Vrijdag 10 juni 2011 Hovburg ~Hulst

Nigila is echt ziek. Ze geeft over en over. Ze ligt wit en beroerd op de bank. Zoals gewoonlijk eet ze niet en drinkt ze nauwelijks. Natuurlijk gaan we dan niet naar de zandsculptures en naar het strand. We besluiten om alvast, op ons gemak, in te pakken en dan vanavond naar huis te rijden. Dan slaapt Nigila toch en merkt zij weinig van de rit. Het is heerlijk zonnig en 19 gr. Om 10 uur zijn de meeste spullen echter al ingepakt en de helft van het huis is reeds schoongemaakt. We besluiten ons schema aan te passen. Timo zet de ingepakte tassen in de auto, zet de fietsen op het rek en maken de auto zoveel mogelijk klaar. We hebben afgesproken om op tijd de eten en na de lunch te gaan rijden. Dan hebben wij ook gewone nachtrust en heeft Nigila een paar uitgeslapen ouders morgen :). Zo geschiedde. We maakten een snoepjesdoos leeg, namen drie plastictassen mee, lagen reservekleding klaar en hadden meerdere handdoeken paraat. Om half 12 gegeten, Nigila nog wel een T-shirt aan laten trekken, maar ze had geen puf om een broek aan te trekken, dus maar zo gelaten. Wel haar dvd-speler opgehangen en een paar kleine speeltjes in de zak gedaan. Stel dat ze een opleving kreeg. Om 12:15 uur zitten we in de auto. Meestal loop ik het huisje 2 of drie keer na. Ik besluit dit dit keer maar te laten en er op te vertrouwen dat we alles hebben. . Om half één hebben we de sleutel ingeleverd en rijden wij met een kilometerstand van 106985 km richting huis. Volgens de Tomtom zullen we om 21:15 uur thuis zijn zonder oponthoud. Dit is echter zonder tanken en eten, dus het zal iets later worden gok ik. We rijden weg met in de lucht van die schitterende witte schapenwolken. Vlak voor de grens stoppen we nog even omdat Timo moet plassen en helaas moet Nigila weer overgeven. Om 13:45 uur rijden we bij Flensburg over de grens met Duitsland. Nigila neemt af en toe wel een slokje water, maar dit komt er weer net zo hard uit. Soms komt er ook zelfs niets meer uit, echt zielig..! Via Nuvi zien we dat er voor de Elbetunnel 16,5 km file staat, we klikken dus op vermijden, dan maar omrijden, maar we willen, mede ook voor Nigila het optrekken, stilstaan, optrekken zoveel mogelijk proberen te vermijden. We verliezen hiermee wel drie kwartier in tijd, maar kunnen dan in ieder geval doorhobbelen. Bij Hamburg (107307) komen we toch alsnog in een kleine file terecht, helaas. Gelukkig is deze niet super lang. Bij Cloppenburg (107467) blijkt Nuvi vast te staan en als ik hem weer aan en uit zet, blijkt dat dit al te laat is. We staan in een file en kunnen er niet meer af. Volgens Nuvi ivm geschaarde aanhangers. Na 34 minuten en 4 kilometer, zijn we voorbij de omgevallen aanhanger. Nigila blijft vreselijk wit zien en regelmatig overgeven. De meeste tijd kijkt ze naar haar dvd-speler. (Waar ik meestal een eigengemaakte dvd in stopt met een verzameling van televisieseries, zodat deze 5 uur kan spelen zonder dat deze verwisseld hoeft te worden) en soms dommelt ze in slaap. Om 18:30 uur tanken we in Holdorf, waar ook een Mac zit. We besluiten toch even te gaan eten. Ook al geeft Nigila nog steeds aan dat zij niet hoeft te eten. We bestellen dus alleen voor ons eten (de mensen in de buurt zullen wel gedacht hebben :)). Warempel wil Nigila ook 4 frietjes en een paar slokken van mijn Sinas. Of het echt slim is, dat weet ik niet, maar ik ga er maar even van uit dat als Nigila voelt dat dit gaat, dat het kan. Gelukkig blijft dit er in en na het eten heeft ze niet meer overgegeven :). Na het eten krijgen we ook nog even een paar hoosbuien, waarbij de snelheid van de auto echt aangepast moet worden, omdat we bijna niets meer zien. Er worden nog meerdere files voorspelt, maar gelukkig blijven die uit. Om 22:38 uur bij een kilometerstand van 107884 km en met 8 graden, komen we thuis aan. We besluiten om alleen de waardevolle spullen en de koelspullen naar binnen mee te nemen en de fietsen en de rest op en in de auto te laten tot morgen. Nigila heeft weer een heel klein beetje kleur op haar wangen en ze begint weer een heel klein beetje te praten. Hopen maar dat dit het begin van het herstel zal zijn :).
De andere ochtend is Nigila nog wel beroerd, maar de temperatuur is zo te voelen weer bijna normaal. Ze eet nog maar slechts twee hapjes van een cracker. Toch heeft ze al weer wat meer praatjes en in de loop van de dag knapt ze zienderogen op. Ze begint weer gewoon te eten, ze drinkt weer redelijk en alles blijft erin. Hiep hoi! Wel misten wij onze twee fietssleutels. Op het moment dat ik bedacht dat ik eens in mijn vestzak zou kijken of ze daar in zaten, kwamen wij erachter dat wij alle drie onze reisjassen in de gangkast hebben laten hangen, waar hopelijk en vermoedelijk onze fietssleutels in zullen zitten. Dus geloof mij, volgende keer kijk ik weer alles 6 keer na voordat wij vertrekken. Nu moeten we eerst maar weer voor elkaar krijgen dat alles deze kant op komt, pfffffffffffffffffffffffffffff.