Wildkögel

20 juli

We slapen (zover dat voor sommige mogelijk is) uit. Heerlijk. Om 9 uur komen we uit ons bed. Timo heeft dan al het brood gehaald. Die hoorde ik om 06:20 uur al zijn bed uit stappen, maar toen heb ik me toch echt nog even omgedraaid.

Achteraf hoorde ik dat het er toen buiten er somber uit zag. Het leek eerder te gaan regenen dan dat de zon zou gaan schijnen. Maar toen Nigila en ik er uit kwamen, scheen de zon weer heerlijk en hadden we weer een strakblauwe lucht.

Dus de volgende vraag van vandaag: Wat gaan we doen vandaag? Nu heeft Timo dit jaar een keer een verlanglijstje gemaakt, dus dit er bij gehaald. Het is zonnig, Nigila maakt het niets uit, dus we besluiten om naar de Wildkögel te rijden. En voor de oplettende lezer, juist ja, de berg waar we met wintersport altijd vanaf skiën. We willen eens kijken hoe het er daar zomers er uit ziet.

Ik heb me een beetje vergist in de afstand. Het blijkt anderhalf uur rijden. Bij Zell am See is er stau. Toen we van de week verkeerd reden hadden we daar ook al last van. Blijkbaar een bekend punt voor files.

We zijn om een uur of twaalf in Neukirchen am Venedickerblick. En wat ziet het er zomers anders uit. We parkeren op “onze” parkeerplaats en gaan met de gondel omhoog. We kijken onze ogen uit. Het is inderdaad niet te vergelijken met ‘s winters. Wat ziet alles er heerlijk fris groen uit. Er hangen ook veel minder gondels aan de kabelbaan.

Boven stappen we bij het berghotel uit. Natuurlijk gaan we eerst eten want het is ondertussen half één. We kunnen niet langs het buffet lopen, dat is allemaal gesloten. We moeten plaats nemen aan een tafel en dan komen ze de bestelling opnemen. Dat is toch wel heel raar hoor. Er is ook genoeg plek om te gaan zitten om te eten. Normaal als wij hier zijn op dit tijdstip, is het stampie stampie vol en heb je mazzel als er iemand vertrekt en je een plekkie kan vinden.

We kunnen nu ook geen broodjes of zo kiezen. Het is allemaal warme maaltijd wat de klok slaat. Timo neemt de TirolerGrossl. Nigila en ik nemen samen de Kaizerschmarre omdat wij ondertussen uit ervaring weten dat we beiden 1 bord per persoon niet op krijgen, besluiten we met z’n tweetjes 1 bord te nemen. Vooraf nemen we allemaal fritattensuppe. En jeetje wat een verschil met van de week zeg. Hier proef je de echte bouillon en ook de fritatten hebben smaak. Kijk zo kennen we de fritattensuppe.

Na de lunch pakken we onze wandelstokken en besluiten we richting de Smaragdbahn te lopen. Die blijkt zomers gesloten te zijn. Als we daar nog verder lopen, kunnen we naar een kruis. Dat zou ik graag willen. Die hebben we ‘s winters al vaker daar op de top gezien, maar daar is niet te komen met de ski’s aan.

Het laatste stuk is aardig stijl en al gauw is onze klimgeit een stuk voor mij uit. Ik lijk wel een stoomlocomotief. Wat een gepuf en gehijg. Maar ik laat me niet kennen. Ik zal en wil naar dat kruis toe, dus doen we dat ook, een stuk langzamer dan onze klimgeit, maar daar leg ik me an maar bij neer.. Als we bijna bij de top zijn, staat Nigila met een grote glimlach naar ons te lachen en vertelt met een big smile dat zij er al en tijdje is en ondertussen al uitgerust is… pfff is dat het gebrek aan conditie of de leeftijd. Ik denk er maar even niet bij na.

We genieten boven nog even van het uitzicht, maken even foto’s en zien het rond de bergen steeds donkerder worden en dichtslibben met wolken. We besluiten maar af te dalen. Ik heb wel van die plasticponcho’s bij, maar ik wil toch niet overvallen worden door slecht weer in de bergen. Hoe klein stukje wij ook moeten..

Als we dalen voelen we al een paar kleine druppels vallen, we zetten de pas er in en lopen weer naar de Wildkogelbahn. Die gaat tot half 5. We stappen rond half 4 in de lift. Op naar beneden. Boven zie je dan al bijna niemand meer.

Beneden gekomen zouden we nog even voor schoenen kijken voor Timo. Bergschoenen. Die hebben ze hier namelijk zeker in zijn maat. Het worden echter schoenen voor Nigila. Die vertelde dat haar schoenen kapot waren. Bij het kijken, bleek dat zij letterlijk al door haar zolen heen was. Dus voor Nigila maar een paar nieuwe paarse sportschoenen gekocht en de oude maar gelijk daar gelaten. Dat waren schoenen van 7,00 €, gekocht bij een outlet, ook in Oostenrijk. Dus het blijft achter in het land van herkomst.

We leggen onze stokken en dergelijke achterin de auto en dikke grote druppels vallen naar beneden. Dus we stappen zo snel mogelijk in. Het houdt ook gelijk op met zachtjes regenen. Het giet. Nou ja, wij hebben weer een schitterende dag gehad en als het steeds regent op momenten dat wij naar of van een dagje uit rijden. Dan vind ik het perfect.

Bij de camping blijken we een camper als buren gekregen te hebben. Wel jammer, want die staat 1 meter van onze luifel af of zo. Nou ja, wie weet gaat deze gauw weer verder. Het stopt ook met hard regenen. We dachten dat het niet kon, maar het gaat nog harder regenen en er komt ook nog onweer bij. Wat weerkaatst dat in de bergen. En wat een herrie van die regen op het dak van het zeil en caravan. Nou ja, alles wat nu valt, valt vannacht niet zullen we maar denken.

Hopelijk is het vannacht en morgen droog. Er vormt zich al een behoorlijke plas voor bij de luifel en het grondwater komt weer door de zeilen van de voortent door omhoog. Dus snel alles wat niet tegen water kan, maar hoog en droog gezet.

We eten krieltjes met boontjes en schouderkarbonade. Dat had ik immers al uit de vriezer gehaald voordat wij vertrokken. Dus dan maar twee keer warm eten op een dag. Net echte Oostenrijkers.

Ondanks de regen rennen we even naar het afwashok met onze afwas. Dat moet toch ook gebeuren. Ik heb er nog even aan gedacht om deze gewoon buiten in de regen te zetten, maar ja dat staat weer zo raar voor de buren, dus toch maar op de ouderwetse manier gedaan.
Nu ga ik een lekker bakkie thee zetten en wat drinken verzorgen van de andere twee. Mochten we wegdrijven vannacht, dan horen jullie het vanzelf, maar ik ga er maar vanuit dat het weer helemaal goed gaat komen.

Doei allemaal, tot morgen (mits de wifi het doet, want dat is niet altijd het geval)