Op weg naar de Schiedersee met de camper

Ik begin weer redelijk op te knappen. Nog niet geheel beter, maar dat is te verwaarlozen. We vertrekken toch met de camper richting Duitsland. We mogen de camper even wat dichter bij ons huisje zetten om deze in te laden. Het blijkt dat er in het verleden iemand op het terrein dood gereden is door een camper en dat er daarom geen campers meer op het terrein mogen komen. Dat kan ik dan wel weer begrijpen. Dat wil je natuurlijk nooit meemaken. Timo laad met Nigila de camper in, terwijl ik het huisje verder schoon maak en de laatste spullen inpak. Bij het inleveren van de sleutel krijgen we nog een dienblad met afbeeldingen van Pony park city en een grote zak popcorn mee. Voor we vertrekken ordenen we de camper nog even en stoppen alle spullen weer in de kastjes zodat het niet alle kanten op kan gaan vliegen tijdens het rijden. Om vijf over tien vertrekken we dan toch. Na een uur begint Nigila het al zat te worden en doen we even boodschappen in Hengelo. Niet zo veel, maar het hoogst noodzakelijke. Een paar broodjes, een presentje voor de oma’s en opa’s, pannenkoekenmix, melk en vlees voor morgen. Nog even tanken. We hadden al twee pompen gezien. De eerste moesten we rare kuren uit halen met de camper, dus we besluiten de tweede te nemen, die 500 meter verder is gelegen. Daar aangekomen blijkt de diesel echter 10 cent per liter duurder. Dit verschil vinden we zo vreselijk groot, dat we toch nog maar even terug te rijden zoals echte Nederlanders betaamt om bij de vorige pomp te gaan tanken :). Vlak voorbij Enschede gaan we de grens met Duitsland over. Volgens Nuvi komen we om een uur of drie op de plaats van bestemming aan. Daar we toch nog even wat moeten eten, nemen we een etenspauze in Altenberg. We maken de broodjes klaar en genieten gewoon van onze vakantie. Nu rijdt Timo, dus ik kan er niet teveel over zeggen, maar ik vind zoals ik het nu mee maak, wel relaxed. We komen door allerlei dorpjes heen en rijden op ons gemak richting de Schiedersee. Volgens de vorige campereigenaar een hele mooie stek om met de camper te verblijven. Hopelijk heeft hij gelijk, want ik kijk er erg naar uit. Nog anderhalf uur, dan zouden we er moeten zijn. Hopelijk zijn er nog plaatsen om te staan en is nog niet zo bekend dat het er prop vol is. Nu nog maar eens om mij heen kijken wat er allemaal te zien is. Af en toe van die leuke witte huisjes waar die balken zichtbaar aanwezig zijn. Vage herfstkleuren. Af en toe een kerkje of andere bijzonderheden. Mmmmm Yes, het is vakantie. We komen in een gebied waar het wat meer heuvelachtig is. We rijden achter een grote vrachtwagen en zodra we omhoog gaan en het twee rijbanen worden, besluit Timo eerst de personenauto’s te laten passeren en dan de vrachtauto in te halen. Dit gaat goed, totdat we de vrachtauto daadwerkelijk gaan passeren. We krijgen de wind vol op de kop en het lijkt of we stilstaan, het lukt ons dan ook niet meer om de vrachtauto te passeren voordat de weg versmalt. Timo laat de camper dus weer zakken en we sluiten gedwee achter de vrachtauto aan, een illusie armer en een wetenschap rijker. Natuurlijk bleven we bij de volgende “beklimming” achter de vrachtauto hangen en één of andere bijdehand vond het nodig om even te toeteren toen hij passeerde, maar ja, hij kon ook niet weten dat dit onze eerste keer met de camper was :). We komen rond 16:30 uur bij Schieder en ook bij de Schiedersee aan. We vinden de camperplaats gemakkelijk. We hebben 271 km gereden vanaf Pony park city. Oké, op vrachtwagensnelheid, maar wat maakt ons dat uit, het is vakantie. De vorige campereigenaar heeft niet gelogen, het is een leuke plek om te verblijven. Éénvoudige standplaatsen met stroompalen, waar je zelf een plaats uit kon kiezen. We kiezen een plekje uit, waar we (op dit moment) nog redelijk alleen staan, we zicht hebben op het ponyrijden en het meer met zijn herfstgekleurde oevers. We melden ons, krijgen een code om gebruik te kunnen maken van het sanitair en lopen terug naar de camper. We hebben nog geen stabilisatieblokken, daar we het meest waterpas staan als we dwars staan (vergeleken met de rest) en dat doen we eigenwijs dan ook maar. We houden ondertussen een verlanglijstje bij met wat we nog aan willen schaffen voor de camper en dat zetten we er dus snel bij. Nadat we gestopt zijn, installeren we alles weer een beetje, we zetten ons aan het stroom en komen er al snel achter dat de waterkoker teveel vraagt (we hebben ineens geen stroom meer als ik deze aan zet ). Snel in een ander stopcontact gedaan en de fluitketel gepakt (die bleek alleen niet te fluiten, dus dat was wachten, wachten, wachten, maar geen gefluit :)). Na iets lekker warms te hebben gedronken gaan we pannenkoeken bakken. Pappa’s specialiteit. Eerst een cup a soupje en daarna heerlijke meergranenpannenkoeken. We doen Nigila om half acht naar bed. Je merkt dat ze haar draai moet vinden. Ze hoort natuurlijk ook alles, terwijl ze thuis in alle rust slaapt. Maar ach, na een paar weken zal ze vast niet beter weten :). Ook voor ons is het een eerste ervaring. Ik was zelfs nog nooit in de alkoof geweest. We laten de verwarming op 22 graden staan, maar daar hebben we halverwege de nacht wel spijt van. Timo ligt te draaien en te draaien. Hij vind dat ik mijn benen maar even weg moet halen en gaat de verwarming uit zetten (gelukkig, want het voelde ook echt heel warm aan, zelfs voor mij, zei de koukleum..) Timo komt weer naar boven en met tussenpozen vallen we weer in slaap.