zondag 14 oktober 2012, zonnetje, bewolkt en 15 gr

Timo klimt om half negen uit bed en wekt hierbij zijn twee vrouwen ook. Tijd om op te staan. We beginnen met de zon en een licht bewolkte blauwe lucht. Wat een rust in de camper zonder dat getik. We ontbijten op ons gemakkie en vertrekken dan. We besluiten de kust van Baie de Somme te volgen. De bewolking zien we steeds meer verschijnen, maar het maakt ons niet uit, we genieten van het vlakke landschap, af en toe het zicht op schattige haventjes, blauwe watertjes en het vakantie gevoel. Onze eerste stopplek is Le Crotoy, waar we even richting de haven lopen en de camperplaats daar tegenkomen. Het is een leuk plaatsje, met een paar boten die op het droge liggen. Altijd een bijzonder gezicht. Hierna rijden we verder en eten we op de camperplaats bij Le Hourdel. Het was een rustige gratis parkeerplaats tussen de duinen. Heerlijk om de buitenlucht op te snuiven en het heerlijke verse Franse brood te proeven. We rijden door tot in Cayeux sur Mer, een leuk gezellige kustplaats met zijn strandhuisjes, waarna we via Maison de la Baie, waar een klein vogelreservaat zou zijn, richting de camping rijden. Daar strekken we natuurlijk de benen en bezoeken het bezoekerscentrum. Timo zag een goudhaantje, maar het is ons niet gelukt deze te fotograferen, omdat hij zich tussen de bladeren verstopte. We zagen via de kijkgaten alleen een paar knobbelzwanen en heel veel verschillende eenden, maar hebben ons in het prille zonnetje in de natuur prima vermaakt. Nigila vond op een gegeven ogenblik een paardje op de route, achter de heg. Ik had haar op een gat gewezen, waar ze misschien wel een foto van het paardje kon maken. Niet veel later kwam ze naar de camper gerend, ze ging lang gras plukken om het paardje te voeren, ze had een plek gevonden waar het paardje bij haar kon komen. Terwijl wij de camper in gingen, rende zij nog even terug, om niet veel later in tranen uit te barsten. Dus wij er naartoe, wat bleek, ze was in een plas gevallen en was van haar tenen tot haar middel nat en vies. En Nigila en vies zijn, dat kan niet. Ze liep houterig en huilend mee terug naar de camper. Ze bofte wat dat betreft, want ja, we hadden natuurlijk gelijk schone kleding klaar liggen, die ze aan kon trekken. Even afdrogen, omkleden, dvd-tje aan, stukje chocolade erbij en het leed was voorbij . En ja de tijd vliegt voorbij als het gezellig is en dus vertrokken we alweer naar de camping. Daar mijn rug mij weer parten speelt, afgesproken dat ik gelijk aan het eten begon, zodat Timo na het eten nog even en rondje camping kan doen. We hebben nog even geskyped met oma Kip, even een bakkie gedaan en de foto’s van vandaag bekeken. Wat een hoop verschillende eenden heb je toch. Morgen beloofd qua weer de mooiste dag van de week te worden. (Hoe kan het ook anders op Timo zijn verjaardag…) Dat wordt vermoedelijk dus wel wandelen in de buurt. Ik heb vandaag nog uitgekeken naar een leuk restaurantje om morgen iets te gaan eten, maar eigenlijk heb ik deze helemaal niet gezien. Alleen een pizzeria, waar wij de camper niet in de buurt kunnen parkeren en de Macdonald, maar dat vind ik eigenlijk ook niet echt iets voor een verjaardags etentje. Nou ja, wie weet wat we morgen nog gaan vinden , voor nu welterusten uit een donkere camping le Champ Neuf.