Afscheid nemen....

Hallo lieber gäste,

Vandaag was er mooi weer voorspeld en zo was het ook. Er hingen wolken in het dal, een strak blauwe hemel en een goudgele zon aan de lucht. We hadden gisteren afgesproken dat we in Egg zouden beginnen om onze fietstocht door het dal af te maken en alsnog even naar Dornbirn te rijden om de foto's te maken die ik nog wilde maken. Maar toen we dat schitterende uitzicht uit ons raam zagen, die heerlijke hoge bergen, die mooie blauwe lucht, nou ja de rest weten jullie al, hebben wij ons schema omgegooid en besloten dat we naar boven zouden gaan. Nogmaals de Diedamskopf op, net als de eerste week om nog eenmaal van de bergtoppen in de omgeving te genieten en het echte berggevoel te beleven. Zo zouden wij afscheid nemen van ons verblijf hier in Voralberg. Ik weet nog dat toen we boekten, Timo bang was dat 14 dagen op 1 plek verblijven veel te lang was. Hij is in de loop van deze dagen wel van gedachten veranderd. We hadden er nog wel minstens 14 maanden kunnen blijven en nog niet alles gezien hebben. Nigila vind het schitterend met de gondel, dus voor de laatste keer maakten wij gebruik van de gratis Bregenzkarte, die wij bij ons verblijf kregen en ons gratis toegang gaf tot de meeste gondels in de buurt, de meeste zwembaden in de buurt en gratis busvervoer hier in de omtrek. We waren voornemens om ook van de zwembaden en de bus gebruik te maken, maar daar zijn we zelfs niet aan toegekomen... voor een volgende keer. Boven aan gekomen was het weer net zo overweldigend mooi als de vorige keer dat we daar stonden. We zijn nog maals naar het kruis geklommen, daar aangekomen hebben we naar parapenters zitten kijken die enkele meters onder ons vertrokken. En ja, ook al heb ik gezegd dat ik dit nooit meer zal doen na mijn laatste ervaring. Ik weet nog hoe mooi ik het vond toen ik 1600m boven de grond hing, zo vrij als een vogel in de lucht, alles onder je te laten en alleen het ruisen van de wind horend tussen de bergen. Dus ja, ik heb wel even met een klein gevoel van heimwee de parapenters nagekeken. En nee, ik beloof, ik doe het nooit meer, mijn leven is mij nog te lief. (en ik heb ondertussen een man en een kind, moet ik erbij tikken van Timo :-)). Daarna hebben we weer op het terras bij het bergstation wat gegeten en nog even een paar blikken op de bergen geworpen om ze in mijn geheugen te prenten. In mijn hart zitten ze allang, maar het blijft byzonder. Het bijzondere van die machtige bergen is dat als je er 14 dagen bent, ze er door de lichtinval, de mist, je eigen stemming enz er steeds weer anders uit lijken te zien. Nou ja, degene die in de bergen geweest zijn, die weten wat ik bedoel en degene die dat nog niet geweest zijn, raad ik aan om dat zeker eens te gaan ondervinden, er zal een wereld voor je open gaan. Ik kan mij niet voorstellen dat er mensen zijn die niet van deze machtige reuzen houden. (Is het te merken dat ik gek op Oostenrijk ben, nee toch...) We zijn bijna dezelfde route naar beneden gelopen in de frisse bergenlucht waar die heldere beekjes af en toe je pad kruisen en waar in de weide nog steeds verschillende bloemen te vinden zijn. Bij het middelstation zijn we (na het dagelijkse bezoek aan de speeltuin) naar beneden afgezakt, waar we als afscheid nog een heerlijk ijsje cq appelstrudel hebben gegeten. Nog even broodjes voor morgen gehaald en toen zijn we echt terug naar ons nieuwe huisje gereden om alvast in te pakken. Timo heeft de auto ingeladen, ik het eten gekookt en Nigila Dora/Diego gekeken. Het huisje is zo goed als aan kant, we moeten alleen de laatste spulletjes nog in 1 tas doen en dan kunnen we morgen vertrekken voor een laatste blik op de bergen en de rit naar ons oude huis. We nemen vandaag dus afscheid, helaas niet alleen van de bergen. We kregen vanavond ook bericht dat er een tante van mij, Irma, is overleden. Tante Ali / Alice is vandaag overleden 3 weken nadat zij te horen had gekregen dat zij ongeneeselijk ziek was. Wij doen iedereen de groeten en bedanken iedereen die ons af en toe een leuk en gezellig berichtje heeft gestuurd. We proberen nog een kort berichtje te tikken als we thuis zijn, ik kan alleen niet beloven dat het dit weekend al zal worden. Nogmaals bedankt en voor de meeste: Tot gauw!

p.s. Ik heb gisteren gezien en gehoord wat mijn laatste verjaardagscadeau wordt. Timo zag gisteren een mooi oud boerderijtje te koop staan bij Velden (Karinthie). Ik krijg dit voor mijn verjaardag, maar dan krijg ik nooit geen verjaardagscadeau meer daarna. Jullie begrijpen wel dat ik hier gelijk mee accoord gegaan ben. Ik heb ook al voorgesteld dat we dan een lijstje maken met wat er allemaal gedaan moet worden en dat iedereen dan een gratis klusvakantie mag gaan doen in ons boerderijtje. Dus jullie mogen daar (tot de boerderij af is) gratis op vakantie, maar dan moeten er in ruil daarvoor wel een paar klusjes gedaan worden, want het moet wel gerestaureerd worden. Aan een paar ooms die met pensioen zijn, vragen wij wel of zij niet wat langer daar op vakantie zouden willen gaan :-). Lief hè van die Timo. Dus we vertrekken uit Oostenrijk, maar niet voor lang......