terug naar Lez eaux

We worden wakker met een stralend zonnetje. Of eigenlijk wordt Timo wakker met een stralend zonnetje. We willen vandaag weer naar het noorden rijden. We rekenen af, legen het toilet en vuilwater (dit moest volgens de beheerder gewoon boven een rioleringsput die daar op de camping lag. Vervolgens rijden we via de snelweg in de richting van St. Malo. We stoppen nu in St. Malo om dit te bezichtigen voordat we doorrijden. Als we in de buurt van het oude centrum van St. Malo komen, zien we een stuk of vier campers naar een haven rijden. Wij er dus achteraan, omdat wij hoopten dat zij wisten dat we daar konden parkeren. Nou vergeet het maar. Het was één Engelsman en drie Belgen. De Belgen hielden ons bij het wegrijden tegen. Wisten wij waar we de camper konden parkeren? Nee dus. We hadden het erover dat we veel parkeerplaatsen hadden gezien met hoogtebalken en wat dat betreft Bretagne en Normandië camperonvriendelijk waren. Ja, dat hadden zij ook al ondervonden. Wij hebben de verboden havenkade verlaten (daar mochten geen campers staan van 06:00 uur tot 19:00 uur) en zijn de kant op gereden waar we van de week wel campers geparkeerd hadden zien staan. We boften. Daar konden wij inderdaad de camper kwijt zonder dat dit verboden was, pffffffffffff. Daar het half twaalf was hebben we maar eerst even iets gegeten in de camper alvorens naar het oude centrum te rijden. St. Malo, dat vroeger een versterkt eiland was, beheerst door zijn ligging de monding van de Rance. De stad is genoemd naar Maclou, een monnik uit Wales die hier in de 6de eeuw de Christelijke boodschap verspreidde. St-Malo werd in 1944 zwaar gebombardeerd, maar na de oorlog werd de stad minutieus in zijn oude staat herbouwd. Tegenwoordig is St. Malo een havenstad. Wij zien hier ook vertrokken met onze huwelijksreis naar Jersey en Gernsey. We zijn even de oude stad ingelopen, maar daar vond ik niet echt indrukwekkend. Na st-Malo zijn langs de kust weer naar het noorden gereden. We zouden tot een uur of 4 rijden en dan stoppen. We kwamen uit nabij Granville. Bij het kijken op de laptop naar een andere acsi camping, kwamen we tot de conclusie dat we dan tot zeker 18:15 uur door zouden moeten rijden. Daarom besloten om weer naar Les Eaux te gaan om daar nog een keertje te verblijven. Dit tot groot genoegen van Nigila. Dan kon ze nog een keer zwemmen en met Pavlick spelen. (Pavlick heeft een Oekrainse moeder en woont in Terneuzen). We mochten de camper beneden op het grasveld zetten, vlakbij Pavlick, dat zouden de twee waarschijnlijk helemaal super vinden. We rijden het gras op en jawel hoor, we zitten gelijk weer vast in het drassige gras. Daar het al zowat vier dagen droog was, gokten wij dat het wel kon. Maar nee, de tractor werd weer opgeroepen en we werden er weer uitgesleept. Er was ook al een man geweest die met zijn auto ons er probeerde uit te slepen, maar dat lukte echt niet. Dus voor de derde keer maar weer er uitgesleept. We konden ook niet op onze oude plekkie staan, want daar staat nu een joekel van een camper (die zelfs een smart achter zich aan trekt en die auto lijkt een dinkie toytje vergeleken bij de camper. We hebben hem nu op de derde plek gezet. Dus feitelijk de eerste plek met grind, waar we gestaan hadden. Nigila lag al in het zwembad voordat wij de camper goed hadden gezet. Dus na het neerzetten gelijk mijn badpak gepakt. Ze mag dan wel drie diploma’s hebben, maar echt een zeer lekker gevoel heb ik er toch niet bij als zij zo in haar uppie in het zwembad ligt. Na het zwemmen eten klaarmaken. Nigila is gelijk naar Pavlick gerend. Ook na het eten was ze binnen de kortste keren weer verdwenen naar beneden. Ze heeft in Pavlick een echt vriendje gevonden die ze kan verstaan. Ik vind het nog leuk ook. Laat haar maar lekker haar gang gaan. Morgen zien we wel weer. Doei doei.