Arromaches
Door: Irma Kion
Blijf op de hoogte en volg Nigila
08 Juli 2019 | Frankrijk, Saint-Aubin-sur-Mer
Ja ik weet het, qua weer blijft het steeds hetzelfde, maar ik klaag niet hoor. Het is een goede temperatuur om nog van alles te kunnen gaan doen en het wordt niet te heet in de caravan, dus er kan goed geslapen worden. Alleen de vogels zijn erg vroeg op, maar daar werken de oordopjes goed tegen
Daar ik gisteren weer last had van mijn rug, laat Timo mij weer uitslapen. Ik heb hem zelfs niet uit bed horen gaan en ook niet weg horen rijden. Ik hoor wel dat hij terug komt. We hebben vandaag een campingdag, maar Timo wil graag naar Arromanche om daar zijn landschapsfoto’s te maken van de caisons op het strand met een beetje water.
’s Morgens eerst nog even jeu de boule gespeeld. Dat moeten we toch gedaan hebben als we steeds naar de petanquebaan zitten te kijken. Was even leuk. Daarna lunchen en hop in de auto naar het zuiden.
Als we bij Arromanche aankomen blijkt het water eigenlijk al te hoog te staan en het komt snel hoger. We zien schoentjes met de golven meedrijven van de kust af en naar de kust toe… Niemand die zich daar druk om maakt. Timo maakt zijn foto’s maar moet van de week nog een keertje terug, want het was al te veel water rond de Caisons. We eten een ijsje op een terras. We vinden de monopolie D-day 75 jaar voor Janneke en lopen terug naar de auto.
We besluiten nog een stukje naar het zuiden te rijden langs de kust. We komen in Bayeux terecht. Helaas niet bij de Kathedraal van onze lieve vrouwe, maar we zijn nog niet weg. Dat is een imposante kerk om van afstand te zien. (de Notre dame van Bayeux).
We komend de Engelse begraafplaats tegen. Ook deze brengen we een bezoek. Opvallend is hier dat de stenen ook het embleem van hun legerdivisie op staat gegraveerd. En er staan hier ook een aantal Duitse kruizen met de hakenkruizen, zonder de divisies. Maar ook dit zijn jonge jongens die hun leven gegeven hebben. Het blijft indrukwekkend zoveel jonge mannen die hier overleden zijn. Ook hier is een museum. Maar als we alle musea moeten bezoek van D-Day, dan hebben we aan 14 dagen zeker niet genoeg.
Terug naar de camping rijden we ook nog langs de Canadese begraafplaats, maar ook die bezoeken we nu niet. Het bijzondere is dat hier 3 jonge Canadese broers liggen, die binnen 48 uur overleden. Er hangen momenteel langs de kust ook overal vlaggen, met daaronder foto’s van diverse mannen die zijn overleden hier in Normandië met de tekst dat ze niet vergeten worden. Dat vind ik mooi. Dat ze van die jonge jongens nog dienstfoto’s hebben en die als eerbetoon langs de kust hangen. Zo krijgen de doden ook nog een gezicht.
We rijden door naar de camping, bakken pannenkoeken en luisteren naar de karaoke hier tegenover, achter de heg…. Pfff arme oren….. Welterusten allemaal en tot morgen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley