Jantje Smit.....

Vanmorgen waren we op tijd op. Nu had Timo ook vreselijk liggen draaien vannacht op zijn stapelbed, dus feitelijk was het gewoon lekker om op te staan :).
Nigila keek uit naar haar ponytje. Dus werd er goed gegeten zodat we op tijd naar de plek konden waar we haar pony konden op halen. Het was eerst drie keer in een rij staan voor van alles en nog wat, voor ze hem daadwerkelijk te pakken had, maar uiteindelijk kreeg zij dan toch Jantje Smit tot haar beschikking. En geloof het of niet, maar het lukt haar niet om die naam te onthouden, veel te moeilijk. Dat Jantje, dat kan ze al niet onthouden en op een gegeven moment zei ik die voor en dan maakte ze er Hoef van, Jantje Hoef. (hoefsmit…….), dus ze kwam al aardig in de buurt :). Nu boft Nigila, want morgen krijgt ze weer een andere pony, hopen maar dat die een makkelijkere naam heeft en wat meer mee werkt :).
Nadat we Jantje Smit opgehaald hadden, zouden we rijles kunnen krijgen. Nu bofte ik, want volgens de omroeper hadden de mamma’s vakantie en moesten de vaders het pappatouwtje heel de dag vast houden, want de kinderen mochten absoluut niet zonder begeleider lopen. (Één of ander touwtje aan het hoofdstel van het paard…)
Dus Timo bofte ook :). We volgde de meute, die dus natuurlijk niet naar de rijles ging, maar naar hun eigen huisje. Op het moment dat we dit in de gaten kregen, wilde Timo de pony draaien, nou mooi niet, die weigerde echt zich op te draaien. Nou en toen bleken we dus geen pony, maar een ezel te hebben gekregen. Zijn hakken gingen in het zand en hij verzette geen voet meer. Ik heb de pony gedraaid met de woorden dat de pony toch zeker niet de baas was (zei ze stoer…..). Ik liep even door naar ons huisje om wat te halen. Groot was mijn verbazing toen ik Timo en Nigila niet veel later toch weer mijn kant op zag komen lopen. Het bleek dat Jantje echt geen voet verzette de andere kant op, want Jantje luisterde niet echt, of eigenlijk, echt niet.
We kwamen uiteindelijk toch aan op de plek waar Nigila rijles zou krijgen. Oké, de les was natuurlijk al begonnen, dus het laten lopen en laten stoppen hadden we een beetje gemist zeg maar. Na de les gingen we met heel de groep een wandeling van drie kwartier maken in het bos maken. Het was een korte gezellige route, waarbij we ontzettend veel paddenstoelen zijn tegen gekomen. In alle soorten en maten. Ik heb me met moeite kunnen bedwingen om er geen bosfotosessie van te maken. Ik had echter besloten dat de eerste vier dagen van de vakantie in het teken van Nigila en het paardje zouden staan, dus dat hebben we ook gedaan. Terug op het park kregen alle kinderen een “gouden” medaille omdat zij zo hun best hadden gedaan. Nigila apetrots. Morgen is de dag dat er een wedstrijd is van wie de mooiste pony versierd heeft. Ik heb daartoe maar van die serpentines meegenomen, welke wij nog hadden liggen van de carnaval, een grote strik die Timo op zijn verjaardagscadeau had zitten en haar vlinderjurk. Ik ben alleen vergeten om een diadeem mee te nemen. Dat zullen dus denk maar gewoon staartjes worden waar ook serpentines aan komen te hangen.
’s Middags zou er Westernrijden zijn op het park. Daar kunnen de kinderen prijzen winnen door zo snel mogelijk een parkoers te volgen. Daar we de basis van starten en stoppen hebben gemist en ook de coördinatie van het sturen nog niet helemaal top is bij Nigila, hebben we besloten om het treintje op het park te pakken en naar attractiepark Slagharen te rijden. Dit zit er gratis bij en anders weet ik ook niet wanneer we dit in moeten plannen, daar we maandag doortrekken naar Duitsland. Timo had lichtelijk hoofdpijn, ik vreesde voor migraine, maar gelukkig zette dat niet door.
Het bleek in Slagharen giga druk. Ja feitelijk wel logisch, want dit is het overlap weekend natuurlijk, waarin heel Nederland herfstvakantie heeft. Men heeft hier in de omgeving nog vrij en in het Zuiden zijn we ook net vrij. Maar oké, het was mooi weer, een strak blauwe hemel en we moesten niets, alles mocht :). We begonnen in het reuzenrad, tjonge wat een joekel is dat zeg. Verder veel over het park gekuierd, nog in de autootjes gezeten, Nigila was helaas te klein voor de achtbaan, dus daar hebben we ons niet aangewaagd. De show, waarvoor we in de rij stonden, was al vol voordat we aan de beurt waren en de laatste mogelijkheid om die dag te zien. Nigila wilde over het park heen in één of andere attractie. Dus even naar het toilet voordat we de rij opzochten. Daar ging mijn telefoon: Pa!. Hij had de mededeling dat ma vanochtend in het ziekenhuis was opgenomen met een zware dubbele longontsteking. Nu moet pa zelf de 25ste oktober geopereerd worden aan een gezwel op zijn blaas, dus dat wordt gezellig allemaal. Ik wist wel dat ma last van haar rug had bij ons. Na hulp van de thuishulp is ma eindelijk goed onderzocht door de dokter. Toen ze zelf ging bij één of andere vreemde dokter, schoof hij, zonder haar te onderzoeken, de pijn op haar reuma. Bij dit onderzoek luisterden ze wel naar ma haar longen en dergelijke en bleek dat zij een virale ontsteking op haar luchtwegen had, maar dit kwam toch weer als een volslagen verassing. Dus we zullen wel even zien hoe de rest van de vakantie weer verloopt. Soms moet je wel eens over rekenen zegt mijn moeder dan altijd…. Pa was alleen de bril van ma vergeten mee te geven naar het ziekenhuis en haar telefoon, dus dat zou hij ’s avonds nog proberen goed te maken. (Voor de liefhebbers… ma ligt in het Sint Franciscusgasthuis, zaal 903).
Na dit telefoontje toch geprobeerd om nog even te genieten in het park.
Met Nigila toch in de stoeltjes boven de Mainstreet gestapt. En nee, ik heb niet op mijn horloge gekeken hoe lang de rij was, maar ik gok toch zeker drie kwartier. Aan de andere kant uitgestapt en ja hoor, daar stonden denk net 30 man. Moeten we onthouden :). Timo was lopend gegaan (Ja, die kwam op een gegeven ogenblik wel controleren of we echt nog in de rij stonden, want het duurde wel super lang.
Aan de andere kant ging Nigila nog even met pappa in de olifantjes en daarna op tijd weer richting het treintje om naar het huisje terug te gaan. We aten de meegebrachte peertjes met een Hollandse schotel. Vanavond was er een clownshow, dus met Nigila de afspraak gemaakt dat als zij goed at, dat zij daar nog naar toe mocht. (De shows beginnen allemaal pas rond 20:00 uur, een tijdstip dat Nigila normaal al in bed ligt, maar oké, voor haar is het ook vakantie). Helaas kreeg ik darmkrampen en diaree in de ergste graad. Wat een ramp zeg. Toch naar de show. Ze begonnen met van die (Parijse) danseressen, gevolgd door een voorstelling van Lucky Luke, Jolie Jumper met de Daltons en als laatste de clowns. Om half tien vertrokken we naar het huisje. Nigila naar bed, wij naar bed. Oh ja, we sliepen gisteren nog op de stapelbedden, maar zelfs voor ons was deze aan de krappe kant, dus hebben wij de slaapbank opengeklapt en gaan we het vannacht hier op proberen.
Nou ik bofte, weer een nacht van weinig slaap. Ik heb de halve nacht op het toilet gezeten en de andere helft wakker gelegen van krampen, kou of warmte, pffff, waarom nu??? Nou ja we zien wel wat de rest van de vakantie gaat brengen. Nigila heeft het voorlopig super naar haar zin en ik ook nog wel hoor, dus het gaat vast goed komen.