Kitzlochklamm

18 juli

Timo stapt om 8 uur uit bed. Ik blijf nog even liggen. Timo haalt de broodjes, Nigila dekt de tafel en ik kom er dan ook maar uit. Het is een stuk warmer dan gisteren. Gisterenochtend was het 11 graden in de caravan, nu 17. En weer schijnt het zonnetje, dus dat wordt snel een stuk warmer.

We besluiten om vanmorgen rustig aan te doen voor deze oude vrouw. Even rust. Nigila zet haar koptelefoon weer op en ik probeer even mijn foto’s veilig te stellen. Ik heb de foto’s van de afgelopen 2 dagen op een nieuwe externe harde schijf geplaatst. Nou dat is duidelijk geen succes. Mijn computer geeft steeds aan dat er een fout is en schakelt dan helemaal uit. Ik ben zo anderhalf uur bezig en raakt steeds gefrustreerder.

Timo is met zijn camera weer op zoek naar de waterspreeuw, dus ook die kan ik niet om raad vragen.

Als hij terug komt, is het mij nog niet gelukt om de foto’s op een andere externe harde schijf veilig te stellen en ik zie het al somber in. Als laatste poging proberen we alles nog eens aan de laptop van Timo te hangen. Gelukkig, dat werkt wel. Snel de foto’s over pompen zodat die gered zijn. Pffff, gelukkig.

We lunchen om een uur of 1. We hebben vandaag wel het juiste aantal broodjes ontvangen. Gisteren bleken we er 1 tekort gehad te hebben. En toen we na een half uur terug gingen om dit te melden, moesten ze hartelijk lachen. Oké dan is het daar fout gegaan zeiden ze. Alleen het broodje dat ze over hadden, hadden ze ondertussen al verkocht en ze hadden niets extra’s. Gelukkig hadden we ook nog ontbijtkoek bij.

Na de lunch wilden we toch nog even iets doen, anders dan zit kabouter nog heel de vakantie alleen maar achter haar tablet en telefoon. We hebben ook gezegd dat ze na vandaag, nog slechts maximaal 6 uur in haar digitale wereld mag zitten per dag. Is toch nog behoorlijk wat volgens ons en dan moet ze toch nadenken waar en wanneer ze die digitale uren wilt hebben. Zeker op dagen die we op de camping gaan doorbrengen.

We vertrekken naar de burcht hier aan het begin van het dal. Burg Klammstein. Onderaan zien we dat de burcht open is en we klimmen naar boven toe. Boven gekomen zitten er meerdere mensen op het terras. We gaan naar de kassa om een kaartje te kopen. Nee, u kunt pas om 15:00 uur naar binnen. Uhhh er stond toch open? Er stond nergens dat we alleen met een gids naar binnen konden en dat dit enkel op een paar tijdstippen per dag was. Dit betekende dat we drie kwartier moesten wachten voordat we daadwerkelijk naar binnen konden. Daar hadden we eigenlijk helemaal geen zin in. Mede omdat het er van buiten allemaal oud en niet onderhouden uit zag. We besluiten dat het deze burcht dan niet meer wordt deze vakantie.

Wat nu? We kunnen wel terug naar de camping, maar dan wordt het weer hangen geblazen. Timo wil eigenlijk nog wel een keertje naar de Kitzlochklamm. Volgens hem waren we daar een jaar of 15 geleden ook geweest. Ik kan mij er niet meer veel van herinneren, maar vrees dat het te lang lopen zal zijn. We rijden er naar toe. (is ook slechts 10 kilometer van de burcht, dus goed aan te rijden.) We rijden tot bij de ingang van de Klamm en kijken op de kaart. Volgens de kaart is het 70 minuten lopen. Het is net 3 uur, dus we gokken het er op.

En we krijgen geen spijt. Wat een mooie klamm is dit zeg. Ik kon mij het niet meer herinneren, maar op het moment dat we in de klamm lopen, komen inderdaad ook de herinneringen boven. Echt prachtig met al zijn watervallen, trappen en overkappingen. Zeer de moeite waard. We maken uiteraard weer vele foto’s en nemen ook de tijd om er daadwerkelijk van te genieten.

Als we terug lopen, vallen 50 meter voor het eind, dikke regendruppels. We hadden Nigila een ijsje beloofd na de wandeling, en belofte maakt schuld. Onder een overkapping genieten we van ons ijsje, waarna we snel naar de auto toelopen.

Nu zouden we gisteren al bbq-en, maar ja dat ging door de tijd niet door. Nu regende het. Maar we hadden gisteren al stokbrood gekocht en het vlees gisteren al uit de vriezer gehaald. Dus hebben we onder de luifel toch maar ons vlees gebakken en opgegeten.

Na het eten begon het steeds harder te regenen en zelfs te onweren. Terwijl ik dit tik, rommelt het in de verte en slaat de regen neer op het tentdoek. Nou ja, laat het nu maar regenen. Wie weet is het dan vannacht rustig en weer stil en hebben we misschien morgen weer een prachtige dag.

Ik ga vannacht dromen van die schitterende klamm. Wat nog wel heel indrukwekkend was, was het monument aan het einde van de Klamm. Met 8 namen er op.

Het blijkt dat in juli 1974 een schoolklas, bestaand uit 30 meisjes, de Klamm bezochten. Aan het eind van de Klamm besloten ze een groepsfoto te maken, op de laatste brug. Door deze grote belasting, hield de brug het niet en deze stortte naar beneden, waarbij de hele schoolklas in de afgrond stortte. Acht meisjes kwamen hierbij om het leven en de andere meisjes werden met zware verwondingen uit de Klamm gehaald. De Kitzlochklamm is vervolgens twee jaar geheel gesloten geweest. In 1976 werd deze pas weer heropend nadat er nieuwe trappen en bruggen gebouwd waren.

Nadat we dit hadden gelezen, zagen we ook de resten van de oude brug nog beneden liggen. We keken er met hele andere ogen naar dan op de heenweg en stonden even stil bij het trauma wat hier jaren geleden had afgespeeld.