Op zoek naar de wild zwijnen en hertjes

Maandag 29 augustus 2016 licht bewolkt 20 gr

We slapen echt uit deze vakantie. Het is hier zo stil, dat het zelfs Nigila weer lukte om tot half 10 uit te slapen. Ik weet het, zonde van de dag, maar we lagen er om tien uur in. Ik ben momenteel gewoon heel moe en blijkbaar heb ik het nodig. Volgende week moeten we weer werken / school, dus dan is het uit met het uitslapen.

Maar oké, uitgeslapen allemaal, daarna hier ook naar de supermarkt om te kijken voor lekkere broodjes, maar ja, helaas, geen coupé. Nigila neemt een Bolus, haar gelijk vertelt dat we niet elke dag bolussen gaan eten en zeker niet als ontbijt, maar oké vandaag bij uitzondering toegestaan.

We eten en dan vertelt Nigila dat ze naar de markt in Apeldoorn wil. Die is er tot half 1 en wij willen om een uur of 1 uiterlijk in Aardhuis zijn.

Moet kunnen. Dus zo snel mogelijk eten, aankleden, broodjes klaarmaken, drinken in de tas doen, pfff om half 11 zitten we in de auto. Op naar Apeldoorn. De zon schijnt, maar er hangen ook donkere wolken omheen. 54% kans op regen. Ach we zien wel, we doen wat we willen doen in ieder geval.

Als we Apeldoorn inrijden zie ik vele bekende wegen en straten. Ja 13x de vierdaagse Apeldoorn doet je toch wel meerdere straten herkennen. Maar er zijn ook vele gebouwen nieuw gebouwd en zo rij ik afwisselend kijkend naar oud en nieuw door de stad. We parkeren net buiten het centrum.

Hierna lopen we, terwijl we een ei uitbroeden, richting centrum. Ook dat is niet meer zo gezellig als ik mij herinner. Vele leuke winkeltjes zijn verandert in kebabzaakjes of andere kleine eettentjes. Achter het oude stadhuis en voor het nieuwe stadhuis (ja dat was 20 jaar geleden ook al zo..) vinden we de markt.

Nigila moet aan de vele goedkope stofjes voelen. Jeetje wat zijn die goedkoop zeg. Hele kramen met 1,00 € per meter. En gewoon echt mooie stoffen. Ook een kraam met alles 3,00 € per meter. Ik denk aan oma Kip, die zou hier wel wat meenemen, dat weet ik zeker.

Na de markt lopen we weer terug naar de auto. Stappen in en rijden naar Hoog-Soeren. Net 15 minuten verder. We komen rond half 1 bij Aardhuis aan, kopen hoog op de terp onze kaartjes en lopen het bos in. Benieuwd wat de dag ons gaat brengen.

We nemen voer voor de wildzwijnen mee, gekocht bij de kaartjes. Benieuwd of daar beesten op af komen, lopen we de gele palen route. Op een gegeven ogenblik ziet Nigila de wild zwijnen. Ik dacht eerst nog, jaaa zal wel, maar warempel, ze heeft het goed gezien. Echte wilde zwijnen, alleen wat een nep. Die lopen dus rond in een gebied dat helemaal met hekken is afgezet, dus zo “wild” zijn deze wilde zwijnen niet. Even wat gevoerd en doorgelopen.

We komen bij de wildobservatiehut aan. Er zitten al meerdere mensen, maar we kunnen nog een leuk plekkie vinden. Statieven opgezet, camera’s er op en tijd om te gaan lunchen. Dus bammetjes tevoorschijn, drinken er bij en zo wij hebben een lekkere lunch. Ik zie de andere mensen met verlekkerde ogen naar ons kijken. Dat is een slim idee, ja dat vonden wij ook, hahahaha.

Om 2 uur precies komt er een boswachter, die strooit wat voer rond en terwijl hij bezig is, zien wij de eerste edelherten aan de rand van het bos al staan kijken. Wat een bijzonder gezicht.

Is dat echt? Ja, het zijn wilde dieren, er wordt alleen op die plek gevoerd en dat weten ze. Bij de boshutten is dat ook zo. Daar worden de vogels gevoerd, ligt er water en is de kans net wat groter dat je de vogels kan fotograferen dan op plekken waar er niet wordt gevoerd.

Dus wij zien de kudde tevoorschijn komen zodra de boswachter verdwijnt. Het is een mengeling van edelherten en damherten. Wat een verschil zeg. Als de meeste mensen vertrokken zijn, komen er nog 2 hele grote mannelijke edelherten. Wat een grote beesten zijn dat zeg. Wauw machtig om te zien. Na een uurtje komen er nog 4 donkere damherten. Die zodra de edelherten hun hoofd buigen in hun richting, toch meerdere passen achteruit doen. Het is duidelijk dat de damherten hun meerdere in de edelherten erkennen.

Om een uur of vijf keren we terug naar de camping. Ik heb eigenlijk geen zin in eten koken en geen trek in wat we bij ons hebben. We kiezen dan ook voor de makkelijke weg en halen even een frietje met een snack bij de Take away en eten dat in de tent op. Zo lekker makkelijk.

Terwijl we zitten te eten zegt Nigila ineens:”Er zit een vogeltje in de tent, kijk een roodborstje.” Nu dacht ik dat ze bedoelde buiten de tent, maar nee, inderdaad. Er zat een roodborstje in de voortent. Ga me niet vragen hoe die daar was gekomen, want alle flappen zitten netjes onder het zeil en dichtgevouwen, dus het enige wat ik kan bedenken is dat die door het kleine gaatje bij de ingang is gekropen. Timo gooit de deurflap open en de roodborst begrijpt het heel snel en vliegt naar buiten. Gelukkig, want daar horen ze ook hè. In de buitenlucht, tussen de prachtige bomen.

’s Avonds gaat ieder zijn eigen gang. De één probeert de verslagen bij te werken, één bekijkt zijn foto’s van vandaag en de ander zit met haar neus in een boek.

We hebben de vlinderval weer opgezet. Ik ben benieuwd want zo warm was het vandaag niet en zo warm is het vannacht ook niet, dus ik verwacht niet zoveel te vangen, maar we zullen zien. Dat horen jullie morgen dan wel weer.