Colleville-sur-Mer

05 juli 2019 22 graden zonnig

Vanmorgen was de wind gaan liggen. Het waaide wel heel erg. We halen weer ons brood, maken alles klaar en vertrekken naar Colleville-sur-Mer. Daar het dit jaar 75 jaar geleden was dat Europa bevrijdt werd en hier in Normandië toch wel een hele strijd is geweest voor die bevrijding, hebben we besloten toch 1 museum te bezoeken. Dit wordt het Overlordmuseum in Colleville-sur-Mer. We vinden het museum al snel in het dorp. Het ziet er van buiten niet zo groot uit, maar ook buiten staat al van alles wat de indruk wekt dat ze toch wel wat in huis hebben. Ook blijkt dat ze van karton meerdere tanks, boten en dergelijke hadden gemaakt, om de schijn op te wekken dat ze ergens anders het offensief in zouden zetten. Je raakt onder de indruk van de grote van deze operatie.

Dit blijkt ook inderdaad het geval. Jeetje wat hebben ze een compleet verhaal in dit gebouw weten te verzamelen. Echt heel indrukwekkend. Zowel de verzameling als de manier waarop ze het laten zien. Diverse diorama’s met auto’s, tanks, boten, een vliegtuig, motoren, nou ja echt te veel om op te noemen. De poppen hebben verschillende uniformen aan. Heel veel kleine snuiterijen, dagboeken, bidprentjes, van alles wat de soldaten bij zich droegen. Hier en daar films gemaakt ten tijden rond D-day in Normandië. Een echte aanrader als je er ooit in de buurt komt.

Na het museum daar in het parkje even zitten lunchen. Heerlijk is de schaduw, want over het weer mogen we echt niet klagen.
Hierna zijn we naar de Amerikaanse begraafplaats gereden: Normandy American Cemetery en Memorial. Er liggen hier 9387 Amerikaanse soldaten begraven, waarvan één uit de Eerste Wereldoorlog. Deze ene soldaat is de broer van Generaal Roosevelt, die in de tweede Wereldoorlog hier gesneuveld is. Er zijn 307 ongïndentificeerde soldaten begraven. Er is ook nog een tuin van vermisten. Hier staan 1557 namen in gegraveerd, waarvan de stoffelijke resten niet zijn gevonden. Ja, hier wordt je stil van. Waar je ook stil van wordt is dat er ook 400.000 Duitsers zijn omgekomen in Normandie, maar daar hoor je niemand over.

Er was ook een bezoekerscentrum. Hier stonden teksten en verhalen van soldaten. Ook hier waren films uit 1944 te zien. Jeetje wat een geschiedenis en wat zijn er hier veel gesneuveld voor “onze” vrijheid. Er stonden geen leeftijden bij, maar ze hadden het op een gegeven ogenblik wel over de babysoldaten, omdat er veel Britse en Amerikaanse soldaten hun 18de verjaardag “vierden” in Normandië.

Op de terugweg reden we nog langs Arromanches. Hier zijn nog vele overblijfselen van de kunstmatige haven die ze daar hebben aangelegd voor de bevoorrading van hun manschappen. In het totaal kwam er 529.000 ton goederen door de haven van Arromanches tot de sluiting op 19 november 1944. Er zijn ook nog andere voertuigen die in het dorp staan uitgestald en zo de oorlog herdenken.

We rijden terug naar de camping en stoppen bij de Mac voor een snelle hap. Een lekker ijsje toe en door naar de camping. Hier doen we het blokkenspel nog even.. en gaan weer op tijd naar bed.. Tot morgen.