Het is weer tijd om naar huis te gaan

Zaterdag 03 september 2016 wisselvallig 22 graden

Vannacht meerdere keren wakker geworden van de regen en elke keer bedacht dat ik hoopte dat het snel over zou gaan zodat de tent ’s morgens dan misschien droog zou zijn. Toch had ik oordopjes in, dus dat ik wakker werd van de regen betekende dat het niet zachtjes ging.

Om een uur of half 9 kwam Timo terug van zijn douche en werd ik er wakker van. Hoogste tijd om er ook uit te komen. Timo ging met Nigila broodjes halen terwijl ik dan maar alvast begon met koffie / thee zetten en opruimen.

Na het ontbijt gaan we verder met inpakken, de voortent afdrogen, ja het was ondertussen droog, maar dat kon je niet van de voortent zeggen. Hij was ook erg modderig, dus meegenomen naar de camper watervulplaats waar een waterslang lag. Het lukt echter niet om de vochtige tentdoeken echt schoon te krijgen. De bosrommel blijft er aan plakken en ook de modder gaat er niet geheel af. Oké, dan maar zo schoon mogelijk inpakken en thuis gelijk weer uitpakken, het is niet anders.

Als ik daar de eerste keer ben met de eerste 2 flappen komt Kim bij me staan. Een 10 jarig meisje uit Delft. Ze vertelt dat er momenteel geen vriendinnetje is en zij moeilijk vriendinnen maakt. Ze wordt in maart 11. Het is alsof ik Nigila hoor. Die heeft er totaal geen problemen mee om in gesprek te gaan met volwassenen. Dan is het echt kaboutertje kwebbel, maar owee om vriendinnetjes te vinden. Dan durft ze niemand aan te spreken. Echt heel bijzonder.

Ik heb Kim vertelt dat ik ook een dochter van tien heb die moeilijk vriendinnen maakt. Oh is die dan bij jullie caravan, ja dat klopt. Dus als ik terug loop naar de caravan, vertel ik Nigila wat ik net heb meegemaakt. Ze springt gelijk op en loopt gelijk mee voor de volgende twee flappen schoon te maken. We zijn nog maar net bij de caravan vertrokken of we komen Kim al tegen op de fiets. Ik gok op zoek naar Nigila.

Dus zo in het laatste uurtje op de camping vind ze haar vriendinnetje. Het is ondertussen half 11, dus lang zal deze vriendschap niet duren, want we moeten voor 12 uur van de camping af zijn. Toch gaan de meiden nog even op stap met mijn telefoon, op zoek naar Pokemon, samen.

Na een uur of zo komen ze terug bij de caravan. Alles is dan reeds ingepakt, de auto is dan ook “ingepakt” ik heb maar even alle knuffels in de auto gegooid, omdat ik niet weet welke er vandaag in de auto moeten. Om teleurstelling te voorkomen, dan maar allemaal.
Nigila neemt dus afscheid van haar vriendinnetje. Het was van korte duur, maar goed voor haar zelfvertrouwen.

We staan tien voor 12 bij de balie. Leveren de sleutel in en lunchen nog even bij het restaurant van het park. Om uur of 1 vertrekken we richting huis. We hebben best wel veel oponthoud onderweg en verlaten op een gegeven ogenblik zelfs de snelweg vanwege de file. We ontlopen er zo 1, maar onderweg stuiten we nog op anderen. Toch zijn we om een uur of half 5 thuis.

We zetten de caravan op de oprit en halen de caravan zoveel mogelijk leeg. Het meeste wordt in de keuken gezet, dat is voor morgen. Schoonmaken is ook voor morgen of de komende week.

We besluiten om vanavond uit eten te gaan. Niet morgen, maar vanavond. We sluiten meestal de schoolvakanties af met uit eten gaan. Dat doen we nu dus een dagje eerder. Het wordt Luna rossa. Dat had ik Nigila deze vakantie nog beloofd, maar die bleek zelf weken dicht. Het duurt ruim een anderhalf uur voordat wij onze bestelling hebben (en dat is dan nog slechts het voorgerecht), mijn geduld is dan aardig op. Gelukkig komt na het voorgerecht gelijk het hoofdgerecht en om 8 uur zijn we dan toch klaar (terwijl we er 6 uur zaten). Gelukkig was het wel lekker, dus daar genieten we dan maar van.

Terug thuis een lekker koppie thee en om half 10 gaat Nigila weer naar bed. Dat zal morgen toch echt anders zijn, want overmorgen is het weer school.

Het was een andere vakantie dan anders (zeker in mijn hoofd), maar we hebben geprobeerd er toch het beste van te maken. Dat zou ma ook zeker gewild hebben. We zijn haar zeker niet vergeten in deze weken. We hebben het toch naar ons zin gehad met soms gevoel van weemoed.

Bedankt voor jullie aandacht en reacties. Tot de volgende vakantie maar weer.