Eindelijk weer geskiëd

Hoi hoi luitjes,

sorry voor het eerdere korte bericht, maar de soep was warm en de pannenkoeken klaar, dus ik had geen tijd meer om het verhaal af te maken, bij deze dus.

Wat we wilden zeggen: de eerste plaats was inderdaad te hoog gegrepen, maar madame had een vierde plaats van de tien kinderen. Daarbij genomen dat ze de jongste van het stel was en er meerdere 1 tot 2 jaar ouder waren, zijn wij zeer trots. Er bleek gelukkig geen beker uitgedeeld te worden, dus dat probleem hadden we gelukkig niet. Ze deed het gewoon echt stoer goed (vonden wij......). We hebben gefilmd met de videocamera, dus die film is helaas niet op de site te zetten, maar vraag er gerust eens naar en wij laten het bij ons thuis met plezier zien :-).

Het oefenen voor de wedstrijd ging alleen helaas niet door. We hadden gisteren de verkeerde skietjes van de leraar meegekregen, die (veel) te groot bleken waardoor haar schoenen er niet inpasten en wij dus moesten wachten op de andere Assepoester.

Vandaag sneeuwde het voor de verandering. Er is de afgelopen dagen 40 cm sneeuw gevallen. Dit is niet erg, maar het blijkt hier niet de gewoonte te zijn om boelies over de pistes te laten gaan, waardoor je dus ongeprepareerde pistes krijgt. Wij verwende Hollanders zijn dit niet gewend. Als er een boelie is, dan komt deze iemand ophalen met een brancard. Dus hier is het een slecht teken als er één de piste op gaat.

Wel hebben we, voor ons gevoel, voor het eerst weer eens geskied (in plaats van lopen ploeteren door de sneeuw). Dus er is goede hoop dat het goed komt.

Tussen de middag weer boven warm gegeten. Het was ons de afgelopen dagen al opgevallen dat ondanks Nigila haar inzet, dat ze zo weinig at. Dit terwijl ze vorig jaar juist zo veel at tussen de middag na het skiën. Vandaag zijn we er echter achter gekomen hoe dit komt. Vanmorgen bij het inpakken van Nigila, kreeg ik al van Nigila te horen dat ik haar sjaal niet voor haar mond moest doen, want ze kreeg nog wel eens een snoepje van meester Berni en dan kon zij die niet eten. Nu ben ik Nigila vandaag 2x tegen gekomen en twee keer kreeg zij met de klas dus een snoepje. Ik heb maar eens gevraagd hoe vaak zij een snoepje krijgt. Nou als ze boven komen dan krijgen ze een snoepje en als ze beneden komen dan krijgen ze een snoepje. Ja en dan begrijpen wij wel dat ze geen honger heeft bij het eten. Dat is ze natuurlijk ook helemaal niet gewend zo'n hele dag snoepen :-).

We hebben trouwens ook steeds meer van de omgeving kunnen zien. We zagen vanmiddag zelfs bergtoppen aan de andere kant van het dal... Nog even en we zien heel de omgeving :-). Vanmiddag was het trouwens gestopt met sneeuwen en deed de zon al pogingen om door het dikke wolkendek door te komen. Het was -8 met een windsnelheid van 12,3 km/h, dus die zwakt ook af (al is dit niet altijd te merken als we in de stoeltjeslift boven aan komen) en was de gevoelstemperatuur nog maar -13.3. Maar van de kou hebben we feitelijk de laatste twee dagen geen last meer gehad. Gewoon goed inpakken en lekker in de weer. Heerlijk. Nigila hebben we na dag 1 ook niet meer horen klagen over kou, dus dat zal ook wel goed zitten. Het is gewoon echt prachtig om die met de klas mee te zien stuiteren en vrolijk gedag horen zeggen en zonder om te kijken gewoon verder gaat met skiën.

Nou meer hebben we hier niet te liegen, dus ik ga eens kijken of ik nog een foto heb die ik bij het verslag kan plakken. Ik heb trouwens vandaag weer eens voor het eerst tijd genomen om een foto te maken. Met al die sneeuwval, mistflarden, ploeteren, balen dat het skiën niet ging zoals ik wilde, had ik geen zin, tijd e.d. om eens om me heen te kijken of er überhaupt wel wat in de buurt was om te fotograferen behalve onszelf :-).

Vanaf ons vakantieadres wens ik iedereen het beste en tot het volgende verslag,

Doei groetjes Timo, Irma en Nigila