problemen met de auto

Na weer een rustige nacht, was Nigila om 6 uur klaar met slapen. Dus nog maar even gezegd dat ze dan maar even moest gaan lezen (je hoort dan helemaal niet de bladzijde omslaan via de babyfoon of zo ). Om half zeven vroeg ze of wij haar niet te laat zouden komen halen, want anders was te laat voor haar skilessen. Dus maar gaan douchen en met de dag begonnen… Één van de mindere, maar dat wisten we toen nog niet…

Lekker ontbeten en Timo ging de spullen alvast in de auto leggen. Toen wij ook beneden kwamen had hij slecht nieuws. De auto deed het niet meer en volgens hem was het niet de accu. Ik ben naar binnen gegaan en heb aan een Belg gevraagd of hij toevallig een dieselauto had en of hij zijn auto voor onze auto wilde zetten. Dat wilde hij wel. Hij bleek ook een garagist.. Het was wel de accu. Alleen was deze zo vreselijk leeg, dat het even duurde dat hij het weer deed en gaf de auto ontzettend veel storingen aan. Timo heeft ons (Nigila en mij) naar de skilift gebracht en hij is terug gereden naar het gasthof, waar hij de ANWB heeft gebeld. Binnen een half uur was de Adac ter plaatse en was gelijk in paniek. Hij kon dit niet verhelpen. Timo moest gelijk naar Kaprun waar een BMW-garage was. Dus op pad. Gelukkig was de garage wat minder negatief. De auto moest wel helemaal gereset worden (en ze verklaarden idd ook, dat de auto nooit meer gestart had als hij de motor tussendoor nog even uit had gedaan..). Na een uurtje deed de auto het weer, hij moet alleen een nacht aan de accuoplader.. Dus Timo weer terug, een accu oplader gekocht bij een bouwmarkt, broodjes gescoord en terug naar het gasthuis gereden. Daar heeft hij gegeten en geregeld dat de acculader vannacht aan de stroom (en de auto) mag hangen. Pff, dat is geregeld, hopelijk blijft het hier bij..

Nigila en ik waren samen naar boven gegaan. Nadat Nigila met haar klas was gestart ben ik met al mijn vrienden de pistes maar gaan verkennen. Ook al is ’t een klein gebied, toch nieuwe pistes gedaan. ’s Morgens ging het super. Om half 12 maar een plekkie in restaurant gaan zoeken en 12:05 uur eten gaan halen, op tafel neergezet, Nigila gaan halen en gaan eten. Nu blijkt het natuurlijk hartstikke rustig in het restaurant en hadden we gewoon ons eten kunnen halen. Na het eten nog even samen geskied en we zijn weer allebei onze eigen ding gaan doen. Ik had nu papbenen, jeetje wat voelden die benen en voeten vervelend, maar we geven niet op. Timo geeft een bericht, hij is onderweg naar boven. Dus hem bij de gondel opgewacht. Heerlijk, gelukkig weer samen skiën, dat is toch wel veel leuker hoor. Bij Timo ging het gelukkig weer lekker.. Net na 3 uur ben ik boven gebleven, even wachten op onze kabouter, Timo ging nog een klein rondje. Op het moment dat we weer samen waren, weer met de gondel naar beneden. We hadden het nog nooit meegemaakt, maar we moesten buiten achterin een grote rij aansluiten om naar beneden te kunnen. De pistes moesten duidelijk leeg..

In appartement lekker de beentjes hoog en even een uurtje rustig aan doen voordat we weer aan de kächerbrödschen gaan en de spelletjes gaan doen. Gezellig hoor, nog even een bakkie met z’n allen en voor we het weten is er weer een dag voorbij. Weltrusten allemaal…