Bagatelle

Zondag 21 juli zonnig en 19 graden

We willen naar Parc Bagatelle. Een pretpark. Het ligt 20 minuten verderop, maar we zijn er nog nooit geweest omdat Nigila niet van hoog, snel en mogelijk nat worden houdt. Dus hebben we het altijd links laten liggen, ook al wisten wij wil dat het er was.

Als we er bijna zijn, nog een kilometer of zo, staan we stil... file. Er komt dan ook nog een ambulance met toeters en bellen langs, dus vermoeden dat er een ongeluk is gebeurd. Maar nee, het was gewoon de file voor de parkeerplaats.

Nu is het wel een uitdaging want voor Quinty kan het niet gek genoeg en voor Nigila is alles bijna te heftig. Timo en ik hebben al afgesproken dat we af en toe splitsen, hij gaat dan met Quinty mee en ik met Nigila...

We lopen het park in en na een kwartier wordt overal nog nee op gezegd... dan zien we een attractie waar de rij niet zo lang lijkt: Le gazexpress. een soort achtbaan, die niet op z'n kop gaat. We lopen de trap op en dan blijkt dat de rij voor de attractie dan pas begint. Maar gezien de drukte op de parkeerplaats zullen we overal rijen tegen komen, dus sluiten we braaf aan. Het is een leuke attractie met een verassingselement die we niet aan zagen komen, maar nog steeds leuk.

Daarna wil Quinty in Silver wing…. ik sla wel even over en Nigila ook. Timo gaat met een big smile met Quinty mee. Nigila en ik lopen naar de toiletten en verkennen even wat dingen in de buurt. Nigila stapt in le Bron rouge, vliegtuigjes, zo dan heeft zij ook gevlogen :-). We zien de botsautootjes en le famous Jack, die willen we straks ook wel proberen.

We lopen terug en kijken vol bewondering naar de rit van Timo en Quinty, nee we zijn niet jaloers. Het is een soort octopus met meerdere armen, waar bakjes aan zitten die van links, naar rechts, van boven naar onder en ondersteboven blijft hangen met een snelheid waar je eng van wordt. Niemand mag ook zijn bril op houden, dat heb ik eigenlijk nog nooit meegemaakt. Heel bijzonder.

Als Timo en Quinty uit de attractie komen, is Quinty blij en Timo grauw. Eerst maar eens eten en tot rust komen dan. Na de pauze vertrekken we naar le famous Jack bakjes die ronddraaien over een soort achtbaan. Het ziet er redelijk rustig uit, dus we gaan weer allemaal mee. Pfff dat viel tegen, we draaiden hoog boven de grond, zonder iets onder ons, met haarspeldbochten en steile snelle afdalingen die we ook draaiend namen. Oké, het was leuk, maar die neem ik niet meer. Beneden bleek er nog 1 spijt van te hebben.... eerst maar een wc op zoeken dus... Bleek en grauw kwam Timo van het toilet. 2 van deze heftige attracties blijkt duidelijk te veel.

We stappen maar even op het treintje en bekijken van daaruit het park. We zien flamingo's die waterfietsen blijken te zijn. Daar willen de meiden wel in. We stappen dus uit de trein (een heel stuk verder) en gaan op zoek naar de flamingo's. We zien fietsen, die anders zijn dan anders... de meiden hebben de grootste lol.

Dan komen we langs le Triops. Een achtbaan waar de stoelen aan de onderzijde hangen, je daarin een heftige achtbaan hebt, aan het eind loodrechtomhoog gaat, als je niet verder gaat, je nog even naar boven wordt getrokken, nog hoger en dan in een vrije val de achtbaan nog een keertje in tegenovergestelde richting doet. Dus je doet hem 1x vooruit en 1x achteruit, daar de stoeltjes ook tegenover elkaar zitten... Nee, laat maar. Er staat ook geen rij bij deze attractie. Quinty wil hem echter wel doen... ja dat mag, maar van ons ging er niemand mee... Dat maakte niet uit, ze ging toch... respect!

Hierna toch in de flamingo's. Timo en ik zaten achterop en de meiden waren aan het fietsen, wat een makkie.

Hierna nog de stamboom (Le River splash), de glijbaan (Le Rapido), de botautootjes (Le Trafic Jam), Le kidz couster, Le Carroussel en toen was het al weer kwart voor 5. Timo wilde niet tot sluitingstijd in het pretpark blijven en ik wilde ivm een event nog even pokemonnen.

We lopen naar de auto en rijden naar nog even naar Quend-Plage-les Pins, omdat ik daar meerdere stoppen had gezien die we nodig hebben bij dit event. We rijden een rondje of 4 en we hebben mazzel. Nigila en ik hebben 10 shinys (we hadden er 9 nodig) en Quinty heeft er ook 1. Iedereen tevreden, dus we kunnen terug :-).

We weten dat de pizzacar op de camping staat, dus wel bestellen gelijk een paar pizza's. Enkel blijken we niet de enige. We waren rond kwart voor 6 terug op de camping en de pizza's waren pas half 8 klaar.

Oké, dan maar alvast alles uit de voortent oppakken en of terug leggen in de caravan of inpakken. We laten alleen de stoelen en de tafel staan. De rest wordt netjes opgeruimd.

Het meeste is opgeruimd als het tijd is. De meiden halen de pizza's en we schenken de frisdrank in, want dat hebben we allemaal wel verdient ondertussen.

Het slenteren in het pretpark eist zijn tol. Mijn rug speelt weer parten. Ik voelde het al het laatste uur, maar als we gaan zitten om te eten zet het pas echt door. Die stomme rug... bahhh. Na het eten gaan we de voortent in pakken. Halverwege vindt Timo het genoeg, ik mag niets meer doen en moet plat gaan liggen. Daar gaan we weer... Ik ben wel heel blij dat ik mijn warmtekussen ook heb meegenomen. Ondanks de warmte... Ik ga plat liggen en de meiden en Timo ruimen de voortent verder op... Na 2 uur liggen, sta ik toch nog even op, doe met de meiden nog even een spelletje en ben blij als we naar bed gaan en ik weer plat kan gaan. Hoop dat ze ooit er achter komen waar het vandaan komt, maar ma had precies hetzelfde, op precies dezelfde plek, en ondanks meerdere onderzoeken hebben ze het bij haar ook nooit kunnen ontdekken. Ik hoop in ieder geval dat Nigila hier nooit last van krijgt....

Maar ook deze dag is weer voorbij en niet alleen de dag, morgen rijden we weer terug naar Hulst. Helaas, wat dat betreft duren de vakanties wat mij betreft altijd te kort :-).