Bijna geen vogel te vinden....

Vanmorgen schrok ik toen ik op de wekker keek, al half 10, dat vind ik zelfs voor de vakantie wat laat, dus snel er uit.

Op het moment dat ik in de voortent kwam, was Timo nog niet terug, of al weg natuurlijk. En bleek het niet half 10, doch half 9, geen idee of dat aan de klok ligt die ik gisteren misschien verkeerd heb ingesteld of aan het feit dat ik het niet goed gezien heb zonder bril.

Dan maar eerst de ochtendwandeling maken naar het toiletgebouw. Onderweg ieder paaltje met een lamp bekijken of er nog nachtvlinders op zitten. Welke ik de afgelopen dagen totaal niet meer gezien heb, net of ze allemaal door de wind ver weg geblazen zijn.

Maar deze ochtend zit het mee. Ik vind er meerdere en zelfs 4 rode weeskinderen bij elkaar. Nu moet u weten dat ik sinds 2015 3 rode weeskinderen heb gezien, dus 4 rode weeskinderen bij elkaar verdubbelt mijn waarnemingen gelijk ruim.

Ik vraag me ook af hoe gestoord de mensen mij hier ondertussen vinden . Ik kijk iedere avond en ochtend alle lichtpaaltjes na, de buitenafwasruimtes en als ik een nachtvlinder zie, moet ik die natuurlijk fotograferen, maar daarvoor moet je je soms in de gekste bochten wringen om een foto te kunnen maken…. Dus ik kan mij voorstellen dat sommige mij een vreemd mens vinden.

Vlakbij het toiletgebouw zag ik een bekende zwarte auto aan komen rijden. Dus die kwam net terug om even wat te eten en te drinken. Terug bij de caravan stond er een lekker koppie thee klaar, was de tafel gedekt en was The little lady ook uit bed gekomen. Het stel was weer compleet.

Na ons ontbijt verdween Timo gelijk weer, want er stond wat minder wind, was nog wel zwaar bewolkt, maar had hij veel strandlopertjes gezien op het strand en kwam het water alweer omhoog. (het zou echter pas om 2 uur hoog water zijn…).

Of ik mee ging. Nee, ik wilde Nigila niet heel de tijd alleen in de caravan alleen laten, want die wil absoluut niet mee. Die blijft dan liever hier. Misschien vanmiddag, mits Timo even kijkt of het hem wel lukt om scherpe foto’s te maken met mijn camera.

Dat hoef ik geen 2x te vragen en al snel ontvang ik via de app’s screenshots van vogels met mijn camera gemaakt en scherp. Oké, het ligt dus duidelijk aan mij.

’s Middags na het eten (van een lekkere uitsmijter a la Timo) dan toch maar even mee met de camera om vogels te gaan spotten en fotograferen.

Op de vogelboulevard alleen meeuwen te bekennen. Dan maar naar het haventje van Cocksdorp: behalve een aalscholver eigenlijk niets, terwijl Timo ’s morgens van alles voor zijn lens had gekregen. Dan naar het kijkscherm. Daar zagen we beiden voor het eerst een watersnip. En we snapten ook waarom we die nog nooit gezien hadden. Timo zag op een gegeven ogenblik wat grashalmen bewegen. Door zijn verrekijker zag hij dat dit een watersnip was. Soms kwam zijn oog even tussen de grashalmen tevoorschijn, maar om nu te zeggen dat je er een echte leuke foto van kon maken…

We kregen ook nog gezelschap van een norse Tesselaar. We probeerden nog een gesprekje mee aan te gaan, maar kregen korte antwoorden terug. Tot dat er een Kiekendief voorbij vloog, 3 watersnippen ook weg vlogen en echt honderden goudplevieren (een bedreigde soort, al zou je dat daar op dat moment niet zeggen) op vlogen en boven het gras in paniek rondvlogen. Wat prachtig om te zien en zelfs de Tesselaar werd enthousiast.

Nog even langs de plasjes gereden, maar helaas, er was niet echt veel te zien. Dus terug naar de caravan en naar Nigila. Samen wat gedronken, even geluierd, spaghetti gemaakt en vanavond weer allemaal in onze digitale werelden gedoken.

Andere keren deden we altijd spelletjes, dat was voor mij het voordeel van de vakantie, dat we dan eens een spelletje deden met elkaar.

Het wordt tijd dat ik oud genoeg wordt en dan met de 55 plussers kan gaan klaverjassen / rummycuppen of andere spelletjes kan gaan doen… Misschien zelfs een spelletjesclubje vind…. Wij deden thuis altijd spelletjes. Zeker in de weekenden en iedereen die op visite kwam deed gewoon mee.. gezellig hoor.

Maar oké, dan kon ik dit dagboek ook niet tikken en liep ik weer hopeloos achter, dus ieder nadeel heeft ook weer zijn voordelen.

Voor nu alvast weltrusten en tot de volgende.

Doei doeiii