Verder naar het noorden

We staan weer met een heerlijk zonnetje op, eten maken de camper rijklaar en vertrekken naar de volgende camping. We hebben afgesproken dat we naar Honfleur rijden en vandaar uit wel zien wat we doen. We rijden niet langs de kust, maar rechtstreeks naar Honfleur, wel met de snelweg, maar zonder tolweg. Ik vind het een leuke route die we hebben. We hebben gisterenavond alleen wat laat bedacht dat het vandaag Hemelvaartsdag is. Gelukkig is de supermarkt toch open, want het eten (op droge macaroni en rijst na) is feitelijk op. We hebben niets meer in de vriezer en feitelijk niets meer in de camper om een ratjetoe te maken. Dus halen we snel wat worteltjes en hamburgertjes. We hebben de scottelbrai bij en waren van plan daar volop vanalles op klaar te gaan maken (is een vervroegd vaderdagscadeautje voor Timo), maar vanwege het weer hebben wij dit nog totaal niet gebruikt. We rijden het laatste stuk veelal over binnendoorweggetjes en het is gewoon gezellig rijden. Bij Honfleur vrezen we weer het ergste qua parkeren. Nog voordat we goed en wel in Honfleur zijn, zien we een lange parkeerstrook met tafels, waar we de camper wel neer zouden kunnen zetten, maar besluiten nog even door te rijden. Dit ook vooral omdat Nigila een half uur geleden heeft aangegeven dat ze weer buikpijn heeft en wilde leggen. Ik heb haar met een dekentje en knuffels op de bank in de riemen gelegd. Ze sliep ook binnen vijf minuten en dat doet ze nog steeds. Zelfs toen Timo verrast werd door een drempel in de weg, die superslecht werd aangegeven en zelfs met stevig remmen veel te hard werd genomen, gaf Nigila geen kik en sliep ze daar dwars doorheen. Bij het centrum van Honfleur is het erg druk. Zo te zien zijn er veel mensen die op Hemelvaartsdag besloten hebben om een dagje uit te gaan. Honfleur zier er als een gezellig havenstadje uit. We zien ineens heel erg veel campers staan en rijden naar deze parkeerplaats. We willen van 12 tot 2 in Honfleur doorbrengen en dan doorrijden. We overleggen wat iedereen wil en in verband met de drukte rijden we weg. Niet veel later vertelt Nigila dat ze toch feitelijk wel even in het stadje wil kijken. Dus weer teruggereden. Blijkt het parkeren echter minimaal 10,00 euro, daar mag je dan ook 24 uur voor blijven staan. Daar we geen flauw idee hebben hoe vaak men dit gaat controleren, maar het feitelijk wel een beetje aan de dure kant, rijden we een stukje verder. Daar zien we de Lidl en ja, daar kunnen we ook staan. We zijn niet de eerste, er staan nog twee campers. We lopen naar Honfleur en daar bij de haven eten we een broodje (en Nigila een chocolade bagel). Het is echt een gezellig stadje. Dit is feitelijk zo’n stadje waar je met gemak een halve dag kan verblijven en ik denk zelfs wel een dag. Toch houden we aan onze afgesproken tijd. Nigila mag nog even in een carrousel en we lopen naar de camper terug. Met dat we terug lopen begint het te druppelen. We zitten nog niet in de camper of het begint echt te regenen, net op tijd terug zullen we maar denken. We overleggen even wat we gaan doen. Langs de kust naar boven of naar de eerste camping en dan zien wat het morgen wordt. We besluiten voor het laatste. Nuvi zegt dat we rond 18:00 uur bij de camping zullen zijn. Al met al een verschil van vier uur als je dat bekijkt met de reis in tegenovergestelde richting waar zoveel fout ging. Hoezo wat kilometers omgereden????? Nigila is door het dolle heen. Deze camping had het beste zwembad wat haar betrof, dus zij gaat graag naar deze camping terug. We zouden dan met gemak vrijdag thuis kunnen zijn, we besluiten echter om morgen nog een dagje op de camping te blijven. Wat we dan gaan doen? Dat brengt de dag van morgen wel weer, nu hebben we nog geen idee. Ik denk dat het ook afhankelijk zal zijn van het weer. Ondertussen is het hier weer droog, maar de zon die zien we nog niet. Als we nog zo’n kleine twee uur moeten rijden, ga ik bij Nigila zitten en gaan we spelletjes doen. Ik heb van die reisspelletjes bij mij, die dus fijn magnetisch zijn en we dus gewoon door kunnen spelen als pappa over hobbelige wegen gaat. Nigila geniet hier van. Spelletjes in de auto, dat heeft ze nog niet meegemaakt, dus dat vind ze een geweldige uitvinding. Nigila en ik vermaken ons dus prima, terwijl Timo zoals gewoonlijk de camper bestuurd. Hij ziet een leuke schaapskudde, laag overvliegende vliegtuigen, stoomtrein en deelt dit ons allemaal trouw mede. Om een uur of zes komen we weer bij de camping Camp neuf aan. Alleen blijkt het wat problematischer om een plekje te krijgen. Het blijkt in verband met Hemelvaartsdag echt druk. De Patron rijdt even met zijn golfkarretje het terrein rond en vind nog een klein gaatje voor ons met elektriciteit. Wij volgden hem dus trouw. Het was inderdaad een klein plekje. Feitelijk een parkeerplaats voor een personenauto (dat kwamen later een paar Franse dames ons ook even mededelen. Het was niet de bedoeling dat wij daar stonden, want daar stond normaal een personenauto geparkeerd. Nou jammer voor hen, wij hadden toestemming gekregen. We stonden om een uur of kwart over zes er geparkeerd en u raadt het al. Nigila wilde gelijk in het zwembad duiken. Feitelijk had ik hier helemaal geen zin in. Timo wilde eerst de camper op zijn plek en ingesteld hebben, dus ging ik maar even met haar mee. Ze was zo lief geweest heel de dag in de camper, zij verdiende ook haar verzetje. Dus zwemspullen snel gepakt en snel naar het zwembad, want dat sluit altijd om 19:00 uur. Toch nog even een half uurtje gezwommen in Nigila’s lievelingszwembad van de vakantie. Wij hebben het er al over gehad. Het is 6 uur rijden van thuis en we vinden het allemaal een leuke en mooie omgeving. Voor Nigila (en ook wel voor ons) is het een prima zwembad zo met zijn glijbanen, dus zeker voor herhaling vatbaar.) Op het moment dat wij terug naar de camper gingen regende het en kwam Timo ons tegemoet. Hij had niet zo goed nieuws. Het bleek dat het fietsenrek door de camper geschoten was. Er hingen schroeven los en er waren schroeven dwars door de camper losgekomen. Met andere woorden, die kunnen we voor de rest van de vakantie niet meer gebruiken. Timo vermoed dat dit gebeurd is toen hij zo keihard over die drempel knalde. Timo heeft het fietsenrek met spanbanden aan de bovenkant van de camper vastgemaakt. Overmorgen zullen we Nigila’s bed omvormen tot de banken, de tafel laag zetten cq verwijderen en de fietsen zullen dan in de camper vervoerd moeten worden naar Nederland. Dat wordt waarschijnlijk even puzzelen, maar tzal volgens Timo vast goed komen. De voorwielen van onze fietsen zijn er makkelijk uit te halen. Dus als ze er niet heel in kunnen dan zullen ze vermoedelijk in delen vervoerd gaan worden. Is even langer werk met vertrek, maar we gaan het zien. Is wel weer de volgende domper met de camper. Nou ja, we gaan die laatste dag toch nog maar even proberen te genieten. Doei tot morgen. P.s. Hava is vandaag jarig. We hebben een smsje gestuurd, maar weten niet of dit is aangekomen, in ieder geval hartelijk gefeliciteerd en een fijne dag van ons allemaal. Doeiii