Vertrek naar de Franse kust ~ 1ste dag

We zijn vanmorgen rond kwart over 8 vertrokken richting Kloosterzande. Nigila had daar gelogeerd en die gingen we natuurlijk wel even ophalen. Rond 09:00 uur reden we met zware bewolking weg. We gaan op weg naar de Franse kust. Ja, ja, ik weet het, Frankrijk heeft veel kust, dus nu weten jullie nog niets. We gaan naar de Noordzeekust. We willen de eerste dag ergens in Picardië eindigen. We rijden via de Tractaatweg al om 09:30 uur België binnen. Dat vertellen we natuurlijk tegen Nigila. Haar commentaar? “Mamma, waarom is Nederland eigenlijk zo’n klein landje?” Ja, dat heb je als je vlakbij de grens woont, dan ben je vaak binnen de kortste keren in België :). We rijden via de snelweg. We hadden ons voorgenomen om het begin via de snelweg te rijden en dan deze te verlaten. In de praktijk komt hier weinig van terecht en volgen wij tot het eindpunt gewoon de snelweg. Onderweg zien we steeds vaker de zon verschijnen. De temperatuur is nog niet super hoog, maar als we dit weer houden, dan hoor je mij niet klagen. We rijden rond half twaalf Frankrijk binnen, in de richting van Calais. In het glooiend landschap zien we hele velden vol met geel koolzaad staan. Voor we er erg in hebben zitten we op een tolweg. Oké als we het geweten hadden, dan hadden we lekker binnendoor gegaan, maar pats ineens was daar de Peage. We rijden over verschillende hoge bruggen en stoppen om 12:30 uur nabij Camiers voor de lunch bij een klein beetje zon. We hadden onderweg al gemerkt dat het niet superdruk was en op de parkeerplaats wordt dat bevestigd. Op heel de parkeerplaats staat één vrachtauto en één personenauto. Het is een leuke grote parkeerplaats en Nigila wilt er eigenlijk wel een tijdje vertoeven :). We lopen een rondje over de parkeerplaats en genieten van het uitzicht en de graspiepers. We eten in de camper een broodje en rijden vervolgens richting ons eindpunt van de eerste dag. We kijken onze ogen uit, geen spectaculaire dingen, maar het was wel grappig. Het uurtje tolweg kostte 11,70 €, ik gok zomaar dat we de terugweg heerlijk langs de kust gaan rijden :). Om 14:05 uur kwamen we op de camping Le champ neuf aan in St-Quentin-en-Tourmont (Picardië). Er was nog genoeg plek. De mensen bij de receptie spraken geen Engels en ik dacht dat mijn kanjer Frans sprak, maar dat blijkt dus helemaal niet het geval :), maar och met handen en voeten en met de paar woordjes Frans die we dan wel spreken, komen we ver. We worden door de eigenaar in een Golfkarretje begeleidt naar een camperplek. Hij gaat weg en het snoer naar de electriciteitspaal blijkt te kort. Dus weer terug gelopen naar de receptie. Geen probleem, dan zet je de camper gewoon op een plekje dichterbij. Timo probeert de stekker erin te doen. Helaas, verkeerde stekker. Dus maar weer terug naar de receptie gelopen (toch wel 10 minuten verder gelegen :).). Nigila wilde toch wel heel graag naar het zwembad toe, die wij naast de receptie hadden zien liggen. Dus de taken (ja, ja ik weet het niet eerlijk) verdeeld. Timo ging werken aan de camper en Nigila en ik gingen alvast plezier maken :). Timo kwam bij de receptie met zijn hele snoer. De receptioniste ging een koppelstuk zoeken en ja, oh, laat maar madame, die hebben wij zelf ook :). Nadat Nigila en ik ons prima vermaakt hadden in het zwembad, stond de camper aan de stroom en zat het isolatiemateriaal aan de buitenkant. De Zeeuwse vlag hing amateuristisch aan de camper en we waren dus gestationeerd :). We zaten nog niet in de camper en wat hoorde ik? De Koekoek, maar die hadden we toch thuis gelaten,? Ik hoorde hem bijna op net zo’n afstand als thuis. Aan de overkant dus. MMMmmm, nou dan zullen de buren wel blij zijn, hebben die een paar daagjes geen last er van :). Nigila wilde televisie kijken, ik heb de computer gepakt en Timo heeft even zitten chillen (had hij ook wel verdient natuurlijk.) Op het moment dat ik twee tellen weg was. Dit ging erg goed, ik zou het zelf hebben kunnen doen :). Op het moment dat hij macaroni in de pan wilde doen, schoot de deksel van de bus en lag de macaroni door heel de camper, nou ja, veger en blik en het was snel weer opgeruimd. Ik heb mijn camera gepakt omdat ik een stel leuke vogeltjes gezien had. Ik zag zelfs putters, die ik toch wel dolgraag een keertje zou willen fotograferen. Dus ik even met de camera weg, kom ik terug ligt er een jas vol met tomatenpuree buiten. Wat blijkt, ik heb een kapot blikopener in de camper gelegd. Dit had tot gevolg dat Timo het blik amper open kreeg en op het moment dat hij het dekseltje optilde het er allemaal uit spoot. Hij had de grootste hap opgevangen, dus hij hoefde maar de helft van de camper schoon te maken. Op het moment dat ik terug kwam, had hij dit al gedaan… De rest van het eten ging gelukkig goed. We kregen dan ook een heerlijk bord macaroni met saus. Timo je bent een kei. Na de afwas zijn we nog een rondje over de camping gelopen. Even langs het paardje en dan richting het springkussen en de speeltuin. Timo hoorde wat zingen en heeft een mooie foto van een roodborstje geschoten. Nadat hij bij Nigila bleef, ging ik ook even bij de officiële camperplaats kijken. Ineens zag ik iets opvliegen, zwart / wit, zou ik het goed gezien hebben? Ja, twas een specht, snel even een paar foto’s schieten en weg was die weer. Ik snel kijken, helaas, de rug van de specht had ik wel, maar zijn koppie niet. Ik hoorde fluiten, nee niet van vogels, het was mijn husband die mij kwam zoeken. Dus ik heb de specht maar laten gaan en ik ben richting Timo en Nigila gelopen. Het begon net te druppelen, dus we besloten snel terug richting de camper te lopen. We hielden het niet droog, maar het begon pas super hard te regenen toen we terug in de camper waren, wat een plensbui was dat zeg. Nou ja, we zaten droog, liever nu dan morgen overdag :). Nog even een spelletje met Nigila gedaan en wat gedronken. Op naar morgen, wat het ons gaat brengen? Ik heb nog totaal geen idee, we zien het wel… 22:00 uur, we worden gebeld door Theo. Ma is opgenomen in het ziekenhuis. Ze heeft ondragelijke pijnen en de medicijnen en injecties helpen niet tegen de pijn. Uit de CT-scan is voorlopig niets gekomen, morgen gaan ze verder met onderzoeken, we hoeven niet terug te komen. Het is wel toevallig. Dit is de tweede reis met de camper en de tweede keer dat we binnen 24 uur gebeld worden dat ma in het ziekenhuis ligt. Ik hoop voor ma dat dit blijft gebeuren als wij op weg gaan met de camper, want wij willen nog heel vaak weg met de camper :).