Koningsdag

Vrijdag 27 april 2018. 15 graden bewolkt (af en toe een bui)

Sylvia, gefeliciteerd met je verjaardag. Ik ben je kaart vergeten op de bus te doen, sorry, dus die komt er nog aan en hou je tegoed…

We slapen uit… om een uur of half 9 halen we broodjes bij het winkeltje van de camping. Nigila 2 donuts en wij een soort van keizerbroodjes. Die blijken bij de camping echter best wel erg hard, dus die worden het niet meer, hahahaha.

Hierna beginnen we met de voortent op te zetten. We zijn nog niet begonnen of het gaat mis. We horen gerommel, een kreet en gekreun. We kijken om en zien Timo op de grond liggen en naar zijn enkel grijpen. Zijn gezicht vertrokken van de pijn. Dat beloofd niet veel goeds. Want Timo is een keiharde en hoor je eigenlijk nooit klagen of horen dat hij pijn heeft. Ik vrees even dat zijn enkel gebroken is. We gaan naar hem toe. Hij wilt eerst staan. Dat lukt... gelijk maar insmeren met Aniflor. Pfff, ik ben benieuwd. Uiteraard gaat hij door met het opzetten van de tent, want zo is hij nu eenmaal. Maar hij loopt mank en af en toe hoe je een kreun.. Ik ben benieuwd wat dat zal brengen als hij zijn enkel rust geeft. Voorlopig maar smeren, smeren, smeren. Naar de dokter wil hij nog niet. Misschien morgen.

Nigila helpt ook mee de tent opzetten en in 3 uur staat deze dan ook. Ons record geloof ik en dat terwijl ik toch nog wel een paar schoonheidsfoutjes maakte… maar al doende leert men, dus dat bied hoop voor juli (dan staat de volgende caravantrip gepland nl).

Doordat we zo snel klaar zijn voor ons doen, hebben we een middag over. We bekijken wat er te doen is in de omgeving en we besluiten naar Harderwijk te gaan. Dit kennen we eigenlijk alleen van het dolfinarium. Jeetje wat is het hier veranderd zeg…

We vinden een parkeerplaats en zien dat er voor de betaalautomaat een super lange rij staat… Het drupt ondertussen. Ik stap uit en ga alvast maar in de rij staan. Timo en Nigila zoeken een plekkie. Ik kijk nog of er een 2de automaat is, maar die is er echt niet. Na een half uur zijn we dan toch eindelijk aan de beurt om een kaartje te trekken.

Hierna lopen we even naar de molen waar verschillende koren staan te zingen. De molen is open en we genieten even van het gezang. We lopen om de stadsmuur heen en verbazen ons hoe het hier verandert is. Het laatst waren we hier op 4 juni 2016, het feest van ome Piet, waarvan mijn moeder nog zo met volle teugen genoten heeft. Met een beetje weemoed denk ik terug aan deze mooie dag… als ik die toch nog eens over kon doen.

Harderwijk blijkt ook een leuke stad, een vestingstad met leuke huisjes. Het is er super druk. Ze hebben echt van alles georganiseerd. Het afterski Q-party, kleedjesverkoop in de kleine leuke straatjes, dweilbands, allerlei eettentjes en optreden. Het was er echt druk en gezellig.

Om een uur of vijf zijn we vertrokken richting de auto, nog even wat boodschapjes gedaan en we hebben pasta gegeten in de voortent. Heerlijk… het is vakantie.

’s Avonds zijn we de caravan in, want het werd toch wel koud.
We genoten nog even in onze digitale werelden voordat ook deze dag alweer voorbij was.