Badgastein, here we come

15 juli ’17

Om 5 uur ’s morgens gaat de wekker. Jeetje wat is dat elke keer weer vroeg. Geef mij nog maar een paar uur slaap hoor. Gaap, maar oké, we staan toch op. We vertrekken vandaag richting Oostenrijk.

We zouden oorspronkelijk gisterenmiddag gelijk uit school vertrekken, maar donderdagavond hebben we besloten om dit toch niet te doen. De kans dat we gelijk in de file duiken in de spits is wel erg groot. Dus om nu heel lang te doen over een klein stukje, nee dat zag Timo niet zitten. Dus in overleg besloten om pas zaterdagochtend vroeg te vertrekken. We kijken dan hoe ver we komen, zoeken op tijd een camping en rijden zondag verder.

We hopen om 6 uur weg te zijn. Maar oké, je snapt het al, wij zijn wij. En zeker in de vakantie loopt het altijd wel eens anders dan gepland, zo ook nu. Ma zei wel eens, soms moet je overrekenen. Ja dat blijkt.

Ik zeg op een gegeven moment tegen Timo:"zet jij de auto er maar voor, dan haal ik kabouter wel uit bed." Die eet meestal toch uit het vuistje en gaat graag mee in pyjama als we zo vroeg vertrekken.

Timo loopt naar de auto, ik gooi buiten nog wat weg en het enige dat ik hoor is: klik, klik. Maar niet het starten van een motor. Pffff, nee hè, niet nu op dit tijdstip…

Timo kijkt mij vanuit de auto aan en ik kijk naar hem. Ik zie zijn hulpeloze blik. Wat nu, zo komen we uiteraard niet ver.

Ik besluit om naar mijn collega’s te bellen met het verzoek of zij mij kunnen helpen met een dieselauto, maar ook met startkabels. Die hebben wij zelf wel, maar uiteraard liggen die onderin de bagageruimte van de auto met alle vakantiespullen er bovenop.

Dat is dus weer een goed begin. Gelukkig heeft Sharina wel even tijd om te komen helpen. Binnen 10 minuten stond ze er met startkabels en al. Heerlijk. Wij gokten dat het langer zou duren voordat de ANWB zou komen, dus zeer blij met deze vlotte hulp van mijn lieve collega. De politie is je beste vriend, zo zie je maar.

Om 06:20 uur vertrekken we dan toch. Het is licht bewolkt en nu nog 14 graden. Ideaal weer om te rijden dus.

Gisteren is er al gewaarschuwd voor de drukte op de weg. Ik gok dat het veel stilstaan wordt vandaag. Zeker ook met die vele wegwerkzaamheden altijd in Duitsland.

We volgen trouw de tomtom, die regelmatig aangeeft dat hij een betere route heeft, maar dan 14 kilometer langer of zo. We accepteren dat maar steeds. Hij zal wel een reden hebben.

We rijden door tot half 12. Dan gaan we eten en tanken in Viernheim. Hier vindt ook een wisseling van chauffeur plaats. Ik ga nu rijden. Tot mijn verbazing hebben we eigenlijk constant 90 km kunnen rijden. Zelfs bij de wegwerkzaamheden kunnen we redelijk normaal doorrijden, meestal wel met een snelheidsbeperking, maar geen file’s.

’s middags hebben we 1x een kleine file van een minuut of 10. Er blijkt een auto in de brand te staan en er is 1 baan van de 2 afgesloten. Dus ook dat valt heel erg mee. Wat ik wel heel opvallend vind is dat het verkeer gelijk en helemaal links op de witte streep gaat rijden en rechts op de vluchtstrook om zo vrij baan te maken voor de hulpverlening. Echt heel bijzonder om te zien. En slechts 1 auto gezien die er maling aan had en besloot om dan maar gebruik te maken van die gehele vrije middenbaan.

Het gaat zo vreselijk vlot allemaal en het is relatief zo rustig onderweg dat we besluiten om de camping te bellen dat indien we voor 21 uur aan kunnen komen, of we dan door mogen rijden. Dat mag.

Om 17:30 eten en tanken we weer. Dit keer in Viernheim. Timo kruipt hierna weer achter het stuur. De Tomtom stuurt ons binnendoor Oostenrijk in. Eigenlijk hadden we het liefst via Salzburg gereden, want dan hadden we bijna tot het eind de snelweg gehad. Maar ach de bergen zijn weer schitterend en Nigila kijkt haar ogen uit. Bergen groen en zonder sneeuw. Ja die zijn toch eigenlijk ook wel heel prachtig.

Rond 21:00 uur komen we inderdaad bij de camping aan. Het is een rustige kleinere camping. We zetten de caravan neer. We horen morgen of dit ook de plek wordt voor de rest van de week. Ook laden we de auto nog niet uit.

We drinken wat en om een uur of 10 vertrekken we allemaal naar bed. Moe van deze lange dag.