Wat een vreselijke dag....

Wo 09 mei 2012, een slechte dag…
We hebben vannacht ook af en toe regen gehad, maar om 06:45 brak de hemel open en hoosde het gewoon echt. Met andere woorden, einde slapen en begin van de dag. We hebben even gewacht tot Nigila ook bij ons kwam liggen. We zijn op ons gemak opgestaan, hebben gegeten en hebben de camper rijklaar gemaakt. Nigila en ik zijn gisteren nog op zoek geweest naar de volgende camping. We hebben volgens ons wel een leuke gevonden namelijk:
Camping Lez-Eaux ****
St. Aubin-des-Préaux
50380 St. Pair-sur-Mer (Basse-Normandie)
Frankrijk
N 48° 47' 52" W 1° 31' 29,8"
Daar het af en toe regent, besluit Timo de buitenkant van de camper onder handen te nemen in zijn regenjas. We dumpen het vuil water op de camping, we nemen schoon water in en vertrekken richting St. Pair-sur-Mer. We hadden leuke stukjes voor onderweg gekozen. Dieppe had een leuk kasteel, we zouden langs mooie kusten rijden, die heel erg bekend zijn om hun pracht. Honfleur wordt door meerdere collega’s geroemd en ook de boeken spreken vol lof over deze plaats. We besloten vervolgens daarna recht toe recht aan naar de camping te rijden. Het liep een beetje anders. Daar het mij niet lukte om de camping in de navigatie in te tikken, had ik de coördinaten van de camping in gevoerd. Dit in volle overtuiging dat het dan wel goed komt. Timo had voor Bretagne en Normandië gekozen omdat hij gek is van de kust. Wij zijn één keer via deze kustrand terug komen rijden en dat vond hij super. Alleen waren we alleen al snel de kustrand kwijt en de communicatie ging niet goed. Dus het was een slechte dag. We kwamen nergens, geen stukje kust te bekennen. Op een gegeven ogenblik dan maar de kustplaats Dieppe als tussenplaats ingevoerd. Tot overmaat van ramp schoot de ruitenwisser ook nog los en schuurde het metaal over de voorruit. Erg handig in de regen. Gelukkig kon onze man met toverhandjes dit weer fixen. Met een grote omweg kwamen we dan ook in Dieppe terecht, maar een kasteel hebben we nooit gezien. We belanden in smalle straatjes. Toen er ook nog een vrachtwagen in een straatje stond en er auto’s via de hoge stoeprand passeerden was de ramp compleet. Ivm de hoogte konden wij niet half op de stoep en half op straat, omdat de kans dan te groot was dat wij om zouden vallen. Gevolg heel veel getoeter achter ons, waarom wij niet doorreden. Op het moment dat de vrachtwagen verder reed hebben wij Dieppe dus maar snel verlaten. De kust verwijderde zich weer snel helaas. Om half één maar gestopt om wat te eten in de camper. We hadden toen al zoveel tijd verloren met verkeerd rijden, dat we besloten om dan maar linea recta naar de camping te rijden. Niks Honfleur, niks stijle wanden aan de kust, niks bezienswaardigheden. Zelfs maar via snelweg weer ingeschakeld, het maakte nu toch niets meer uit. Alleen dwaalde we wel ver af. Toen het echt doordrong dat we niet op de juiste plek uitkwamen, waren we zeker 150 kilometer verkeerd gereden. We moesten, toen we het ontdekten, nog 281 km rijden naar de juiste plek. We hadden afgesproken dat we tussen de 200 en 300 km zouden rijden naar de volgende camping, zodat we onderweg nog van alles konden bekijken en niet te laat bij de campings aan zouden komen. Het was ondertussen al 14:45 uur. Tolweg vermijden dus ook maar uitgeschakeld en een super groot stuk weer terug moeten rijden om op de juiste route te komen. Timo heeft rond 18:00 uur, bij het tanken, maar even naar de camping gebeld of er nog plek was en tot hoe laat we terecht konden. We konden tot 20:00 uur terecht en er was nog plaats. Volgens Nuvi zouden we rond 19:46 uur aankomen. We moesten echter wel midden in de spits langs Caen, toch wel een grote plaats en in Nederland betekent dit meestal file in de spits. We hadden de omschrijving van de Acsi hoe het laatste stuk te rijden naar de camping, anders was het zeker niet goed gekomen. We hebben slechts twee minuutjes file gehad bij Caen, iedere tolpoort leverde één tot twee minuten vertraging op, dus het bleef spannend of wij het op tijd zouden redden. Vlakbij het eind, sloegen we nog eens even rechts af op de laatste D weg in plaats van links af. Op het moment dat we dat ontdekt hadden maar even snel gekeerd om snel op pad te gaan naar de camping. Het bleef tot het eind spannend of we het zouden redden. We hadden nog niet gegeten, omdat we dus door de kleine marge geen tijd hadden om even onderweg te eten cq eten te halen. We kwamen rond 19:45 uur aan. Precies op tijd dus. Wat folders uitgezocht om te bekijken wat we zouden gaan doen de komende dagen. We hebben besloten om tot en met zondag te blijven. Helaas was dit nog niet het einde van de slechte dag. Een week voor vertrek hebben wij twee stabilisatieblokken gekocht. Hier hebben we op de eerste camping veel aangehad. Nu werden we naar een wel heel schuine helling gebracht om de nacht door te brengen. Timo vertelde dat dit niet ging werken en wilde de camper dwars zetten. Nou vergeet het maar. De banden draaide door en de grasmat veranderde in modder. Dus ik de stabilisatieblokken gepakt. Onder de wielen gelegd zodat die grip kregen. Nou dat ging twee keer goed, maar de derde keer braken ze allebei door midden, dag blokken. Timo is naar de receptie gerend om de madame te roepen. Die heeft weer een meneer ter plaatse laten komen. Hij haalde een tractor tevoorschijn om de camper eruit te halen. We kregen gelijk een andere plek aangewezen. De meneer met de tractor vertrok en?????? Ja hoor we konden de camper weer geen meter voor of achteruit krijgen omdat we door slipten op het natte natte gras. Het scenario begon van voor af aan. De man kwam weer met de tractor en haalde ons eruit. We kregen vervolgens een plek aangewezen op het grind. We zouden er alleen meer voor moeten gaan betalen omdat er ook een waterpunt bij zit. Ik ben op dat moment daar niet over in discussie gegaan, daar vond ik het al te laat voor. De camper staat behoorlijk scheef, de stabilisatieblokken doen nog maar half hun werk, maar het was goed, morgen weer een dag. Ik stelde voor om een boterham te eten, maar Nigila was niet vergeten dat we haar piccolini’s hadden beloofd. Dus de combimagnetron aangezet en voor haar en mij piccolini’s klaargemaakt en voor pappa saté, welke we van thuis hadden meegenomen en in een goed werkende vriezer hadden gelegd. Goed dus dat we voor een paar alternatieven hadden gezorgd :). Om half tien zaten we dus te eten en Nigila ging pas om 22:00 uur naar bed. Een slechte dag vol gemopper en irritatie en zonder ook maar iets gezien te hebben. We hadden 641 kilometer gereden, toch wel ruim 300 kilometer meer gereden dan we afgesproken hadden om van camping naar camping te rijden. Daar moeten we dus beter op gaan letten, want dit was niet echt een succes. Met, voor de verandering een regenbui, gingen we naar bed. In slaap vallend met het getik van de regen op de camper. Het is wel wennen want wij hebben nooit slecht weer. Ik blijf er dan ook iedere dag in geloven dat het die dag de laatste dag is dat het geregend heeft in de vakantie, op naar morgen en de zon :).