Arromanches ll

10 juli 2019 Arromanches 22 graden en zonnig
Het is een campingdag. We slapen dus weer lekker uit. Maar ons nieuw buurjongetje dacht daar anders over. Die zit in de fase dat hij ontdekt heeft dat hij zelf geluid kan maken. Dus die loopt heel de dag te roepen (alleen maar aaaaaaaahhhhhhhh’s, maar toch van behoorlijk volume), dus om half 8 er toch maar uit gestapt. Wachtend op Nigila. Timo had gelezen dat er in Luc-sur-Mer, twee dorpen verderop, markt was, dus daar zouden we even naartoe fietsen. Om 10 uur toch Nigila maar wakker gemaakt.
We halen sinds vanmorgen ons brood bij de bakker hier op het dorp. Dat is hier in het dorp, dus kunnen we op de fiets. Alleen bleek dat we niet onder de 5,00€ kunnen pinnen bij de bakker. Nou ja bakker, eigenlijk in heel Frankrijk niet geloof ik. Dus eerst naar een pinautomaat en weer terug voor ons brood.
Na ontbijt en douche op de fiets naar Luc-sur-Mer. Oké daar vonden we 4 kraampjes. 1 met allerlei kaas, 1 met allerlei wijn, 1 met groenten en 1 met oorbellen. Mmmm dat hadden we gauw gezien. Wel vonden we het 2de monopoliespel daar voor collega Janneke, die monopoliespellen spaart. Ik had een foto van 75 jaar D-Daymonopolie gestuurd en de Normandymonopolie. Echter kreeg ik pas een dag later antwoord of ik die beiden allebei mee wilde nemen. Dus waren wij al 5 dagen op zoek naar deze spellen. De eerste vonden wij in het museum in Arromanches en de tweede bij het informatiecentrum in Luc-sur-Mer. Dus we hoeven niet verder te zoeken, hahahaha.
Hierna terug naar de camping. Even geluncht en Timo wilde graag nog eens terug naar Arromanches om de foto van de week over te doen, toen we eigenlijk al te laat aankwamen. Dus wij ook ingestapt. Nigila en ik zouden gaan winkelen. Echter waren de winkels dicht toen wij kwamen. Dus hebben wij braaf op een muurtje zitten wachten. Totdat wij het zo zat waren dat we een ijsje zijn gaan halen. Hierna nog even wat rond gewandeld tot we een apje kregen dat Timo klaar waren.
Op weg terug, boven bij Arromanches nog even naar wat herdenkingsmonumenten staan kijken. De brug die ze daar hebben liggen, die gebruikt is voor de aanvoer van goederen. Ook zo bijzonder. Arromanches was een kunstmatige haven aan gelegd. Ze hebben eerst twee grote caissons af laten zinken om de golven te breken en vervolgens hebben ze uit Engeland van alles aangesleept en hebben daar een kunstmatige haven aangelegd. Binnen een week kon het lossen beginnen. In 100 dagen werden er 220.000 soldaten, 530 ton proviand en 39000 voertuigen aangevoerd (via Pont Winston zoals het genoemd werd). Echt niet te bevatten aantallen. Er liggen nog steeds vele caissons in de zee. In het museum zou je het hele verhaal moeten kunnen zien, maar ja om nu alle musea te bezoeken die met D-day te maken hebben gehad, dat maakt wel erg veel D-day.
Vervolgens terug naar de camping en vandaag de rijst met kaasblokjes gegeten, die eigenlijk gisteren al op het menu had gestaan. ’s Avonds nog een rondje blokken en ook deze dag is alweer voorbij. Waarom gaan vakantiedagen altijd zo snel voorbij?