Op naar de strandcamping

Op naar de Groe oftewel Groede. Evi arriveert rond 10 uur. Nigila laat haar de caravan zien en waar zij haar spullen ook kan leggen. Even snel een happie doen en yes, daar gaan we dan. Met 21 gr, een mager zonnetje en lichte bewolking.
Natuurlijk doen we voorzichtig, er hangt toch zo’n 1700 kg achter ons. Op de Lange weg gaat het al mis. Ik kijk naar rechts en ineens zie ik de caravanspiegel in het niets verdwijnen. Oké, toch al 6 kilometer op pad, dus het heeft lang geduurd.. Voorzichtig stoppen en zover mogelijk aan de kant op deze 2 baans weg. De vrachtwagens razen langs mij heen terwijl ik door de berm loop, op zoek naar de toch niet echt kleine spiegel. Er stoppen nog een paar collega’s in burger, die wilde al proberen ons weg te slepen, maar zo erg is het niet. Ik vind de spiegel niet en wat blijkt. De spiegel blijkt nog aan de auto te hangen aan 1 klemmetje… pff, oké dat hebben we dan ook weer gehad.
We rijden verder. Na 52 km en anderhalf uur staan we dan toch op onze aangewezen plek op de strandcamping te Groede op plek W51. Maar nog is onze vakantiepech nog niet over. Het automatische levelsysteem doet het niet en zelfs het handmatig stellen lukt niet echt. Dus de caravan met de mover nog eens een stukje verplaatst, maar nee hoor. De vierde keer dat we het proberen gaat het echt mis. We hadden er net tegels onder gelegd zodat de poten harde ondergrond tegenkwam. Ineens zag ik de olie naar beneden spuiten, oeps… hoort dit? Nee dus, niet echt. De leveler is losgekomen en door de caravanbodem geschoten. De olie is hydroliekolie…. Nee hè… dit klinkt echt niet goed. We hebben gelijk de reperateur van het systeem gebeld. Ze bellen morgen terug.
Evi haar moeder moest met haar opa in Oostburg zijn en komt even buurten. We stappen de caravan in en die begint letterlijk te steigeren… ja iedereen achterin en niet de poten uit, dat werkt dus niet, weer wat geleerd. Dus toch nog eens geprobeerd de poten uit te zetten. Nou ja, ze staan niet goed, maar genoeg om het steigeren te voorkomen.
Nu de voortent nog “even” opzetten. We doen er ruim 3 uur over. Gelukkig krijgen we even hulp van Brigitta die al vaker gekampeerd heeft. Tussendoor bak ik de aardappeltjes/ varkenslapje met de boontjes. Na het eten gaan de meiden naar de disco en hangen wij de gordijnen en de lampen op. De dames zijn al super snel terug. Het is alleen maar muziek buiten. Niets dicolampen en gezelligheid in een zaaltje. Dus worden de spelletjes opgezocht.
We hadden een deal, de meiden hebben tafel gedekt, dus ik was af (Timo kwam wel even helpen). Hierna wat drinken en om half 10 stuur ik de dametjes naar bed. Welterusten kabouters tot morgen.