Kaap skil

dinsdag 10 mei 2016 Het is bewolkt vandaag, maar toch nog ruim 20 gr.

We slapen met z’n allen uit en komen lui rond half 9 uit bed. (oké eerlijkheidshalve gebied het mij te vertellen dat Timo al uit bed is geweest en reeds gedoucht is, maar nog even terug is gekropen).

We genieten van een lekker ontbijtje, wassen af en vertrekken om een uur of 10. Lekker langs de Lancasterdijk omdat daar meerdere watertjes liggen. Even kijken of er iets bijzonders zit. Mmmm dat valt wel mee eigenlijk.

Via Oudeschild rijden we door naar de hoofdplaats Den Burg. Hier lopen we even door de winkelstraat te struinen, eten even een broodje bij de Hema, kopen even een stokbrood bij AH voor vanavond bij de BBQ en rijden weer terug naar Oudeschild.

Kaap Skil staat vandaag op het programma. Kaap Skil, museum van jutters & zeelui, is een uniek museum op Texel dat internationale prijzen ontving voor de architectuur en exposities met VOC-vondsten, openluchtmuseum en molen. Timo is gek op struinen op het strand en langs de kust, dus het juttersmuseum mogen we zeker niet overslaan.

Het is niet wat ik er van had verwacht, maar wel leuk. Ik had het veel groter verwacht eigenlijk. Ook zouden vandaag oude ambachten en dergelijke te zien zijn en zeelui hun verhalen vertellen. (Ik ben nu 2x in het Zuiderzeemuseum geweest, waar ze ook iets dergelijks doen en ben daar een beetje verwend, want dit kwam totaal niet in de buurt van het sfeertje daar…). We liepen door de huisjes heen, maakten de speurtocht, bekeken vele vele gevonden spullen en waren zo toch wel de hele middag zoet in het museum.

Timo vond de loods met de gevonden “troep” het aller mooist. Dat wilt hij later zelf ook hebben als hij groot is. Een eigen plek met allemaal gevonden spullen van de kust. (Dat beloofd wat vrees ik.).

We sloten onze middag af bij de ijsjesboerderij, welke schuin tegenover onze camping ligt blijkt. Heerlijk ijs met een gezellige speeltuin voor de deur. Nigila weet het zeker, hier wilt ze van de week nog eens naar terug.

We bbq-en nog een keertje. Niet omdat het moet, maar omdat het kan.

Na het eten wassen de lady’s af en vertrek Timo nog even een paar uurtjes met zijn camera. Hij komt met prachtige foto’s van de veldleeuwerik terug en de braamsluiper. Weer soorten waar we nog niet
zoveel foto’s van hebben. Volgens mij is zijn vakantie qua fotografie ook zeer geslaagd.

Nu gaan we zo slapen, dus zeg ik welterusten en tot het volgende verslag.