Veel regen gehad in de nacht.

Vandaag is de trouwdag van Philène en Stefan. Ik wens ze een hele mooie dag toe en dat er nog vele mooie en gezonde jaren voor hun tweetjes mogen volgen. Gefeliciteerd Philène [e-38] Stefan en natuurlijk ook Jolanda en Aaldert.

Vannacht heeft het weer behoorlijk gespookt. Het heeft meerdere keren behoorlijk geregend waar we meerdere keren wakker van zijn geworden, ondanks de oordopjes. Door de eerste ervaringen hier op de camping, doen we altijd de luifel in en zetten we de stoelen veilig weg.

Daar de weersvoorspellingen zo wisselvallig en slecht zijn, durven we het eigenlijk niet aan om lange wandelingen door kloven en naar watervallen te doen. Maar ja wat dan. ’s Morgens was het mooi weer, dus ja wat dan…. We hebben even de fietsen gepakt en naar Bohinjska Bistrica gereden (wij noemen het steeds Bohinj) om wat inkopen te doen voor vanavond. Er staan wraps op het menu, dus eens even struinen wat ze hier hebben. Licht gele en bijna witte paprika’s. Oké dan worden het die, want die zijn ruim de helft goedkoper dan onze rode paprika’s die er ook liggen. En leuk om te proberen. Wat kipfilet, wat te drinken, wat champignonnetjes, en klaar is Kees. Even stoppen bij de bushalte om te kijken hoe laat de bus gaat voor vanmiddag. (Ja, zomaar aan gedacht, goed hè...)

Tijdens de lunch zagen we 1 van de buurtjes wegrijden met aan zijn auto een oranje snoer. Timo gilde dus al:”Stop, stop, stop, STOP!!!!!, maar de buurman reed door totdat de stroomkabel van de andere buurman brak. Toen bleef Timo roepen: “stop, stop en rende de auto van de kabelvernieler achterna, tot die dan toch stopte en uitstapte. Ja, dat was een probleem. Hij is wel gelijk naar de eigenaar gelopen, heeft zijn foutje gemeld. De eigenaar van de stroomkabel was niet geheel in shok en vertelde dat hij de kabel wel kon repareren. Eind goed al goed. De Duitse buurman weer verder vertrokken en ’s avonds was de kabel idd gemaakt.

We hebben besloten om toch even met de bus in de richting van Bled te rijden. Het kaartjes kostte 2,90 enkele reis. De derde bus was de juiste blijkbaar (we vroegen maar elke keer aan de buschauffeur of die naar Bled reed voor de zekerheid. Op het moment dat we het bord Bled gepasseerd waren en de bus stopte sprong Timo gelijk op. Ik zei nog:”Zullen we niet bij de volgende stop uitstappen.” Timo riep echter:”Kom eruit!. Dus stonden Nigila en ik met frisse tegenzin op en liepen naar buiten achter Timo aan.

We zagen aan de overkant van het meer, hoog boven op de rots het kasteel van Bled liggen, wat het beoogde eindpunt was van deze middag. Nigila en ik keken elkaar aan. Dat was toch nog wel even een stukje lopen hoor. Nigila zei nog:”Kunnen we niet nu Bled bekijken en een andere keer het kasteel? Maar Timo liep door, vertelde tussen neus en lippen door dat een wandeling om het meer slechts 6 kilometer was. Na 500 meter of zo begon het te regenen en kreeg ik een paraplu. Nigila hoefde deze niet. Dus in de regen liepen we richting de rots.

Ik had nog voorgesteld om in de richting van de weg te gaan… (maar dat was meer in mijn eigen voordeel, dat ik dan wat minder stijl hoefde te klimmen in 1x). Je mag raden….. inderdaad, dat deden we dus niet. Er werd langs het meer gelopen tot we bordjes zagen die in de richting van het kasteel wezen. Hier begon de trip van 579 treden omhoog. En nee, ik heb dat niet zonder een stop gehaald. Ik heb 2x een korte stop van 1 tot 3 minuten gehouden om mijn ademhaling weer een beetje onder controle te krijgen, wat een hijgend paard zeg. Ik moet echt wat doen aan die slechte conditie… pffff.

Maar oké met een geduldige Timo zijn we boven gekomen. Nigila zat te lachen toen ze me hijgend boven zag komen. Hoezo leedvermaak. Ik weet nog dat ik al vond dat het lang duurde voor mijn ouders boven waren en die waren 10 jaar jonger toen ik geboren werd. Ik weet nog dat ik dacht toen Nigila geboren werd, ik ga zorgen dat ik sportief blijf, dat ze nooit kan zeggen, mijn oude ouders, daar deden we nooit wat mee. Dat is dus niet geheel gelukt. Maar oké we kwamen boven.

Toen was er nog een hellinkje dat bedwongen moest worden, maar dan waren we toch binnen de buitenmuren van het kasteel en begon het nog harder te regenen. We zijn het kasteel van binnen gaan bekijken en het toch zo lang mogelijk gerekt in de hoop dat het droger werd. Doch ja op een gegeven ogenblik heb je toch echt alles gezien.

Opvallend is wel dat we de laatste dagen door meerdere mensen bevraagd worden. Weten jullie hoe we bij het meer van Bohinj komen op de fiets? Weet u waar ? ligt in de winkel? Weet u waar de ingang van het kasteel is? Weet u hoe je op de kantelen van het kasteel kom? Echt bizar, ik heb aan Timo gevraagd of er Gids op mijn voorhoofd stond of member of zo, maar dit bleek toch niet het geval.

Even nog over het kasteel. Het kasteel van Bled ligt op de top van een 130m hoge rots bij het meer van Bled. Het kasteel dateert uit de 11^de eeuw, om precies te zijn werd er op 11 mei 1011 voor het eerst over geschreven. Het is ook het oudste kasteel van Slovenie.. Het heeft twee binnenplaatsen die middels een trap met elkaar verbonden zijn. Er is een kleine kapel uit de 16^de eeuw met fresco’s, die in de 17^de eeuw werd gerestaureerd.

Op een gegeven ogenblik weer naar beneden gelopen naar het meer.. We hadden tegen Nigila gezegd:”Ga maar, wij komen wel.” Dat was niet tegen dovemansoren, dus die hobbelde al bijna huppelend naar beneden toe. Er lagen ondertussen grote plassen op de plateau’s, dus het was lastig om die te ontwijken. Op een gegeven ogenblik zei ik dat we naar links moesten en Timo rechts. Nu heb ik over het algemeen een betere richtingsgevoel dan Timo, dus we volgden mijn route om bij de kerk van Bled uit te komen. Dit was leuk, maar niet helemaal de bedoeling, want wij hadden bij de bootjes uit moeten komen. Dus Nigila maar even geapped dat we ergens anders uit waren gekomen. Nigila kwam ook in de richting van de kerk, maar wij waren ondertussen doorgelopen naar het voetpad langs het meer en hebben daar op ons klimgeitje gewacht.

Hierna bleek dat Timo op zijn telefoon de dichtstbijzijnde bushalte kon opzoeken. Dit dus gevolgd. Het enige nadeel was dat we nu weer naar boven moesten (nee gelukkig niet zo hoog als het kasteel [e-1f60a].). Bij de bushalte aangekomen schrokken we wel even. Er stonden wel 50 tot 60 man te wachten bij de bushalte. Meer dan er in de bus zouden passen naar ons inzien. De eerste bus was ook nog een kleine bus, Daar stapten ook slechts 3 tot 5 mensen in. Daarna volgde een grote toeringcar, waar Lublijana op stond. Daar moest bijna iedereen in, dachten ze. Dit was echter de bus die net uit Lubljana kwam, dus er waren er slechts een stuk of 10 die daar werkelijk in stapten.

Wij stonden ondertussen wel vooraan in de rij. Dus mochten die mega groep ook in dezelfde bus moeten, dan hoopten wij eerder dan zij er in te kunnen stappen. De derde bus was onze bus weer. Eerlijk is eerlijk, ik was blij dat de megagroep niet mee hoefden. We ploften alle drie dankbaar neer in de stoelen. Even zitten. We hadden ruim 10 km gelopen volgens mij app, dus een goede training voor wat er nog gaat komen de komende dagen/weken.

We waren alle drie (ondanks de 2 paraplu’s) behoorlijk nat. We hadden afgesproken om op zaterdag eens te gaan eten in het restaurant, maar dit wijzigde onderweg in de bus naar vandaag. Dus terug op de camping hebben we allemaal wat droge kleding aangetrokken en zijn we terug naar het restaurant gelopen. Daar hebben wij ons heerlijk laten verwennen met een lekkere maaltijd. Timo had biefstuk met gebakken aardappelen en groente en Nigila en ik hadden een varkenslende omwikkeld met bacon, aardappelkroketjes en groeten. Het was erg lekker en makkelijk.

Na het eten niet meer zoveel gedaan. Mijn dagboek een beetje bijgewerkt en Timo en Nigila wat tv gekeken. Om half 11 ging het kaarsje bij Timo uit, dus afsluiten en naar bed. Timo is echt een ochtendmens en ik een avondmens. Dus Timo is ook uren eerder op dan ons.