Laatste campingdag De Krim

Vrijdag 13 mei 2016 Eerst bewolkt, daarna zon, koude harde wind 12,5 gr

De laatste dag op de camping alweer. Timo is vroeg uit de veren en vertrekt voor het laatst er ’s morgens op uit met de camera. Wij dames komen pas om kwart voor 9 uit bed rollen. Lekker uitgeslapen dus.
Wij ontbijten samen. Als de kabouter nog bezig is met haar ontbijt, begin ik alvast de kasten van de voortent alvast leeg te ruimen en in de caravan in de kasten te zetten. De lampen worden weggehaald en langzaam wordt het leger en leger.

Ik heb tegen Nigila gezegd dat ze nog een keertje op de paardjes mag rijden, dus na het ontbijt rijden we naar de paarden toe. Deze zijn echter niet ter plaatse. Dan maar naar de supermarkt even broodjes halen, naar de souvenirwinkel om een cadeau te halen en naar het zwembad voor een slushpuppy voor Nigila (dat had ik beloofd..).

Hierna terug naar de caravan, nog wat laatste spullen inpakken voordat de baas terug komt. Dan nog even wat kaarten schrijven en terwijl we daar mee bezig zijn komt Timo terug. Hij heeft een kleine kluut gevonden en ook de braamsluiper. Hij heeft ook echt top foto’s geschoten, echt waar, dus qua fotograferen voor hem ook zeker geslaagd. Een paar nieuwe soorten voor ons, waar hij topplaten van heeft.

We spreken af dat we na het avondeten pas de voortent afbreken. Ik had Nigila nog beloofd om naar het strand te gaan. Echter staat er zo’n harde koude wind, dat ook dat niet doorgaat. De paarden staan er ook niet, dus dat is het 2de feit dat niet doorgaat.

Daar we dus eigenlijk een middag overhouden, besluiten we nog even snel met z’n drietjes naar de babykluut te gaan kijken. Wat een droppie is het zeg. Er blijken er vanmorgen nog 2 geweest te zijn, maar blijkbaar lusten meeuwen ook graag baby kluutjes. Dat wisten we eigenlijk wel, want die van afgelopen zaterdag hebben wij ook nooit meer gezien en is vermoedelijk ook ten prooi geraakt aan de meeuwen. Nigila heeft ook haar camera bij en schiet ook mooie plaatjes.

Terwijl we daar liggen te kijken of moeder Kluut het babykluutje nog wilt laten zien (die beschermd ze door die letterlijk onder haar vleugel te nemen), kijk ik om en zie ik een “bekend” gezicht. Ik zeg vragend:”Petra?” en Ja de mevrouw kijkt om. Petra Lelieveld, daar heb ik mee op de basisschool gezeten en dus 9 klassen (inclusief de kleuterschool) mee in de klas gezeten. Bijzonder om die hier tegen te komen, die heb ik denk in 1976 of zo voor het laatst gezien. We praten heel erg kort en zij gaat weer verder op de fiets en wij stappen in de auto.

Wij rijden nog even langs de kust verder. Ineens zien we 2 auto’s rechts in de berm stoppen, er springen mannen uit. Ze springen over het hek van het weiland met de schapen en rennen naar boven. 1 komt weer terug rennen. Er komt weer een auto aan rijden, ook daar springt ook een man uit. De terugkerende man roept hem toe: Zeker!. Ik vraag of ik mag vragen wat ze gezien hebben. De mannen reageren niet. Dus nog een keer, nu wat luider: Mag ik vragen wat jullie gezien hebben. Hij antwoord: “de grote Kanoet”. Wij hebben weinig verstand van stelvogels, maar het klinkt bijzonder. Dus ook wij stappen over de afrastering en lopen via het schapen weiland naar de andere kant. Daar zitten ondertussen 5 mannen met telescopen tegen het hek aan. We kijken de richting van de telescopen op. Zien in de verte vele vogels. 1 van de mannen keek om en wij kregen te horen:”Dat is toch te ver om te fotograferen, jullie kunnen beter naar Waajegot gaan. Met andere woorden, wegwezen, wij willen jullie er niet bij hebben. Er was nog een jongen die vroeg waar hij kijken moest. Antwoord:”Ja dat kan ik niet uitleggen en het is te belangrijk om het nu uit te leggen.” De boodschap was duidelijk. Wij zijn vertrokken in ieder geval. Het bleek later dat de grote Kanoet tot 1999 slechts 1x in Nederland gezien te zijn, dus een bijzondere waarneming.

Wij zijn nog even de weg langs de kust gereden en zagen nog een paar leuke kleine steltlopertjes. Timo had dan toch nog zijn rosse grutto. Ik was die van de week al een keer tegen gekomen in een weiland. Dus toch weer een paar nieuwe soorten gescoord. Wat dat betreft is het echt een hele goede week geweest met mooie plaatjes van (voor ons) nieuwe plaatjes.

Terug zijn we de shoarma gaan opwarmen en hebben we broodjes shoarma gegeten. Na het eten de voortent afgebroken. Ik zou nog gaan zwemmen met Nigila. Het ijsje van de ijsjesboerderij hebben we nog wel gehaald tussen door, maar het zwemmen ging niet door, omdat we pas 10 over half 8 klaar waren met het afbreken van de tent en het zwembad om 08:00 uur dicht ging. Ik stelde nog voor om dan nog even te gaan bowlen, maar ja Robine en Joost zouden komen, dus dat wilde ze ook niet gokken, want die zouden speciaal voor Nigila een dag eerder terug komen.

Dus binnen nog even opgeruimd en nu de kaartjes maar even sorteren, het dagboek bij werken. Om kwart voor 8 komen Joost en Robine van As aan en rent Nigila gelijk naar buiten, lekker buiten spelen dus.

De temperatuur in de caravan is ondertussen gedaald naar 16 graden, brrrrrrr. Echt koud. Dus Timo pakt te boekjes en voor het eerst sinds we de caravan hebben zetten we de verwarming aan. Ik hoop dat het snel opwarmt, want ik het steenkoude handen. Gelukkig heeft Timo een warme rug altijd, niet verklappen hoor…