Naar boven met de stoeltjeslift in Damüls

We boften vanmorgen want de zon scheen weer volop. Nigila heeft eerst nog even met Laura (de dochter van de boerin) gespeeld, maar het was voor beiden de kat uit de boom kijken, dus feitelijk schoot dit niet zo op. Broodjes gesmeerd, flesjes gevuld, kaarten bij ons en op via een mooie groene pas naar Damúls in de veronderstelling met de gondel naar boven te kunnen. Daar aangekomen bleek het echter een stoeltjeslift. Voor ons niet erg, maar we vonden het beiden toch een beetje eng met Nigila erbij. Toch maar doorgezet :-). We overbrugden 450m hoogte, Nigila vond de heenweg wel leuk, maar de terugweg met de stoeltjeslift vond ze toch minder :-). Het was boven weer genieten. We liepen weer in een heerlijk zonnetje, het was boven slechts een graad of 12, dus de vesten bleven lang aan. De top was een beetje teveel gevraagd voor een paar kleine voetjes (niet vertellen hoor, maar dat is een ideale smoes voor iemand die totaal geen conditie heeft :-)). Het was trouwens beter weer dan ik jaren geleden hier had. We zijn nl 14 dagen op vakantie geweest in Damüls in mijn jonge kinderjaren en toen hadden we 13 dagen regen, niet echt positief zeg maar. Dus nu zag ik het hier ook eens met een blauwe lucht met een heerlijk zonnetje :-). We hebben Nigila eerst maar eens van de glijbaan laten gaan voordat we gingen, want ja, ook hier had met weer een speeltuin bij de lift :-). Daarna vertrokken we vol goede moed de berg op. Alleen was de top 1 1/4 uur lopen voor ervaren wandelaars, het zag er erg indrukwekkend uit, maar dat hebben we toch maar niet gedaan, dat komt over een jaar of 7 wel misschien. Kan ik ook nog een paar jaar oefenen :-). We hebben dus een makkelijker route gekozen van een uur rond en hebben onderweg ons lunchpakketje opgegeten. Vlakbij de alom losloppende koeien met hun koeienbellen om. Ik heb hier ook "mijn" nieuw huisje gezien. Het is feitelijk een schuur, maar ik heb al bekeken, het heeft al een terras, heeft een heerlijk uitzicht, we zitten midden in een skigebied dus we kunnen tot voor de deur skien in de winter. Ik weet alleen nog niet wie de eigenaar is die dit voor een schappelijk prijsje aan ons wilt verkopen. Nigila heeft 14 euro bij zich, wie weet is dat wel voldoende :-). Nadat we bij de lift terug kwamen was deze nog een half uur gesloten... vond Nigila heel vervelend, moest ze zich vermaken in de speeltuin :-). Vervolgens zijn we naar het volgende plaatsje gereden voor de volgende gondel. Dit bleken echter 2-persoons (oude stijl) stoeltjesliften, dit zagen we toch even nog niet zitten met die kleine. Dus de weg verder opgereden met zijn haarspeldbochten en schitterende vergezichten. Hier zijn we in Sonntag op de Gondel gestapt. Boven gekomen bleek echter dat Nigila absoluut niet meer wilde lopen, ze was moe en wilde terug naar de auto. Gelijk had zij met haar kleine beentjes. Hier hebben we ook gehoor aan gegeven en we zijn snel weer in die gondel gestapt. In de auto sliep madame ook binnen 5 minuten. Vanwege het jeugdsentiment wilde ik nog even langs mijn vorige verblijfplaats in Damüls rijden en hebben we de Furkapass bereden tot de top. Wat een schitterende weg is dit ook. Veel ruiger tot wat we tot nu toe gezien hadden. Het was ons onderweg ook opgevallen dat het zo vreselijk druk was bij de busstations bij de liften. De reden bleek al snel, de lucht trok weer razendsnel dicht, de bovenste toppen hulden zich in de laag hangende bewolking en we hebben zelfs 10 spetters gehad onderweg. Na de top zijn we teruggekeerd, Nigila heeft echt goed geslapen en werd ook niet wakker toen de koeien met hun supergrote bellen bij de auto langsliepen en wij de ramen open hadden. :-). Morgen zal het wel een stadbezoek worden gok ik op dit moment. Ik wil het Nigila even niet aandoen om weer naar boven te gaan en een stukje te gaan lopen. We hebben Innsbruck, Feldkirch en Liechtenstein nog op het verlanglijstje staan, dus misschien wordt dat het wel, nou ja, dat lezen jullie morgen vanzelf. Voor nu nog een prettige avond en weltrusten uit het mooie Oostenrijk.