschien dat hij skiën dan nog leuk gaat vinden, maar zoals het nu gaat, moet het gewoon een keertje misgaan. Boven gekomen stapten wij uit de lift en zag ik een skibril vallen. Ik dacht van mijn buurvrouw, dus ik deed de bril met mijn stok vooruit schuiven zodat ze deze niet op hoefde te rapen vlak onder de stoeltjeslift. Vervolgens ging in Timo achterna. Op het moment dat ik mijn handschoenen aan het aantrekken was, die ik in de lift had uitgetrokken, kwam mijn "buurvrouw" naar mij toe en overhandigde de skibril. Ja, ja, je had het natuurlijk al lang geraden, het was natuurlijk mijn eigen skibril die gevallen was, maar die ik nog niet als dusdanig herkent had. De bril is inmiddels onlosmakelijk met de helm verbonden dus dat kan eigenlijk niet meer fout....tenzij ze ook d'r helm afgeeft aan een vriendelijke skiër zonder helm. Gelukkig ging het met skiën hardstikke goed bij mij en had ik het op de skietjes prima naar mijn zin. Timo ging af en toe wat minder. Hij had niet steeds het lekkere gevoel. We bleven echter meestal op de been en zijn beiden volgens mij slechts één keer gevallen. Nu na het skiën nog even met Nigila van het blauwe hellingje tot deze om 15:45 uur ging sluiten. Vervolgens zijn we naar beneden gegaan, hebben bij de spar nog even broodjes gehaald en zijn naar ons appartement gegaan, waar het 27 graden buiten was. We krijgen ook allemaal langzaam maar zeker een gezond kleurtje op ons gezicht, terwijl wij ons toch meerdere keren per dag goed insmeren. We hebben een soepie gegeten en ragout met een ragoutbakje. Lekker en makkelijk. Hé tot morgen maar weer en dan zal ik proberen minder Irma acties uit te halen. Doei de groetjes uit een heerlijk Oostenrijk.