Pembroke en de Green Bridge

Zondag 1 mei 2022

Ik had het vannacht al gehoord en ook de voorspelling al gelezen. Het regent (en is slechts 4 graden). Maar we hadden tot nu toe zo veel mazzel gehad met het weer, dat we wel een keertje regen moesten krijgen. Nou ja, liever vandaag dan wanneer we op Skomer Island zitten. Daar is nl totaal geen beschutting. Er blijkt zelfs niet 1 boom op het eiland te staan, dus laat het dan maar mooi weer zijn met weinig wind.

Maar wat moeten we vandaag dan doen? We besluiten naar Pembroke Castle te rijden in Pembroke. De reis zou 3 kwartier duren. Het is eigenlijk alleen nog wat torens, het kasteel zelf is verdwenen, want wij zien het niet.

Daar we rond half 12 daar aankomen (we krijgen een parkeerticket van een Engelsman, die nog 3 uur geldig is), besluiten we eerst maar te gaan lunchen binnen de muren. We zitten aan een lange tafel, toen we een echtpaar rond zag kijken en de vrouw naar buiten ging. Je zag op haar gezicht dat ze niet blij was. Nigila is naar de man gegaan om te zeggen dat ze wel bij ons aan tafel mochten komen zitten als ze dat wilden. Daar waren ze erg blij mee. Het leuke is dat we gelijk een gezellig gesprek hadden. Ze kwamen uit de buurt van Brighton in Engeland. De vrouw gaf les op de Universiteit en Nigila kreeg de complimenten omdat ze zo mooi Engels sprak. De vrouw vertelde dat ze wel bij haar op de Universiteit kon komen studeren. Alleen zijn we toch de naam van de Universiteit vergeten. Het zou in de top 10 van de Universiteiten moeten staan van Engeland en het bestond uit 2 windstreken. East/West of North/West of nou ja, we weten het niet meer. Het zou ergens onder Londen moeten liggen en Nigila had er volgens mij stiekem wel oren naar. Hadden we maar gegevens uitgewisseld. Al met al een leuke gezellige lunch.

Hierna heben we op ons gemak de verschillende torens beklommen en waren we rond half 3 terug bij de auto.

Timo wilde nog even de Green Bridge bekijken aan de kust en daar waren we vlakbij, dus gaan met die banaan.

Het gebied dat we in reden (er lopen meerdere smalle weggetjes naar de kustlijn, en ja, allemaal lopen ze dood). De navigatie bracht ons op een parkeerplaats. Timo besluit even alleen op verkenning te gaan, eerst naar links, half uur later naar rechts, maar geen Green Bridge te vinden. Hij vindt wel de capel in the Cliff. St Govan’s Chapel. Dus maar weer op maps gekeken. Oké het was een kwartier verder rijden waar de Green Bridge lag. Dus naar de volgende pakeerplaats. En ja hoor gevonden. Het grappige was dat er meerdere rotsblokken in de zee stonden die vol met alken zaten. Echt honderden, die je echt al van verre hoorde en rook. Na een kwartiertje lopen op het kustpad, vonden we de Green Bridge. Het was prachtig. Het was sowieso een leuk plekje met leuke uitzichten. Het was ook gestopt met regenen dus helemaal leuk.

Terug bij de auto zijn we ingestapt om terug naar de B[e-38]B te rijden. Weer tussen het militaire terrein dat hier lag. Er zat daar een tankbatteljon, die daar het prachtige kustgebied gebruikten als oefenterrein. Als er een rode lamp brandde en de hekken dicht waren, mocht je ook niet naar de parkeerplaatsen toe. Dus we hadden mazzel.

Het was echt al later geworden en we moesten nog drie kwartier rijden voordat we terug waren. Dus even bij een Mac gestopt en daar een snelle hap genomen. Dus ook deze dag is weer voorbij gevlogen, op naar morgen.Doei doei.