uhh kloop zo achter dat ik niet meer weet wat wann

De warmte en het late naar bed gaan begint z’n tol te eisen bij Nigila. Ze wordt pas rond vijf voor half negen wakker. Ik heb besloten dat ik lekker blijf liggen tot zij uit bed kwam. Timo is allang uit bed. Eerst heeft hij een hele lange tijd liggen draaien, dus ik vond het ook echt totaal niet erg dat hij er uit ging. Vervolgens is hij nog een paar keer in de camper wezen kijken of wij er al uit waren. Maar nee, de dames lagen er nog in. We hadden besloten om vandaag weer een dagje weg te gaan. Ik wilde heel graag naar een natuurlijke brug toe. Volgens de gegevens slechts een kilometer of 60 tot 70 hier vandaan, maar ik betwijfel dit ten zeerste. We gaan even lekker douchen, eten en vertrekken dan richting Hrensco om de beroemde PraVcicka brana met eigen ogen te gaan bekijken. We zijn al een tijdje onderweg als ik op de Tomtom zie dat het nog anderhalf uur rijden is. Dat is toch niet te geloven. Dat zou betekenen dat we nog geen 30 kilometer per uur zouden rijden. Ik snap echt totaal niets van die nieuwe Tomtom en de volgende keer nemen we zeker ook de oude Nuvi mee om eens te vergelijken wat er nu zo verschillend is. Die campings werken ook nog niet echt volgens mij, dus ik zie het voordeel van het systeem totaal nog niet. Dan geeft het om de haverklap aan dat er een afgesloten weg in de route zit en of wij deze willen wijzigen. Als we dan nee zeggen, blijft hij dit om de paar kilometer vragen en dat niet alleen, als je niet snel reageert, stelt hij die nieuwe weg gewoon in. (Meestal een langere route). Als je, ondanks je ergernis, steeds snel nee in tikt, blijkt de route ook helemaal niet afgesloten te zijn. Ik weet nog niet waar ik wezen moet, maar ik ga er denk zeker een mailtje of zo aan wagen. Het zullen wel kinderziektes zijn bij een nieuw systeem, maar ik hoop toch dat ze dit er uit halen. In Hrensco blijken alle parkeerplaatsen vol, betaald te moeten worden aan lokale mensen. We rijden naar boven. Daar kunnen we de camper eindelijk kwijt. Voor 5,00 euro een hele dag en voor 1,50 euro voor 1 uur. Naar de brug is het vandaar 6,5 km lopen (dus 13 kilometer heen en terug….Het was vandaag tussen de 30 en 35 gr. Ik ben gisteren dan ook behoorlijk verbrand. Ik werd er zelfs wakker van als ik mij omdraaide, dat is voor mij heel wat. Maar zo heet en dan Nigila zo’n stuk laten lopen, nee dat was geen doen. We rijden naar beneden en zien dan ineens een mooi plekje waar wij kunnen parkeren. We passen er precies in en er staan ook geen borden dat we moeten betalen. We parkeren en gaan eerst eten omdat het al half 1 is geweest. Vanaf dit punt is het ongeveer 2 1/2 km lopen. Oké, dat is vijf in het totaal en de terugweg is het dalen, terwijl het op de andere parkeerplaats klimmen geblazen zou zijn. Terwijl wij aan het eten zijn, zien we een madame met veiligheidshesje, rondkijken. Ze loopt voorbij onze camper, kijkt ons een paar keer aan en we zien dat ze een wel bekend modern bekeuringssysteem om haar nek heeft hangen. We zijn er echter zeker van dat er geen borden stonden dat wij moesten betalen, dus wanen ons veilig. Niet veel later loopt ze naar de voorzijde van de camper toe, met een bonnetje in haar hand. Dus naar buiten. Uitgelegd dat er helemaal niets staat dat wij daar niet mogen parkeren. Ze wijst naar de borden verderop, daar staat dat de parkeerplaatsen alleen bedoeld zijn voor auto’s en motoren. De campers moeten echt naar boven toe. We rekenen even. Voordat wij weer boven zijn, is het denk half twee tot twee uur. Dan nog 6,5 km lopen heen (zeker een uur met deze hitte en stijgingen in de “bergen”), dan nog 6.5 km lopen terug (dan moeten we dus zeker klimmen en ik weet nu al hoeveel zin Nigila dan nog heeft en ik wil haar toch echt niet gaan lopen sjouwen…), we moeten nog twee uur rijden terug…. Nee, in overleg hebben we besloten om de brug helaas niet te zien. We moeten wel onze camper weg halen hoe dan ook. Dat is jammer, want we stonden wel op het dichtstbijzijnde plekje vanwaar je lopend naar de brug toe moest lopen. We reden naar beneden, parkeerde daar de camper nog even. (We dachten weer gratis, maar al snel kwam er een soort Vietnamees aangerend, we moeten wel betalen, 2 euro voor 1 uur en 4 euro voor 2 uur. We kiezen maar even voor de twee uur. We lopen langs allerlei stalletjes met van alles en nog wat. Alle soorten tentjes staan er ook meerdere keren. Er staan er met mandjes, er staan er met kleding, met speelgoed, met sigaretten, nou ja, echt van alles. En als er vijftig van dat soort tentjes waren, dan werden ze ook allemaal bemand door die Vietnamezen (in ieder geval Aziaten). En als je maar een paar seconden bleef staan, dan stormde gelijk iemand uit de schaduw op je af om te vragen of je het mooi vond en of je het wilde kopen. Er was 1 man zelfs zo gemeen om Nigila in zijn tent mee te willen lokken. Ze liep 1 meter achter ons en riep (als ik het goed begreep, want van het Tsjechisch begrijp ik echt geen bal), kom, kom, kijk, hij wees naar van dat goedkope speelgoed, achteraan de wand van zijn tent. Ik merkte dat Nigila twijfelde en heb maar gelijk geroepen dat ze niet moest luisteren en maar mee moest komen. Dit deed ze gelukkig ook. We hebben nog wel een zomerjurkje voor haar gekocht (nadat wij even hebben staan afdingen.) Na drie kwartier waren we weer terug bij de camper. Tjeetje het is even wennen hoor die hitte. Ik klaag niet, maar de overgang van de kou naar deze hitte is wel weer groot ). Op de terugweg deed de Tomtom gelukkig ook weer raar. Op een gegeven ogenblik eigenwijs geweest en even op de kaart gereden. Binnen een minuut gaf hij al aan dat we een kwartier eerder op de camping terug zouden zijn. Dus die ouderwetse plattegronden lonen af en toe toch nog. . We kwamen op de route ook een nog een tunnel tegen van 3m30, terwijl wij toch echt aangegeven hebben dat we 3m50 hoog zijn. Ik ben uitgestapt en gelukkig pasten wij er onderdoor. Met dat ik uitstapte, zag ik dat de politieauto welke wij net tegen gekomen waren, achter ons reden. Ik vermoedde dan ook dat we wel gecontroleerd zouden gaan worden, maar dat was niet het geval. We stoppen in Ceska Lipa om bij de Spar boodschappen te gaan doen. (we willen bbq-en en voor het eerst de scottelbrai gaan gebruiken. Tjeetje wat is dat nog moeilijk zeg. Geen salades te vinden, geen kruidenboter te vinden, geen hamburgers, amper vlees, mmm dat wordt apart bbq-en. Met de winkel meerdere keren doorlopen te hebben, hebben we dan toch nog wat bij elkaar gescharreld. We zullen wel zien hoe het allemaal smaakt. Ik had thuis ook nog een paar satéetjes in de driepvries gestopt, dus die hebben we dan ook nog. Nigila loopt heel de dag al te klagen dat ze buikpijn heeft en zit niet echt lekker in haar vel (toch de moeheid in combinatie met de warmte?). De lucht in de camper wordt ook steeds slechter. Het lijkt wel of er een rioollucht in hangt. Timo vreest dat dit het vuile water is, dat met deze hitte zo gaat stinken. Tegen onze principe in, lozen we het water halverwege de route bij een put. We zetten ramen op een kier, maar met 31 graden in de camper blijft die weeïge lucht hangen. Nigila begint te klagen over hoofdpijn en ook Timo krijgt er erg last van. Terug op de camping gooien we zoveel mogelijk ramen open (met de reflectie cq horren dicht). De airco gaat even aan (maar we hebben al gemerkt dat die ook niet echt functioneert zoals wij gehoopt hadden. Het kan aan de warme zon liggen die brand op de camper, maar de temperatuur ging met 0.3 graad per uur omlaag, dus dat ging niet hard . We zetten de Scottelbrai aan. Bij het toilet gekomen zien we een karton waa rop staat dat het gas te laat is bezorgd, sorry voor de overlast en ze hopen dat het probleem snel opgelost is. Ik vroeg mij af wat het gevolg zou zijn daarvan. Nou simpel. Er is gewoon totaal geen warm water meer daar. Geen warm water om af te wassen, je handen te wassen, te douchen, niks meer. Timo ging daar zijn Scottelbrai schoonmaken, maar met koud water is het slecht schoonmaken. Nu hebben wij nog mazzel, want wij hebben een eigen boiler en dus ons eigen warme water in de camper. Maar ik moet er toch niet aan denken dat we meerdere dagen niet zouden kunnen douchen. Dus ik hoop zelf dus ook wel dat we dat morgen gewoon weer kunnen doen. Oké als het echt moet kunnen wij ook in de camper douchen, maar dat hebben we nog nooit gedaan. Nou ja, we maken er nog niet druk om, we zien wel. Het eten was trouwens heerlijk. Ook het soort yoghurt / kruidenkaas, was heerlijk op het stokbrood. De buurjongens kregen natuurlijk ook een stukje brood, want Nigila kreeg gisteren van hen ook stukjes stokbrood. Ze vonden het heerlijk en wilden dan ook wel een puntje kaas. Nigila bood hen nog een stukje brood aan en de middelste pakte op een gegeven ogenblik nog een stukje brood. Nu hadden we al gehoord dat zij nog moesten eten, dus toen hebben we toch maar gezegd dat het daar bij bleef, omdat ze anders thuis niets zouden eten. En prompt kwam de grote broer vertellen dat de middelste geen brood meer mocht hebben . Na het eten ben ik naar binnen gegaan. Ik wilde gewoon een rustig avondje hebben. Even aan de foto’s werken, het verslag even bijwerken. Ook vind ik dat het best wel snel af koelen buiten. Timo speelde nog even buiten met de buurjongens. Binnen blijft de warmte wel hangen. Koelde het gisteren nog af naar 26 graden met alleen de deur open. Nu staan echt alle ramen open die maar open kunnen en om 23:11 uur is het nog steeds 28.7 gr in de camper. Dat wordt dus het luie zweet er lekker uit zweten vannacht . Ik wilde dat Nigila vannacht echt vroeger naar bed ging, mede omdat ze zo heeft lopen klagen over buikpijn. Ja, mooi niet, ze mocht van pappa het spelletje af kijken en weer was het half tien voor ze in bed lag. Toen begon ze te klagen dat ze niet kon slapen. (Thuis hoor je haar nooit). Ik vermoed dat ze over haar slaap heen was. Dus ik ga mij weer voornemen dat ze morgen toch echt vroeger naar bed gaat. Van de week ging de wekker bij haar om half één ’s nachts. Ik dus naar beneden, de wekker lopen zoeken, haar deur open (maakt toch ook behoorlijk lawaai), maar madame sliep overal doorheen en bleek de andere dag ook niets gehoord te hebben van die wekker, die echt nog geen 15 centimeter van haar hoofd vandaan lag. Hey ik hoor dat we een tukkie gaan doen, dus tot de volgende keer en welterusten allemaal.