Weer terug naar camping Le Champ Neuf.

22 april, dat was de verjaardag van (o)pa Jansen en zijn tweelingbroer Willy. Beiden zijn er helaas niet meer, maar vergeten zijn ze niet en reizen ze altijd met ons mee in ons hart. Waar de reis ook naartoe gaat.

Vandaag vertrekken we naar Saint-Quentin-en-Tourmont. Ja ik weet het een mond vol en ik onthou de plaats ook nooit. Camping Le champ Neuf is veel makkelijker te onthouden, dus dan hou ik het daar maar op.

Het is een rare week geweest met het gevolg dat ik vrijdag eigenlijk nog moest beginnen met alles bij elkaar harken en boodschappen doen voor deze vakantie. Dat is niet goed voor mijn stress gehalte. Nigila was al zo slim om haar dag helemaal vol te boeken zodat ze weinig last van mij had. Ze had sowieso haar laatste lesdag op het Reynaertcollege (mits ze slaagt uiteraard). Wat dat betreft gaan we zeer spannende tijden tegemoet. En ’s avonds had ze een optreden van een vriendin en kwam ze na 12 uur thuis.

Maar oké van alles in de camper gegooid, niet zo veel, het is namelijk voor slechts vier nachten, dus hoe meer je meeneemt, hoe meer je ook weer uit de camper moet halen. Wel heel benieuwd wat we allemaal vergeten zullen zijn, maar ach in Frankrijk zijn ook winkels.

We wilden tussen 07:00 uur en 08:00 uur vertrekken. Laten we nu om 07:04 uur wegrijden. Is toch aardig gelukt. Nog even volgooien met diesel en door.

Al gauw hoorden we tijdens het rijden angstaanjagende geluiden, die niet normaal bij de camper hoorden. Nigila en ik kijken elkaar aan en wisselen een blik uit, van dit klinkt niet goed. We rijden door, maar rond 09:00 uur stoppen we toch op de vluchtstrook. Ik kijk in de toilet/doucheruimte, want daar kwam volgens ons de herrie vandaan. Ja hoor, de onmogelijke kast is open geschoten en allerlei douchespullen liggen her en door de toiletruimte verspreidt. Gelukkig was de wc-bril naar beneden. Niets lekt zo te zien, oké dat valt weer mee. Deurtje van de kast goed sluiten en de rest zien we straks wel weer.

We hadden ondertussen, na bijna twee uur, ingetikt dat we zonder tolwegen wilde rijden, maar dan moesten we 15 kilometer terug. (Ja die nieuwe navigaties, dan moet je echt zoeken hoe het werkt, dus het duurde even voordat ik dat uitgevonden had). Maar oké, we hebben de tijd aan ons zelf, dus dan maar terug. Dan geeft de navigatie aan, dat er een file staat op de nieuwe route van 20 minuten, ja daag, daar hebben we geen zin in. Dus weer de snelweg af en weer de kant op die we in 1^ste instantie al gingen.

Met dat we de grens met Frankrijk over rijden, begint het te plenzen, mmmm dat hoeft van mij niet hoor jongens. Vlak na Calais verlaten we de snelweg, genoeg snelweg gezien voor vandaag.

We rijden door tot Berck, daar is dit weekend een vlieger festival, misschien wel leuk om daar dan aan de kust even te lunchen. Dus richting kust. Al gauw zien we tientallen mensen wandelen, hele gezinnen en ook nergens een parkeerplekkie, zelfs niet voor personenauto’s. Mmm dan zitten we nog niet eens in de buurt van het strand… We zijn duidelijk niet de enige die even een kijkje willen nemen bij het vliegerfestival. Het tweede nadeel is dat het blijkbaar overal eenrichtingverkeer is in Berck en we in steeds smallere straten terecht komen met onze grote camper. We besluiten dan ook om rechtsomkeer te maken en terug naar de route te gaan. Heel misschien dat we morgen nog een poging wagen, de fietsen mee nemen, camper ruim buiten Berck parkeren en dan op de fiets richting strand proberen te rijden.

Terug op de route vinden we op een kwartier van de camping een plekkie om te lunchen. Het heeft geen zin om door te rijden, want we zitten tussen 12 en 14 uur en dan is de receptie dicht. Het is ook al een tijdje droog en het zonnetje schijnt hier. Dus broodjes gesmeerd en even rustig geluncht.

We bedachten tijdens de lunch dat we een paar kleine boodschapjes vergeten waren, dus gestopt bij de supermarkt in Rue.

Rond kwart voor 2 kwamen we op de camping aan. Gewacht tot de receptie open ging, ons aangemeld en ons plek achteraan de camping gezocht. We zette de camper neer. We hebben vorig jaar een drive away tent gekocht. Die gaan we eens mooi uitproberen hier. Het woord zegt het al, als wij weg rijden, dan kan de tent ook gewoon blijven staan. En als de camper er wel is, dan slingeren we de spanbanden over de camper heen en staat de tent “aan” de camper vast.

Ik was benieuwd hoe lang het zou duren voordat de tent zou staan. Nigila schenkt ondertussen drinken in.De compressor wordt aan de tent gehangen en nu wachten maar…. En wachten maar…. En wachten maar… Mmmm waar gaat het mis. Al van alles geprobeerd, maar het schiet maar niet op. Na ruim een half uur ontdekt Timo dat er nog een luchtingang is, of moet ik zeggen uitgang, dus de lucht die wij door de tent bliezen, kwam er net zo hard aan de andere kant weer uit, omdat hier de stop niet dichtgedraaid is, maar open staat.pfff, ja dan duurt het wel erg lang voordat de tent staat.

Maar met Timo die uitgang heeft dicht gedraaid, gebeurd er toch eindelijk wat en binnen een half uur staat de voortent overeind. We zetten de stoelen en tafel in de tent en genieten nog wat uurtjes van het begin van de vakantie.

We eten ’s Avonds shoarma met risotto. Na het eten stappen Timo en ik nog even op de fiets, nog even een stukje fietsen. Nigila vind het veel te behaaglijk in de camper en blijft “thuis”. We komen in Le Crotoy, laat daar nu een adventure lab zijn. Die wil ik wel even doen, zo gezegd zo gedaan. We vinden de 1^ste opdracht binnen 10 kilometer en vertrekken naar de 2^de opdracht. Alleen is adventure lab ook overgegaan in het Frans, dus is het heel omslachtig. Eerst foto maken van alle teksten, dan door sturen naar mijn andere telefoon, zodat ik dan met de eerste telefoon weer met google lens de tekst kan vertalen… nou ja, om een lang verhaal kort te maken, we kwamen er niet uit en geven het op.

Nigila apt ondertussen waar we zijn. Ja het is nog een half uur terug rijden, dus stappen we weer op de fiets. Echter zijn hier ook HEEL veel eenrichtingsverkeerstraten en komen we le Croyton zonder Maps niet uit. Dus maps opgestart en op naar de camping.

Rond 21 uur waren we dan toch terug op de camping. Even wat drinken en de eerste dag is al om.

We hadden trouwens thuis besproken dat we vanavond naar Berck zouden rijden voor de vuurwerkshow, maar omdat we er vanmorgen al niet in de buurt van het strand kwamen, maar besloten om de camper lekker te laten staan waar die staat en vanavond niet meer op pad te gaan. (Op de fiets zou het 1 uur heen en 1 uur terug zijn, dat vonden we eigenlijk ook wat overdreven).