Weer thuis

Hallo lezers,

Dit is de laatste keer dat wij jullie lastig vallen met onze epistels hoor. We zijn weer thuis, dus laten we deze site zeker tot januari (wintersport) met rust, of we moeten onverwachts iets winnen, maar dat zien jullie dan vanzelf. Mochten jullie niet meer door deze "spam" worden gebombadeerd, dan kunnen jullie je gewoon van de lijst af halen hoor, alle begrip :-).

Nu nog even het laatste stukje van de vakantie. We begonnen 's morgens in de donkerte de auto in te pakken. Om 07:05 uur reden wij bij ons nieuwe huisje weg. We zagen de zon de toppen van de bergen beschijnen, maar de zon zelf nog niet. We gaan de tunnel van Au door (buurdorp), we komen eruit en plop, hadden ze pakken met bewolking op de weg neergegooid. Wat bergen? Niks meer van te zien. We konden de weg nog over ongeveer 50m zien, dus dat was wel een abdrupt afscheid van onze geliefde reuzen. Dan ben je wel blij dat je de weg daar al een beetje kent en weet wat er aan kent. Bij Bregenz kregen we weer een beetje zicht, maar geen bergen meer. De heenweg hadden we het zo gehad met de wegopbreking op het eind en die stilstaande file, dat wij besloten hadden om ipv de snelste, de kortste route in te tikken in Nuvi. Het verschil was slechts een half uur op de gehele route, dus wij kozen ervoor om die wegopbreking te vermijden en de route om de bodensee te nemen. (In eerste instantie zouden wij die ook op de heenweg gehad hebben, alleen had ik in België de tolwegen vermijden aangezet, gevolg, dwars door Duitsland en wegopbreking, na wegopbreking. We reden boven de Bodensee langs en zette daarna Nuvi weer op snelste route. Het bleek echter dat daar geen snelweg in de buurt was en wij van het ene dorp in het volgende belanden. Het leukste was de streek van de klokken. Het ene huis had nog een grotere klok dan de andere klok. Er waren zelfs huizen die leken op een groot koekoeksklok. Links en rechts beelden in nissen en een grote klok ertussen erboven. Het was relaxed rijden en dat half uurtje namen wij voor lief. We zijn door 6 verschillende landen gereden: Oostenrijk, Duitsland, Frankrijk, Luxemburg, België en Nederland. Ik had het van te voren niet verwacht, maar het had wel wat. We zijn nog nooit zo relaxed naar huis gereden. In Frankrijk kwamen wij pas weer op de snelweg (tol) terecht. Het bijzondere was ook dat wij een uur later waren vertrokken, (vergeleken met de heenweg) en we waren 5 kwartier eerder thuis. Al met al scheelde het dus ruim 2 uur wat we eerder thuis waren. Dat terwijl we zoveel binnen wegen hadden gehad (waar je met de stroom mee moest rijden omdat inhalen niet mogelijk was.) Ik weet nu al welke route wij de volgende keer kiezen. Het klinkt ook voor ons onvoorstelbaar, maar de route zonder snelweg ging veel vlotter, vermoedelijk omdat we nu niet om het half uur in Duitsland een wegopbreking hadden waar het verkeer zich weer opstroopte en je weer in de volgende file belandde. Het was nog leuker rijden ook omdat je nog eens een leuk huisje ziet, een mooie kerk, een leuk dorpje en vooral al die honderden klokken op de huizen en in de etalge's. Het enige nadeel was dat Nuvi ons midden in de stad Luxemburg in de steek liet en vast sloeg. Was dus weer even wennen om zelf op te moeten letten hoe te rijden :-). We hebben toen gelijk maar getankt (86.2 €) na 4x vastslaan heeft Timo hem gereset en was het probleem verholpen (toen zaten we wel al weer netjes op de snelweg naar Brussel hoor). Nu zijn we al weer 24 uur thuis, moet Nigila morgen weer naar school en wij woensdag cq donderdag feitelijk weer werken. Wij bedanken u allen voor uw aandacht en nogmaals voor de gezellige berichtjes die wij mochten ontvangen. Ik vond dat erg leuk.

Voor nu bedankt, tot ziens, tot de volgende keer en een ieder een gezonde en gelukkige toekomst gewenst. Timo, Irma en natuurlijk Nigila