Zondag 13 mei: Moederdag

Zondag 13 mei 2012, moederdag :). Nigila probeerde van de week al heel de week een cadeautje te toveren voor mamma. Mamma tovert voor haar ook wel eens cadeautjes en nu probeerde zij ook een luchtje voor mij te toveren. Vanmorgen kwam ze naar boven, fluisterend naar pappa toe om te vertellen dat hij ook naar beneden toe moest komen, want het was moederdag. Ik deed een poging om ook uit bed te komen, maar nee, dat mocht niet. Ik mocht niet naar beneden komen, ik moest nog maar even uit slapen. Ik had al stiekem door het raampje bij ons bed gekeken en gezien dat er weer een strakke blauwe lucht was met een stralend zonnetje in de lucht. Pappa ging samen met Nigila naar beneden. Ze hadden een samenzwering, waar ik niets van mocht weten. Ik bleef dus braaf boven in mijn bed. De gordijnen werden dicht gedaan, want ik mocht niet kijken en stel je voor dat ik toch stiekem keek. Ik hoorde een hoop gerommel. Nigila die op een gegeven ogenblik vroeg:”Mamma waar staat de jam?” Pappa gelijk zie:”sttttttt”. Dus maar even het spelletje meegespeeld en gevraagd wat ze nu zei. Nigila:”Niets, niets hoor mamma, ik zei niets, hè pappa?” Na een kwartier kreeg ik het signaal dat ik mocht komen. Nigila kwam de gordijnen open doen, want gezien de ruimte is het niet echt mogelijk om boven bij ons bed te zitten. Dus ben ik naar beneden gekomen, waar een ontbijt klaar stond. Twee beschuiten met jam, een boterham met smeerkaas (dat had Nigila voor mij uitgekozen had ik gehoord :)), een glas jus d’orange en een glas thee. Het eitje duurde te lang, dus dat hadden ze maar niet gedaan. Wat een schatjes zijn het toch hè om ondanks dat we op vakantie zijn mij toch zo te verwennen. En dan hadden ze ook nog superlieve en leuke cadeautjes. Nigila had een bloem gemaakt in een bloempot (boterdoosje) en een mooie tekening. Verder kreeg ik een nieuwe hoes voor over mijn nieuwe telelens (degene die erop zat was echt heel onhandig en zat er dus meer niet op dan wel) dat hadden ze dus goed gezien. En ik kreeg een supermooi cadeau, echt gewoon niet uit te leggen waarom het mooi was, maar het is iets dat ook een heel speciaal plaatje in huis krijgt, maar ik weet nog niet waar. Het is een hart van lichtgekleurd hout met de volgende tekst erin:”Mamma Jij ben lief Nigila XXX. Dit is de tekst die wij binnen het gezin regelmatig zeggen. Nigila zegt dit dan ook regelmatig tegen mij, tegen pappa, tegen de oma’s en nou ja, iedereen die ze lief vind. Het is echt een speciale tekst binnen het gezin. Dat die nu op deze manier is vastgelegd in een hart, is echt heel bijzonder. Gelukkig besloten Nigila en Timo ook te gaan eten, zodat ik mijn speciale ontbijt niet alleen op hoefde te eten. Mijn rugpijn was nog rampzalig, dus toch maar even sterkere medicijnen ingenomen. Nigila wilde natuurlijk weer zwemmen. Daar we morgen weer een camping verder gaan, dachten we, we blijven lekker hier in de buurt. Timo ging met Nigila weer zwemmen. Ik zorgde weer voor de camper en probeerde even het dagboekje bij te werken. Toen de medicijnen een klein beetje werkte (Ik had nog steeds behoorlijk pijn, maar het ging iets beter en of ik nu thuis was of iets ging doen, dat maakte niet uit, last had ik er toch van, dus dan toch maar proberen er iets van te maken. Na het zwemmen natuurlijk weer onze lunch. We hadden nog pannenkoeken over en nog tomatensoep, dus dat hebben we maar even opgemaakt. Heerlijk. Na het eten zijn we naar de kust gereden om weer even het strand op te zoeken. We belandden in Kairon-Plage. Echt betoverend om te zien. Een echt zandstrand met een azuurblauwe zee erachter. Wat een pracht plaatje was dat. Hier konden we niet voorbij rijden. Dit was te uitnodigend. We zette de camper neer op een bijna lege parkeerplaats en liepen naar beneden. Emmer en schepje mee, tasje om de gevonden schelpen in te doen en dan maar genieten van de zon, zee en het strand. Op een gegeven ogenblik kregen we steeds meer wind. De schuimkopjes ontstonden op het water en het werd fris op het strand. Dus weer in de camper en terug naar de camping. Timo ging met Nigila nog even naar haar favoriete speeltuin en ik ging dit keer ook eens voor het eten zorgen. Nigila had gisteren de aardappelen met kaas en bacon uitgezocht met de overgebleven boontjes van van de week en knakworstjes als vlees erbij en smullen maar. Dat vind ik ook het leuke van kamperen. Lekker experimenteren met het eten van hier en de mogelijkheden daar van. We hebben het dan ook echt naar onze zin. Ik ben meer van het ondernemen en ik wil alles zien, maar het relaxte van deze reis bevalt mij feitelijk ook wel. Na het eten nog even (met de camera) met Nigila naar de speeltuin. Stel je voor dat ik de putters weer mis. Die staan nog steeds op mijn verlanglijst en die zie ik enkel als ik geen camera bij mij heb . Dus nooit meer op pad op de camping zonder camera mee te nemen :). Om half negen richting de camper gegaan, maar natuurlijk nog wel even langs de boomkruiper gelopen. Met de zon nog aan de hemel Nigila op bed gelegd. Morgen op tijd op, alles weer klaarmaken voor de reis. De volgende camping heeft niet zo’n super zwembad als de eerste twee, maar toch een klein verwarmd bad. Ik gok dat Nigila zich daar ook prima gaat vermaken.