Badhofgastein en inpakken

29 juli

Om 3 uur werd ik al wakker. Uiteraard dacht ik aan een jaar geleden toen om kwart over 4 de telefoon thuis ging en Theo vertelde dat ma net overleden was. Ik kwam ook niet meer lekker in slaap. Het was steeds dommelen en weer wakker worden.

De wereld gaat door, het leven gaat voor ons door, maar ik mis ma en pa wel. Het afgelopen jaar is zwaarder geweest dan ik had verwacht. Met pieken en dalen. Ik weet ze zijn weer samen, maar ik mis de telefoontjes, de gesprekjes, de ritjes en het samen zijn. Maar we gaan door en genieten van verschillende dingen, zo zouden ze het ook gewild hebben, al zouden ze er ook heel graag getuige van zijn geweest. Ik weet zeker dat ze daarboven alsnog getuigen zijn van alles wat wij nu meemaken.

Om een uur of 8 zijn we opgestaan om de dag te beginnen. Onze laatste dag op de camping. Het is al ruim 28 graden in de voortent en dat zou later nog oplopen tot boven de 40 graden. We eten en we pakken de voortent in. Maken alles schoon, pakken in en doen ook alle losse spullen weer in de doosjes in de kastjes. Om half 12 is eigenlijk alles ingepakt, dus klaar voor vertrek.

We douchen, eten en we vertrekken ’s middags nog even naar Badhofgastein om nog even gezellig te winkelen. Maar wat dom. In Oostenrijk zijn de meeste winkels op zaterdagmiddag gesloten. Het is ook erg warm en jeetje wat helder. Je ziet echt nu de toppen mooi. En geniet nog even zeer van het uitzicht.

In Badhofgastein veroveren Nigila en ik nog even 2 torens en dan zoeken we een gezellig terras op waar we een ijsbeker uitkiezen. Heerlijk en gezellig.

Om een uur of half 5 zijn we terug op de camping. We controleren even of we niets vergeten zijn en vertrekken naar het café/restaurant van van de week. We eten daar als afsluiting van de vakantie in Oostenrijk.

Het is gezellig. We rijden een laatste maal door Badgastein. Gewoon om even afscheid te nemen. Het zou zo’n mooie stad kunnen zijn. Vanaf een afstand is het ook mooi, dichterbij blijk de helft van de gebouwen leeg te staan. Dat het stadsbestuur hier niet iets aan probeert te doen. Het is namelijk niet een stad dat je denkt, dat is leuk, daar ga ik vaker naar toe, puur omdat je schrikt van het verval. De waterval is prachtig dat wel. Wie weet dat inderdaad de wintersport die ze pas sinds enkele jaren daar beoefenen daar verandering in kan brengen. We hebben wel gezien dat er gigantisch veel sneeuwkanonnen op de berg staan. Dus ze willen er van alles aan doen om de sneeuwconditie optimaal te houden.
We komen terug. Controleren of echt alles goed in de kastjes is opgeborgen. De stroom wordt ontkoppeld en wij zetten de caravan buiten de slagboom.

Het is weer voorbij, tis zonde, maar we zullen weer een jaar moeten wachten voor de caravan van stal gehaald wordt. Hopelijk kunnen we dan wat vaker met vakantie.