Thuis

Na een rampnacht qua slapen in Rottingdean, mogen we de slaapkamer gelukkig verlaten. Qua inhoud is er niets mis mee, ook niet met douche [e-38] toilet. Het nadeel was de temperatuur. Bij binnenkomst voelde we het gelijk. Dus de verwarmingen gelijk gecontroleerd, maar die stonden allemaal uit. De muur en de vloer waren echter bloedheet. We vermoeden dat de keuken onder onze kamer zat. Er was wel een airco, maar die sloeg steeds af en aan. Dus raam op een kier gezet, maar ook de nacht was niet echt kou, dus met veel wakker leggen en worden, blij dat we de warme kamer konden verlaten.

Het ontbijt was heerlijk, we konden een keer wat anders kiezen dan alleen ei, warme worstjes, witte bonen enz. Er waren verse broodjes, croissantjes, cup cake, koffiekoeken enz. Oké, nog steeds geen kaas en worst, maar het was een lekker ontbijtje.

Om 09:35 uur was het al 20 graden en scheen er een heerlijk zonnetje. We hadden besloten om nog even Brighton in te lopen. Het is een van de meest geliefde plaatsen voor de Engelsen, dus die moeten we toch een beetje bekijken. We hadden al wat tips gehoord en gezien van Jos en Jessica, die waren er deze week 4 dagen geweest.

We beginnen om een plekkie in een garage te vinden. We lopen langs de boulevard naar het up site downhuis. Daar staat alles onderste boven (inclusief het huis). Leuk om er even lekker raar te doen. Foto’s maken van elkaar. Oké Timo en Ik, Nigila durfde zich niet te laten gaan. Die heeft dus meerdere foto’s gemaakt.

Na dit leuke gekke huis de stad in gelopen voor de Bondstreet, een winkelstraat. Alleen hoorden we fluitjes, zagen we borden, geroep en ja dachten we dat er een demonstratie bezig was. We wilden naar de Lanes, maar ja, we willen ook niet in een demonstratie terecht komen. Dus de Bondstreet verder gevolgd, in de hoop verderop de demonstratie te kunnen ontwijken. Helaas. Dus maar eens aan een verkeersregelaar gevraagd wat er aan de hand was. Het bleek een kinderoptocht te zijn van 60 scholen… Hier dus even naar staan kijken en dan toch op zoek naar de Lanes gegaan.

The lanes zijn dunne smalle straatjes (tussen de 2 en 3 meter breed in). Veel juwelierswinkeltjes, heel gezellig. We kuieren er even door en gaan dan toch op zoek naar een restaurant om wat te eten. De eerste paar bleken al vol gereserveerd te zijn. Ja, die kinderen uit de optocht willen na de optocht natuurlijk ook wat eten. Gelukkig vinden we toch een Italiaans restaurant waar we nog kunnen eten. Dus eten we een Pizza, dan kunnen we vanavond iets makkelijks eten voordat we op de trein stappen.

We moeten 18:20 uur de trein op rijden en een uur van te voren aanwezig zijn. We vertrekken om 13:50 uur uit Brighton en het is 2 ½ uur rijden, dus we besluiten de kortste weg te nemen ipv de snelste, tijd zat. De reis gaat vlot en we hebben dan ook geen stress.

Tenminste tot mijn telefoon een memo geeft dat we over 17 minuten in Folkstone moeten zijn. Uuhhh hoe dan? Dus de tickets erbij gehaald. MMmmm vermoedelijk bedoelde ze 18:20 uur Nederlandse tijd. Dus 17:20 uur Engelse tijd en moet we er om 16:20 uur zijn. We moeten nog ruim een half uur rijden, dus dat gaan we niet meer redden. En dat terwijl we dachten zoveel tijd over te hebben dat we zelfs Folkstone nog in konden.

Nou en dan weet je het wel hè, auto’s die voor je rijden en extra sloom optrekken lijkt wel. Op alle rotondes wat langer moeten wachten voor je gevoel, dus ja dan heb je toch stress, terwijl je er toch niets meer aan kunt veranderen.

We kwamen 10 minuten te laat aan. Dus waren 50 minuten van te voren aanwezig. We stonden dan ook als 2^de in de rij om te wachten tot we het perron op mochten rijden. Alleen was het eten de mist in gegaan, dat hadden we nog niet gedaan. Nou ja, dan onderweg naar huis op het vaste land.

De trein vertrok om 17:18 uur. De reis duurt 35 minuten en we kwamen om 18:55 uur aan. Ja ja, ik weet het, geen rekenfout, maar het uur verschil tussen Engeland en het vaste land. We moesten nog 2 ½ uur rijden, dus we zouden lekker vroeg thuis zijn, maar te laat om thuis te eten.

Helaas, geen etensgelegenheid aan de snelweg tegengekomen en zoals de meeste van jullie al weten, ging het op de A11 (net voorbij Brugge) mis met een voorganger van ons. Het was heel rustig en er reed niet al te veel verkeer. We hadden 200 tot 400 meter voor ons 1 auto rijden en dat was het. (Achter ons geen idee). Op een gegeven ogenblik zag ik ineens een hele stofwolk rechts op de vluchtstrook, ik zag een auto uit de vluchtstrook terug de weg op schieten, maar je zag duidelijk dat de bestuurder zijn auto niet meer onder controle had. Ik voelde dat Timo het gas los liet, hij had het ook gezien. De auto voor ons gebruikte de 2 rijbanen de vluchtstrook om zijn auto onder controle te krijgen, de auto ging van links naar rechts. Totdat de auto de linkerbetonnen afscheiding raakte, zijn auto een halve draai maakte en de auto frontaal de betonnenafscheiding aan de rechterkant raakte, terug ketste en midden op de snelweg dwars op de rijbanen stil bleef staan. Ik zag dat er aan de overkant ook 2 automobilisten waren gestopt. 1 van de bestuurders sprong al over de middenberm heen voordat wij gestopt waren. Timo en ik zijn uit de auto gesprongen en ik heb naar Nigila geroepen dat ze 101 moest bellen, maar in de auto (die wij op de vluchtstrook hadden gezet) moest blijven. Ik zag dat de deur van de bestuurder met moeite open werd getrokken. Verder geen enkele beweging. Wat duurde dat lang. Maar ineens stapte de bestuurder uit en zo op het eerste gezicht had hij geen verwondingen. Er stopte een paar artsen van het Sint Jan, die hebben de bestuurder ondervraagd en zijn vervolgd. Er was nog een verpleegster gestopt en had haar auto op rijbaan 2 gezet om het verkeer zo te waarschuwen. Ik ben dan maar ruim achter de auto het verkeer gaan manen tot snelheid minderen en dat men naar links moest, omdat ze daar de auto nog net konden passeren. We hebben meerdere lichtgevende hesjes in de auto liggen (Is namelijk verplicht in Belgie om die bij je te hebben en aan te trekken), maar die lagen onder stapels vol met bagage, zo ook de gevarendriehoek en we hadden geen puf om heel de auto uit te laden om dit te pakken. Ik kreeg op een gegeven ogenblik een hesje toegegooid van een voorbijganger, voelde toch net wat veiliger. Nigila ondertussen ook uit de auto, maar in de “safe” zone laten staan. Na 35 minuten kwam dan toch eindelijk de politie en konden wij door. We hadden wel een paar keer gezegd dat wij door gingen omdat die verpleegster ook nog steeds bleef, maar het voelde niet goed. Dus gebleven tot de hulpverlening er was.

Hierna het laatste uur naar huis gereden. We waren rond kwart over 9 thuis.

Maar ja, onderweg niets gegeten, dus toch even snel wat boterhammetjes ontdooit en voor de verandering even een hamburgertje gebakken. Ondertussen de auto leeg gehaald, gegeten en nog een uurtje gezeten. Ja, nu is de vakantie toch echt voorbij. Morgen wassen en alles weer opruimen en vanaf maandag alle drie weer aan het werk of school.

We hebben veel gezien, enorm geboft met het weer. We hebben 1 ochtend regen gehad en vanmiddag na Brighton naar Folkstone regende het (en af en toe hard), maar ja Engeland en dan zo weinig regen en zoveel zon, nee we mopperen zeker niet. Was een leuke reis. Dus doei allemaal en tot de volgende reis zullen we maar zeggen.

Doei doeiii.