Point du Hoc

09 juli 2019 22 graden zonnig
Het is een doedag, dus op tijd uit bed. Lunch mee, drinken mee en op pad. We vertrekken om langs de kust naar Pointe du Hoc te rijden. Ook weer zo een belangrijk plaats voor de bevrijding van Europa. Pointe du Hoc is een klif langs de Normandische kust en steekt 30 meter boven het strand uit. De militaire die hier landde (ongeveer 225) moesten met touwladders naar boven klimmen. Werden van bovenaf beschoten en daarna de Duiters (ongeveer 200) zien te overmeesteren. De Amerikanen overwonnen de Duitsers hier. Het kostte 135 Amerikanen het leven en 50 Duitsers en er werden 40 Duitsers krijgsgevangen genomen. Een dure overwinning. Ik las dat heel de tweede wereldoorlog aan 30 miljoen militairen het leven heeft gekost en aan 35 miljoen burgers. Alles bij elkaar is dat gewoon 4x alle inwoners van Nederland die gestorven zijn. Daar wordt je echt stil van.
En weer sta ik stil bij het feit hoe dankbaar we moeten zijn, dat zoveel mensen hun leven hebben (willen) geven voor onze vrijheid.
We zijn weer in de auto gegaan en zijn een heel klein stukje verder gereden. We gingen op zoek naar een mooi plekje om te lunchen. En dat hebben we gevonden. Ik zag een bordje le pont du hable staan. Daar naartoe gereden en wat een leuk / rustig stukje strand was dit zeg. We hebben ons daar allemaal vermaakt. Timo met het zoeken naar zijn strandjutter spullen. Nigila met het lopen op haar voeten door het zand en water en ik van het uitzicht, de rust en het genieten van mijn twee schatten.
We wilden nog Mont sint Michel zien, niet van dichtbij, maar gewoon van afstand, wat ook schitterend is om van te genieten. We besloten om via een “puntje” in het landschap daar naartoe te rijden. Zo kwamen we ineens in een groen gebied. Heel anders dan hier met de landerijen en vergezichten. We besloten helemaal naar boven naar La Hague te rijden. Ook hier hadden wij geen spijt van, want en mooie omgeving was daar zeg. La Hague had een mooie vuurtoren waar Timo zich weer prima vermaakte met zijn filters.
Langs de kust met zijn kliffen zakten we weer af, echt genietend van de prachtige omgeving. Bij de volgende punt aan de kust Nez de Jobourg, dat is een mooie stukje om eens een wandeling te maken, maar nu niet meer, de dag is te ver gevorderd. We drinken er wel wat en Timo krijgt een half kopje koffie, nog minder dan expresso, erg bijzonder om te zien.
Als we via de linkerkant (Cherbourg e.d.) naar beneden zakken, hebben we al besloten dat we dit veel leuker vinden dan nog naar Mont Saint Michel te rijden. Alleen komen we halverwege in de file terecht en besluiten terug te rijden naar de camping. We schrikken als we de tijd zien, die we nog moeten rijden. Het is ondertussen half 6 en het blijkt nog 2 ½ uur rijden te zijn naar de camping. We zijn verder afgedwaald dan we dachten.
We hadden vlees uit de vriezer gelegd, maar het wordt weer een mac onderweg. Normaal eten w nooit tot zelden in een mac en nu al twee keer deze vakantie. Het was een geslaagde dag. Erg genoten weer van de natuur en de uitzichten die we weer mochten aanschouwen.