kastelenroute

Donderdag 26 juli, jeetje we zijn al over de helft, nog twee dagen en we gaan alweer weg, bah, nee daar ga ik nog niet aan denken. We gaan nog lekker even genieten van alle tijd die wij hier hebben. We hebben gisterenmiddag overigens nog gas geleverd gekregen, dus we konden gisterenavond weer douchen. Vanmorgen echter weer pech. De stroom was eraf, dus kon er weer niet gedoucht worden, daar we met een bijzonder sleuteltje de douche moeten activeren. In dit sleuteltje staan per persoon 1 douchebeurt van vijf minuten, per dag geprogrammeerd. Alleen reageert de knop niet altijd even snel, dus doe je nog een keer de sleutel er tegen en ben je voordat je het weet twee douchebeurten kwijt. Ja een bijzonder systeem, het heeft aan de ene kant wel wat en aan de andere kant (zoals bij een stroomstoring) is het wel een nadeel. We hebben nog even wat schoonwater in de camper gestopt en we zijn vertrokken naar Liberec. We willen vanavond weer bbq-en. We hebben nog genoeg vlees, maar we willen toch nog eens kijken naar een salade en stokbrood. Verder willen we naar Hrubá Skála, een rotsenstad. Nou ja een stad… Een hele omgeving met wel 400 zandstenen torens tot wel 55 meter hoog. Verder was er ook een kasteel: Hrubá Skála kasteel (wat ruwe rots kasteel betekent). Het kasteel was oorspronkelijk een burcht in de 14de eeuw en staat op de zandstenen rotsen. Halverwege de 16de eeuw werd het tot een comfortabele adellijke residentie omgevormd en in de 19de eeuw in neogotische stijl verbouwd. Het filmsprookje prins Baja zou hier gemaakt zijn, maar dit sprookje zegt mij niets . Natuurlijk stonden er weer mensen bij de parkeerplaatsen om geld te innen. Het is een lucratieve bijverdienste. We hebben trouw betaalt en zijn gaan lopen. We kwamen al snel tot de conclusie dat de eerste keuze doodliep. Dus na 156 treden beklommen en gedaald te zijn, stonden we weer bij het begin punt. Dan maar naar links, maar zo te zien liepen de rotsen onder ons door. Dus terug richting de camper. Het was ondertussen ook kwart voor 12. We besloten toen om ook maar eerst te eten. Nigila hoorde dat we gingen lopen en had gelijk buikpijn, haar schoenen deden zeer enz, enz. Ja, die kuren beginnen nu al…. Pfff. Duidelijk gemaakt dat we toch gingen wandelen (ja, ja, ik weet het harde ouders en slavendrijvers…., maar een klein beetje beweging in de vakantie mag toch zeker wel. Ik had nog veel meer beweging op de wensenlijst gezet, maar zoveel hebben we nog niet gehad. Het was echt een bijzondere wandeling. We hebben echt heel indrukwekkende hoge zandtorens gezien, maar ook een indrukwekkende gedenkplaats met meerdere naamplaatjes (en geboorte- en overlijdensdatums), van vermoedelijk mensen die daar in dat gebied waren omgekomen. Dat maakt dat je nog meer ontzag voor de steile wanden / rotsen en kloven krijgt. In het begin telde ik alle treden die wel liepen, maar na 450 ben ik gestopt. We kwamen zo vaak (smalle / steile) trappen tegen, dat het geen doen meer was om dit bij te houden. We kwamen ook weer eens vogeltjes tegen. De boomkruiper, de boomklever en een geheel onbekend vogeltje. We hadden alleen geen goede camera’s bij om deze vast te leggen, dus hebben we er gewoon even van genoten. Timo ving nog een kikker, die hij aan Nigila liet zien, die gelijk een stap achter uit deed en riep:”Wooooow”. (Het was een klein kikkertje van een centimeter of drie). Om een uur of twee waren we terug. Er waren daar twee kraampjes waaronder één met van alles met mineralen en edelstenen. Wij hebben Nigila geld gegeven en ze mocht 1 ding uitzoeken (ja we hadden al van te voren even rond gekeken en wisten dus wat de kosten ongeveer waren ), ze koos een armband. Ik ben benieuwd hoe vaak ze deze gaat dragen . Omdat we nog redelijk vroeg waren en er in dit gebied echt meerdere kastelen zijn, hebben we de route terug naar de camping langs meerdere burchten / kastelen gedaan. We begonnen langs het Humprechtkasteel. Door zijn ligging hebben we feitelijk alleen het torentje gezien. Er lag een begraafplaats voor en er waren heel veel bomen…. Ik zal jullie de geschiedenis van dit kasteel bespraken, want alleen de bouwer heeft een 5-delige naam. Mochten jullie het echt willen weten, dan zal ik het alsnog toevoegen hoor. Op dezelfde doodlopende weg, maar dan vijf kilometer verder, lag het Kostburcht (Kost = het been). We kwamen beneden aan en werden er gelijk op gewezen dat we daar helemaal niet mochten parkeren / stoppen… nou toch lekker even een paar foto’s geschoten, voordat we de 12 procent helling weer terug op gingen , lekker puhhhh, Deze burcht is al in de 14de eeuw opgericht en behoort tot één van de mooist en best bewaard gebleven burchten in Tsjechië. Het trekt dan ook nog regelmatig de aandacht van allerlei filmmakers. We reden terug langs de burchtruïne Trosky. Deze werd in de 14de eeuw op twee vulkanische heuveltoppen opgebouwd. De ruïne ervan vormt heden ten dage een karakteristieke streekdominant en is één van de symbolen van hget Boheems Paradijs. De ene wordt Baba (ouwe wijf) en de andere Panna (maagd) genoemd. Tot slot reden we nog langs de Valdstejnburcht (Wallenstein) Deze is in de 13de eeuw op drie ongelijke hoge zandsteenblokken opgericht. Al met al een echt kastelenronde. Onderweg de stokbroodjes gekocht en zijn we terug op de camping gaan bbq-en. De vriezer is dus bijna leeg. ’s Avonds lekker thuis gebleven. Nigila wilde in eerste instantie naar de kinderdisco, maar toen ze eenmaal aan het spelen was met de buurkinderen, was dat weer spontaan over. Morgen dan mamma. Nou we zullen zien. Doei allemaal, bedankt voor jullie aandacht en tot morgen maar weer….